به گزارش
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ «من و كتاب» در شش فصل با عنوانهای اهمیت كتاب و كتابخوانی، من و كتاب، نقد وضع موجود، چه باید كرد، دست نوشتهها و دستخط به بیان دیدگاههای حضرت آیتالله سید علی خامنهای پیرامون مبحث كتاب پرداخته است.
به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، «من و كتاب» گزیدهای از بیانات رهبر انقلاب پیرامون كتاب و كتابخوانی، است. این اثر در شش فصل با عناوین گوناگون، به بیان دیدگاههای مقام معظم رهبری پیرامون مبحث كتاب پرداخته است. این كتاب توسط انتشارت سوره مهر تهیه و منتشر شده است.
این كتاب مجموعه گفتارها و نظرات مقام معظم رهبری دربارۀ كتاب و كتابخوانی است كه در دیدارهای مختلف نویسندگان و مسئولان فرهنگی و نیز بازدیدهای ایشان از نمایشگاههای كتاب بیان شده است. این بیانات در شش فصل با عنوانهای: اهمیت كتاب و كتابخوانی، من و كتاب، نقد وضع موجود و چه باید كرد تنظیم شده و فصل پنجم و ششم به یادداشتها و دستخطهای ایشان در كتابهای مختلف (عمدتاً با موضوع دفاع مقدس) اختصاص یافته است. نگاه مقام معظم رهبری در این كتاب بیشتر به تبیین جایگاه كتاب و نیز نقد میزان اهمیت كم كتاب در میان جامعه و در آخر ارائه راهحل برای مرتفع شدن این مشكل است. همچنین در دو فصل آخر كتابهایی از قبیل «جنگ پابرهنه»، «پابهپای باران»، «زنده باد كمیل»، «جشن حنابندان»، «فرمانده من» و... مورد توجه رهبر معظم انقلاب قرار گرفته است. این كتاب از جهت آشنایی بیشتر با نظرات و دیدگاههای عالیترین مسئول كشور درباره كتاب و نیز آگاهی از میزان توجه ایشان به این مقوله میتواند مفید باشد.
در پشت جلد كتاب به نقل از مقام معظم رهبری آمده است:
«اگر تعداد كتاب زیاد شد، اگر عنوان كتاب زیاد شد، اگر كتاب در همه موضوعات مورد نیاز بود، اگر مردم توانستند سوالها و استفهامهایشان را در كتاب بیابند و به كتاب مراجعه كنند، یك عالم دیگر و ماجرای دیگری خواهد شد! هركجا كه با كتاب سر و كاری هست، میبینید كه از لحاظ كیفیت روحی و وضع فكری، نسبت به آنجایی كه این وضعیت وجود ندارد، تفاوت محسوسی هست.»
در صفحه 63 این كتاب سخنانی از رهبر انقلاب را با عنوان «نقاط اوج را سوژه كنید» آورده است:
«موضوعات گوناگون انقلاب كه حایز كمال اهمیت است، باید موضوع كارهای هنری ما قرار بگیرد. گاهی آدم میبیند كه قصهنویس یا نمایشنامهنویس یا فیلمساز امروز، به جای اینكه به نكات اصلی انقلاب توجه كند و آنها را به سلك هنر بكشد، سراغ مسائل درجۀ دو و گاهی مسائل مضر میرود كه اصلاً نبایستی آنها مطرح بشود . زخمها و دردهای انقلاب را دیدن، آ نها را درشت كردن و برجسته كردن، رنگ و جلای داستانی به آنها زدن و آنها را پخش كردن، هیچ خدمتی به انقلاب نیست.
انقلاب در كنار نقاط درد و كمبود و محرومیتی كه دارد، نقاط قوت و درخشندگی بیشتری هم دارد . شما نمیتوانید هیچ انقلابی را سراغ كنید كه در آن، رنج و درد و زحمت نباشد. حالت انتقال، اینها را دارد . مایۀ هنری كه امروز وجود دارد، چه شعر، چه فیلم، چه نمایشنامه، منهای اجرا، باید ظریفترین، انسانیترین، پرُشكوهترین و عالیترین نقاط ممكن را در این انقلاب پیدا كند و آنها را به سلك نظم بكشد؛ این كاملاً هم ممكن است.»
انتهای پیام/