جمشیدخانی قهرمان مسابقات گرندپری در گفتگو با خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان گفت : مسابقات در سطح بسیار بالایی برگزار شد. به خصوص که مسابقات روی چمن بود و ما در ایران روی چمن سواری نمی کنیم. به نظرم سوارکاری روی چمن برای ما تجربه بسیار خوبی بود. به غیر از وضعیت چمن، پارکور چینی، موانع، شرایط و کیفیت چمن در سطح بسیار عالی بود.از کشورهای اوکراین، بلاروس، ترکیه، آذربایجان، ایران و گرجستان در این مسابقات حضور داشتند.

وی در ادامه افزود : واقعیت این است که با دنیا هنوز فاصله زیادی داریم. اما با کشورهای منطقه سوارکاری ایران قابل مقایسه نیست. استعداد سوارکارهای ایرانی بی نظیر است. وقتی جایی برای مسابقه می روند همه چشم ها به سمت آنهاست. در منطقه ای که ما هستیم اگر حتی کشورهای عربی را هم لحاظ کنیم ایران یک استثناست. من معتقدم در آسیا کشوری نیست که سوارکاران با استعدادی مثل ما داشته باشد. اما متاسفانه به واسطه شرایط اقتصادی و اجتماعی سوارکارانمان مثل ماهی هستند که در تنگ شنا می کنند در حالی که باید به آنها اجازه داد در دریا شنا کنند تا معلوم شود که چند مرده حلاجند. ولی همیشه هر سوارکاری از ایران بیرون رفته نمایش چشمگیری داشته است.

جمشیدخانی در پایان گفت: نسبت به گذشته پیشرفت هایی داشته ایم. دیدگاه مردم و مسئولان نسبت به سوارکاری بهتر شده. اوایل انقلاب به دلیل جنگ تحمیلی و مسایل اقتصادی، سوارکاری ورزش مقبولی نبود. اما به تدریج دیدگاه ها تغییر کرد و همکاری ها برای رشد این ورزش بیشتر شد. در سالهای اخیر هم تلاش هایی صورت گرفته اما این کارها جوابگوی شوق و ذوق استعدادهای سوارکاری ما نیست. اقداماتی که الان انجام می شود در حد چند سوارکاری است که استعداد متوسطی دارند. باید تلاش بیشتری برای سوارکاران با استعداد انجام شود. سوارکاری برای همه ورزش هاست. هم ورزش است هم هنر، هم ارتباط با حیوان و طبیعت. روح آدم هنگام سوارکاری متعالی می شود. سوارکار با موجود دیگری که از جنس دیگری است و قدرت استثنایی دارد مجبور می شود که یگانه شود. به جای حیوان فکر می کند و تصمیم می گیرد. هیچ ورزشی این مسائل را ندارد. حیف که عموم مردم با چنین چیزی بیگانه هستند.