2. سن هلال: یعنی باید حداقل بیش از ده ساعت از تولد هلال ماه نو گذشته باشد و جدایی ماه از خورشید زاویه ای بگیرد که ما بتوانیم نور خورشید را که از سطح ماه به ما منعکس شود ببینیم . این زاویه حداقل 7 درجه است و معروف است به دانجوی فرانسوی .
3. اختلاف سمت ماه و خورشید در زمان غروب خورشید. هر چه سمت ماه با خورشید اختلاف در سمت بیشتری داشته باشد، امکان رؤیت بیشتر خواهد بود.
5. مکث ماه . یعنی هر قدر بعد از غروب خورشید، ماه در آسمان باقی ماند و دیرتر غروب کند . این زمان را برای چشم غیر مسلح 30 دقیقه دانسته اند و برای چشم مسلح 20 دقیقه . یعنی اگر ماه 30 دقیقه بعد از خورشید غروب کند امکان رویت ان با چشم معمولی وجود دارد و اگر 20 دقیقه بعد از خورشید غروب کند احتمال دیدنش با چشم مسلح وجود دارد .
6. ضخامت ماه. هر چه ضخامت بخش میانی هلال ماه بیشتر باشد امکان رؤیتش بیشتر است.
7. فاز هلال. یعنی درصد بخش روشن سطح ماه به نسبت بخش تاریک . در شب چهاردهم ماه ، فاز هلال به صد درصد میرسد و سطح ماه کاملاً نورانی دیده میشود . بگفته دانشمندان اگر در شب اول ، فاز ماه نیم درصد باشد قابل رویت است . یعنی اگر فقط نیم درصد بخش روشن سطح ماه به سمت زمین باشد ما میتوانیم انرا ببینیم.
8. موقعیت جغرافیایی ناظر. اینکه فرد استهلال کننده در کدام منطقه حضور داشته باشد بر امکان رویت هلال ماه تاثیرگذار است . مثلاً ممکن است در یک منطقه هلال ماه دیده شود و در منطقه ای دیگر دیده نشود. هرچه به مناطق جنوبی زمین برویم ارتفاع ماه هنگام غروب شب اول بالاتر است و شرایط دیدن هلال بهتر میشود ،
9. اوج و حضیض بودن. اینکه ماه درشب اول در نقطه ی اوج یعنی در دورترین نقطه به زمین قرار دارد یا در نقطه حضیض یعنی نزدیکترین نقطه به زمین . هرچه به زمین نزدیک تر باشد، بزرگتر دیده می شود .
10. عوامل محیطی مانند ، دما ، فشار و رطوبت هوا ، یا وجود ابر و گرد وغبار در افق بر رؤیت هلال ماه تأثیر میگذارد و ممکن است در یک نقطه هلال باشد اما ما به علت وجود این عوامل محیطی نتوانیم آن را ببینیم.
11. نکته بعدی قدرت ابزاری است که از ان استفاده میکنیم . اگر با چشم مسلح نگاه میکنیم ممکن است دوربین و تلسکوپ ما به اندازه کافی قوی نباشد و یا رویت هلال با چشم معمولی به قدرت بینایی و قدرت تفکیک چشم فرد ناظر بستگی دارد .