در حالی که کارگران در هفته کارگر در انتظار تکریم و تجلیل بودند اما انفجار در معدن زمستان‎یورت آزادشهر ناخودآگاه تمام انتظارات کارگران معدن‎کار را به فراموشی برد و به‎جای شیرینی، تلخ‎کامی را برای خانواده‎های آنها به ارمغان آورد، حادثه‎ای تلخ و تأسف‎بار که شاید وقوع آن در  هفته کارگر بهانه‎ای شد تا بار دیگر مظلومیت کارگران و کوتاهی برخی مسؤولان را به اثبات برساند.

براساس گزارش‎ها گفته می‎شود لوکوموتیو فرستاده شده به درون معدن به دلیل وجود گازهای متعدد و نبود اکسیژن خاموش می‎شود که روشن کردن مجدد این وسیله با باتری جدید موجب جرقه، انفجار و به‎دنبال آن فروریختن تونل معدن می‎شود که بر اثر این اتفاق 35 معدن‎کار در عمق یک هزار و 800 متری معدن «زمستان یورت» آزادشهر محبوس می‎شوند.

بلافاصله بعد از وقوع حادثه نیروهای مردمی، نظامی و انتظامی، سپاه، بسیج و ارتش در کنار نیروهای امدادرسان وارد میدان می‎شوند و تا این لحظه از بین 35 کارگر محبوس‎شده، 22 پیکر از داخل معدن خارج شده است و همچنان عملیات امدادرسانی برای خروج سایر محبوس‎شدگان ادامه دارد.

بی‎راهه نرفتیم اگر وقوع این حادثه تلخ را به کمبود امکانات و کوتاهی مسؤولان ذی‎ربط ارتباط دهیم، بعد از وقوع این حادثه و جان باختن و گرفتار شدن کارگران در عمق یک هزار و 800 متری، مسؤولان مانند همیشه «بعد از وقوع حادثه» خود را به معدن زمستان‎یورت رساندند، به نظر می‎رسید صدای کارگران مظلومی که بارها برای حقوق‎های معوقه و مسائل رفاهی بلند شده بود تا زمانی که زیر آوار بی‎تدبیری خاموش نمی‎شد و کارگران در بی‎رحمی آوار معدن رخ در نقاب خاک نمی‎کشیدند هیچ مسؤولی خود را به معدن زمستان‎یورت نمی‎رساند و حاضر به شنیدن و پاسخگویی به دردها و مشکلات آنها نبود.

اگرچه جان باختن جمعی از کارگران زحمت‎کش معدن انبوهی از غم و اندوه را در قلب مردم ایران کاشته است اما بیان مشکلات معیشتی معدن‎کاران، کمبود تجهیزات و امکانات معدن، عمق این فاجعه را بیش از پیش نمایان می‎کند تا جایی که در صورت وجود امکانات و تجهیزات برخی از کارگران معدن‎کار امروز به‎جای خوابیدن در زیر خروارها خاک، به آغوش گرم خانواده باز می‎گشتند.

یکی از بستگان معدن‎کاران جان‎باخته در معدن یورت در این خصوص می‎گوید، چهار پسرعمو بنده در حادثه انفجار زمستان‎یورت جان باختند.

محمدرضا  علیخانی با بیان اینکه این حادثه تلخ ساعت 10 و 30 دقیقه 13 اردیبهشت‎ماه جاری اتفاق افتاده است، می‎افزاید، به محض اینکه متوجه این حادثه شدیم خود را به معدن رساندیم اما نگهبانی با اعلام اینکه هیچ اتفاقی نیفتاده است مانع ورود ما به معدن شده بود.

وی که با اصرارهای فراوان موفق شده بود خود را به معدن برساند، ابراز می‎کند، وقتی به محل حادثه آمدم عده‎ای کارگر ورودی معدن بودند که به دلیل کمبود امکانات قادر به ورود به داخل معدن نبودند، آنها تنها یک چراغ و کلاه داشتند و همین نبود امکانات مانع کمک و امدادرسانی آنها به محبوس‎شدگان شده بود.

علیخانی ادامه می‎دهد، خودم با همان امکانات کم و با چراغ و کلاه به داخل معدن رفتم و خودم را به عمق 700 متری رساندم که در این فاصله 15 الی 20 نفر از معدن‎کاران در حال جان دادن بودند، من تنها توانستم سه نفر را به ورودی معدن برسانم که بعد از آنها خودم نیز از حال رفتم و از ادامه امدادرسانی بازماندم.

وی به کمبود امکانات و تجهیزات اشاره می‎کند و می‎گوید، متأسفانه هیچ کپسول اکسیژنی در محل حادثه وجود نداشت، اگر دو کپسول اکسیژن در این محل بود حداقل 15 معدن‎کار از مرگ نجات می‎یافتند.

علیخانی با بیان اینکه انفجار در عمق 800 متری رخ داده است و عمق تونل یک هزار و 800 متر است، اذعان کرد: با اینکه این کارگاه بزرگترین کارگاه معدن یورت آزادشهر است اما متأسفانه هیچ نقطه از کارگاه تهویه و هواکشی ندارد، در واقع چون استخدام نیروی جدید و حقوق دادن به افراد جدید برایشان سخت بود از تعبیه تهویه خودداری کردند و جان ده‎ها کارگر را گرفتند.

وقوع انفجار در معدن یورت آزادشهر و به‎دنبال آن محبوس شدن و جان‎باختن جمعی از کارگران در هفته‎ای که مسؤولان شعار تکریم از مقام کارگر را فریاد می‎زدند، بار دیگر مُهر تأییدی بر شعاری بودن این سخن داشت و نشان داد که مسؤولان باید برای برطرف کردن مشکلات و مطالبات کارگران جدی‎تر گام بردارند نه آنکه پس از وقوع حادثه‎ای تلخ و جان باختن جمعی از کارگران صرفاً به دلیل مسؤولیتی که دارند برای ادای تکلیف خود را به محل حادثه برسانند.

معدنچیان معدن زمستان یورت آزادشهر که به صورت شبانه‌روزی در عمق ۱۸۰۰ متری زمین در حال فعالیت هستند، تنها ۷۵۰ هزار تومان حقوق دریافت می‌کنند.

انتهای پیام/پ