به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، فقط خودتان شروع به عمل کنید. برای فرزندتان یادداشت محبت‌آمیزی بنویسید و روی بالش بگذارید تا قبل از خواب ببیند.

اول، نوشتن مترادف با نویسندگی نیست.

دوم، نوشتن به ما کمک می‌کند افکارمان را سروسامان بدهیم و کلاف سردرگم ذهنمان را تبدیل به جمله‌های قابل فهم و مرتب کنیم و بعد با خواندن آنچه نوشته‌ایم، بتوانیم بهتر و در مسیر و متمرکز فکر کنیم.

سوم، نوشتن به ما کمک می‌کند استرسمان را تحت کنترل در آوریم و آرام شویم.

چهارم، نوشتن به خلاقیت و خلق ایده‌های تازه کمک می‌کند.

پنجم. نوشتن در روابط بین فردی می‌تواند بسیار موثر باشد.

تازه، با نوشتن استعداد نویسندگی هم شاید خودش را بروز دهد. کسانی که مهارت نوشتن بالایی دارند، فقط و فقط نویسنده کتاب نمی‌شوند، آن‌ها ممکن است به عنوان خبرنگار، کارشناس یا بعدها سردبیر مشغول به کار شوند، همچنین استعداد نوشتن در روابط عمومی و تبلیغات به کار می‌آید. مشاغل بسیاری به توانمندی و مهارت در نوشتن وابسته هستند، مانند مشاورین، وکلا، آموزگاران و ...

هنوز اما نوشتن کاری است که اغلب بچه‌ها زیر بار آن نمی‌روند. چرا؟ چون بچه‌ها نوشتن را با تکلیف نوشتن برای مدرسه آغاز می‌کنند. نوشتن برای آن‌ها مترادف است با به زور تکلیف مدرسه را در خانه انجام دادن، دیکته نوشتن، انشا نوشتن و ... پس در قدم اول، مفهوم نوشتن را برای کودکتان از تکلیف مدرسه جدا کنید.

تعدادی برگه یادداشت، ساده یا رنگی، چسبدار یا معمولی، بسته به علایق خودتان و فرزندتان، تهیه کنید. لازم نیست چیزی را توضیح بدهید یا تکلیف کنید. فقط خودتان شروع به عمل کنید. برای فرزندتان یادداشت محبت‌آمیزی بنویسید و روی بالش بگذارید تا قبل از خواب ببیند.

 

برای همسرتان یادداشت بنویسید و روی یخچال بزنید تا صبح جلوی بچه‌ها ببیند. برای هر یک از اعضای خانواده روزی یکی دو یادداشت بنویسید و جاهایی بگذارید که کشف کنند و بخوانند. همسرتان را در این کار با خودتان همراه کنید. نشان بدهید که خودتان هم از دریافت این یادداشت‌ها حسابی هیجان‌زده و خوشحال می‌شوید تا فرزندتان ترغیب شود او هم برایتان یادداشت بنویسد. حواستان باشد این یک تکلیف نیست، پس اجباری در آن نیست و قانون هم ندارد. شاید فرزندتان دلش بخواهد در یادداشتش گلایه کند، یا یک راز را به شما بگوید. در هر حال از آن استقبال کنید.

انگار رسم نوشتن نامه و کارت پستال با فراگیر شدن اینترنت و گوشی‌های هوشمند رو به منسوخ شدن است. جلوی آن را بگیرید. دست‌کم وقتی به سفر می‌روید و قرار است برای اطرافیان سوغاتی بیاورید، داشتن یک کارت پستال و نوشته روی آن را یک رسم خانوادگی بدانید. اگر فرزندتان می‌خواهد به دوستش هدیه بدهد حتما از او بخواهید به رسم ادب و محبت، کارت هدیه برایش بنویسد، او را راهنمایی کنید چه چیزهایی می‌تواند بنویسد، مثلا می‌تواند تشکر کند، یا بهترین خاطره‌ای که فراموش نمی‌کند را برایش بازگو کند یا حتی احساسی که دارد را بنویسد.

یکی از بازی‌های سرگرم‌کننده و آموزنده، قصه‌سازی است. می‌توانید از موقعیت‌های مختلف برای قصه‌سازی استفاده کنید. مثلا وقتی جمع هستید، بازی مشابه پانتومیم ا اجرا کنید، هر کس باید برای پانتومیم اجرا شده یک قصه ده جمله‌ای بگوید. یا وقتی از دور افرادی را می‌بینید که نمی‌شناسید، برای کارهایی که می‌کنند یک قصه بسازید.

 

حتی بچه‌ها دوست دارند برای رفتار حیوانات قصه بسازند و به جای آن‌ها فکر کنند و حرف بزنند. با این کار، هم قدرت تخیل و تجسم فرزندتان را بهبود می‌بخشید، هم به طور ضمنی به او مشاهده و توانایی برداشت از رفتارها را می‌آموزید و هم، استعداد او در قصه‌پردازی و روایت داستان معلوم خواهد شد.

حتی بزرگترها هم دوست دارند یادگاری از سفر داشته باشند، یادگاری می‌تواند یک گل، برگ، بلیط استفاده‌شده، پر پرنده، عکس، یا هر چیز دیگری باشد. بعد از هر سفر یک مقوای بزرگ تهیه کنید و به فرزندتان اجازه بدهید با یادگاری‌هایی که جمع کرده و خاطراتی که دارد، یک سفرنامه بسازد. به این ترتیب که یادگاری‌ها را بچسباند و لابه‌لای آنها آنچه از سفر یادش هست و برایش جالب بوده را به بیان خودش بنویسد.

 

با این کار، یادگیری را در او تشویق می‌کنید، در سفرها برای ساخت سفرنامه‌اش هم که شده، به توضیحات بیشتر دقت خواهد کرد، کلی اطلاعات تاریخی جغراقیایی که درمدرسه بی‌علاقه حفظ می‌کند را با انگیزه به خاطر خواهد سپرد و کلا  نگرشش در مورد یادگیری تغییر می‌کند. مهم است اجازه دهید کاملا به سبک خودش سفرنامه بسازد. سفرنامه‌اش را دستکاری نکنید، توضیح اضافه نکنید، کارش را بی‌ارزش نکنید و دائم بالای سرش نباشید. اگر سوالی داشت حتما جواب بدهید یا کمکش کنید جوابش را با جستجو در اینترنت یا کتاب‌ها پیدا کند. در نهایت هم برای این که نشان دهید کارش باارزش بوده، مدتی سفرنامه را در خانه نصب کنید تا مهمان‌ها ببینند و در موردش با او حرف بزنند.

منبع: سلامت 

انتهای پیام/