بهاره رهنما در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص هدف از اجرای نمایش «دیگری» گفت: هدف بسیار لغت سنگین و غیرعادی است برای اینکه یک نمایش را کار کنیم. به هر حال یک نمایش به فضای ذهنی انسان نزدیک‌تر است و انسان آن را می‌پسندد و کار می‌کند و هدف من در کل، تئاتر کار کردن است.

وی پیرامون کار کردن در نمایش‌هایی با محوریت «زن» اظهار داشت: این موضوع، دغدغه ذهنی من است و برای من زنانگی یک موضوع قابل تأمل و قابل بحث است که هنوز حرف‌های زیادی برای گفتن در سرم دارم و دغدغه من است. به همین دلیل، بدیهی است پیرامون موضوعی کار کنم که برایم جذاب است.

رهنما در خصوص اجرا یا کارگردانی نمایش‌های تاریخی و قدیمی ایران تصریح کرد: من هنوز چیزی به ذهنم نرسیده است که بخواهم در این باره اثری را تولید کنم. من باید یک ایده‌ای داشته باشم که به من نزدیک باشد و هنوز چیزی به ذهنم نرسیده است.

کارگردان نمایش «دیگری» پیرامون لباس‌های بازیگران که به رنگ قرمز و مشکی است، افزود: ابتدا، لباس‌ها طوسی و قرمز بود. قرمز را حتما می‌خواستم هم به دلیل تمی که صحنه داشت و هم به دلیل خشونت و قتل‌هایی که در نمایش هست. من می‌خواستم در کنار رنگ قرمز، طوسی کار کنم ولی به دلیل طراحی صحنه که توسط، جلال تهرانی انجام شده بود، رنگ مشکی بیشتر نمایان می‌شد.

وی در خصوص ملاک انتخاب بازیگر «شیوا اردویی» بیان کرد: من برای این متن به یک بازیگر بسیار کتاب خوان، نیاز داشتم. بازیگری که نویسنده و یا مترجم است چرا که؛ متن، یک متن بسیار سنگین است که متأسفانه؛ تعداد بازیگران کتاب خوان ما هم زیاد نیست. در مرحله بعد، من به یک بازیگر جوان‌تر از خودم نیاز داشتم تا بتواند در نمایش، بازی کند.

رهنما پیرامون عروسک‌هایی با قد و قامت انسان که در نمایش وی، حضور دارند و جای خالی تماشاگران را پر می‌کنند، خاطرنشان کرد: این کار، برای مردم سؤال است و بیشتر به خاطرشان می‌ماند که به سالن‌های خالی تئاتر فکر کنند و این یک اعتراض به سالن‌های خالی تئاتر است ولی ما مصرف لوازم آرایش‌مان جزء دو کشوری است که سرانه بیشترین مصرف لوازم‌های آرایشی را دارند. من در این کارهای زنانه، انتظار دارم که بیشتر خانم‌ها بیایند و صندلی‌های خالی تئاتر را پر کنند چرا که؛ دغدغه من آسیب‌های اجتماعی زنان است. و من 20 سال است که در این باره می‌نویسم و کار می‌کنم. به همین دلیل این سوال «چرا عروسک» که مطرح می‌شود، برای من کافی است و خود آن عروسک‌ها یک فضای کاریزماتیکی به اجرا می‌دهند.

بهاره رهنما در پایان پیرامون کلام آخر خود گفت: من خودم را شاگرد بسیاری از اهالی تئاتر می‌دانم ولی چیزی که برایم مهم است این است که؛ دوستی و رفاقتی که در فضای تئاتر هست ولی در فضای سینما نیست، کم کم از فضای تئاتر هم می رود و ما باید با این همدلی، همیاری و اخلاق فرهنگی که در تئاتر وجود دارد، با یکدیگر برخورد کنیم و نگذاریم از بین برود.

انتهای پیام/