رحماندوست درباره این كتاب گفت: این اثر یادداشتهایم از سفرهایی است كه به كشورهای مختلف داشتهام. در یكی از فصل ها ماجرای بستری شدنم در یكی از بیمارستانهای آلمان پرداختهام.
وی ادامه داد: من در سال 60 در جبهه مجروح شدم، به دلیل نبود امكانات پزشكی به آلمان سفر كردم. در حین عمل تا پای شهادت رفتم. هرچند شهادت نصیبم نشد. نام كتاب از فصل سفر به آلمان گرفته شده است.
این نویسنده افزود: اگرچه خاطرات سفرهای اشخاص در سایتها به صورت آنلاین در دسترس است ولی هنوز مخاطبان به كتابهای سفرنامه علاقهمند هستند برای همین است كه سفرنامهها تجدید چاپ میشوند.
در قسمتی كتاب اینگونه آمده است:
یكشنبه، 1 آبان ماه 1362، زیگِن (آلمان غربی)
از چهارشنبه، 27/7/62 كه از ایران درآمده و عصرش وارد این بیمارستان شدهام، هنوز بدون هیچ معالجۀ مهمی در این گوشه اروپا خوابیدهام. به جز امروز كه تعطیلی بود، هر روز پانسمانهای دست و پا را عوض كردهاند. تا بخواهی از من عكس گرفتهاند از دست و پا و سایر نقاط بدن، برای آزمایش خون گرفتهاند. در سه روز اخیر هم برای آزمایش قند خون روزی سه بار با تیغ زدن به نوك انگشت از من خون گرفتهاند...
همچنین رحماندوست در مقدمه كتاب اینگونه نوشته است: در سفرهایم به بعضی از كشورها، مشاهداتی داشتهام كه به نظرم نقل آنها برای كسانی كه همسفر من نبودهاند خالی از لطف نیست. از میان دهها سفرنامه دستنویس خودم، چند سفرنامه را به شما تقدیم میكنم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
انتهای پیام/