به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان؛
پایگاه اینترنتی روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در گزارشی نوشت: چه کسی می گوید رئیس جمهور ترامپ یک نابغه سیاسی نیست؟ او راه هوشمندانه ای برای صرف بیشتر پول دولت در پیش گرفته است که صرفا برای افراد فقیر مشکلات بیشتری ایجاد خواهد کرد.
طرح ابداعی او باید با تاثیر متقابل پیچیده یارانه ها در قانون مراقبت های مقرون به صرفه (AAC) مرتبط باشد. طرح اوباماکر (طرح مراقبت های درمانی مقرون به صرفه) دو نوع یارانه عمده برای مراقبت های درمانی ارزان تر برای آمریکایی هایی با درآمد کم و متوسط در ازای خرید بیمه نامه در نظر گرفته است. اولین یارانه، اعتبار مالیاتی است که به ثبت نام کنندگان کمک می کند تا از طریق آن حق بیمه خود را پرداخت کنند. یارانه دوم -که کمتر شناخته شده است- موسوم به «کاهش هزینه های مشترک» می باشد. این یارانه ها هزینه های پیش بینی نشده مردم فقیر برای مراقبتهای درمانی را کاهش می دهد.
طرح های اوباماکر در چندین سطح مختلف موسم به پلاتینی، طلایی، نقره ای و برنزی پیشنهاد شده است که با توجه به میزان سهم هزینه های کل بهداشت و سلامت که قرار است پوشش بیمه ای بدهند، تقسیم بندی می شوند. (طرح برنزی بطور متوسط 60 درصد، نقره ای 70 درصد، طلایی 80 درصد و پلاتینی 90 درصد را پوشش می دهد). قانون می گوید که بیمه کننده ها به منظور مشارکت در بازار، باید به مردم کم درآمد قرارداد های ویژه ارائه دهند، یعنی آنها بتوانند طرح های سطح نقره ای را خریدای کنند اما امکانات پوششی بیمه آن نزدیک به طرح طلایی و پلاتینی باشد.
حدود نیمی از ثبت نام کنندگان، از این یارانه ها بهره مند هستند و پس انداز آنها می تواند زیاد باشد. هر ماه، دولت به سازمان های بیمه برای جبران هزینه های مورد نیاز برای ارائه پوشش بیمه ای سخاوتمند تر برای مردم فقیر، پول پرداخت می کند اما دولت ترامپ به تازگی در مورد اینکه این طرح تا چه زمانی ادامه خواهد داشت، محتاط و با ملاحظه عمل کرده است.
در سال 2014، مجلس نمایندگان جمهوری خواهان از دولت اوباما بخاطر این هزینه ها شکایت کرد. آنها استدلال کردند این کار غیرقانونی است زیرا کنگره هرگز به صراحت پولی برای آن اختصاص نداده است.
هفته گذشته دولت آمریکا گفت که در حال حاضر به پرداخت این هزینه ها ادامه می دهد اما پس از آن ترامپ صبح روز یکشنبه توئیت کرد که پایان این کار نزدیک است.
اگر یارانه ها واقعا حذف شوند -یا حتی اگر بودجه آنها برای مدتی طولانی در هاله ای از ابهام و تردید باشد که باعث شود بیمه گذاران به وحشت بیافتند- هم لیبرال ها و هم محافظه کاران باید نگران باشند. دلیلش این است که در درجه اول، افراد فقیر دسترسی به مراقبت های درمانی را از دست می دهند و شاید برعکس، دولت مجبور به صرف پول حتی بیشتری برای بیمه درمانی شود. در خصوص طرح ب، حتی اگر بازپرداخت دولت به پایان برسد، شرکت های بیمه هنوز هم براساس قانون باید براساس طرح نقره ای به بیمه کردن مردم فقیر برای صرف هزینه های پیش بینی نشده ادامه دهند.
انتهای پیام/