هما خاتمی مسئول اسب های پونی فدراسیون سوارکاری درگفتگو با خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان گفت: فدراسیون باید بیش از گذشته در پونی سواری سرمایه گذاری کند. قبلا هم بچه ها سوارکاری انجام می دادند اما وقوع حوادث مختلف این رشته را کمرنگ کرد چون اسب بزرگ خطرات بیشتری را برای بچه فراهم می کند. ولی اسب های پونی خطراتشان هم کمتر است. 

وی افزود: امر پیشگیری یعنی خطری نباید ورزشکار را در هر رشته ای تهدید کند ولی ذات ورزش هم بدون خطر و مصدومیت نیست. نزدیک به 12 سال است که ما با پونی یعنی اسبچه های خزر بچه ها را تعلیم می دهیم. بیشتر کودکان خارجی که مقیم ایران هستند به این کلاس ها علاقه مندند، بچه های زیادی را تعلیم دادیم که حالا بزرگ شده اند و برخی ها ایران نیستند. 

هما خاتمی گفت: این مشکل به هزینه9 ارتباطی ندارد زیرا خارجی هایی که در کلاس ها حضور داشتند مالک نبودند با این تفاسیر هنوز هم نمی دانم که چرا والدین، کودکانشان را را به این سمت سوق نمی دهند و تشویق نمی کنند. شاید کوتاهی در تبلیغات بوده که کسی این رشته سوارکاری را نمی شناسد. ولی حالا با صحبت هایی که با فدراسیون انجام داده ایم و با نظر مثبت فدراسیون قرار است برنامه هایی برای پخش تلویزیونی مهیا شود تا شاید تغییراتی در دیدگاه علاقمندان ایجاد گردد. 

وی تصریح کرد: از فدراسیون خواستیم که شرایطی را مهیا کند تا این ورزشکاران کوچک دیده شوند. بعد تمام این سال که از جیب خرج کرده ایم و اسپانسر همه مسائل خودمان بودیم فقط یک ویترین خواستیم که عملکردمان را به نمایش بگذاریم. بعد از این اتفاق بود که علاقمندان توجه نشان دادند ولی به نظرم یک سیستم تبلیغاتی نیاز داریم. ما با دست خالی خیلی کار کردیم و اگر حمایت های فدراسیون و دیگر سازمان ها و نهادها باشد به طور حتم شرایط بهتری خواهیم داشت.

وی در ادامه افزود: مانژهای خوبی داریم، البته از زمانی که مانژهای سوارکاری کشور به سطح استانداردهای جهانی رسیده شرابط بهتر شده است. با توجه به برنامه های فدراسیون جهانی همانطور که مانژهای خوبی در ایران تهیه شد، پونی سواری هم باید در باشگاه ها توسعه داد زیرا  تعلیم همین بچه هاست که آینده سوارکاری را تضمین می کند. مگر سوارکاری که به در این رشته فعالیت می کند تا چند سال می تواند به کارش ادامه دهد؟ سرانجام یک روز به دوران بازنشستگی می رسد و باید جانشین داشته باشد.

خاتمی بیان داشت: در حال حاضر مسئله اصلی پول است زیرا اسبچه را باید تعلیم داد و به دست سوارکار سپرد. باید مربی و معلمی باشد که اسبچه را تعلیم دهد. به نظرم این مورد غیر ممکن نیست. در گذشته نه چندان دور مربیانی از خارج از کشور برای آموزش پونی سواری به ایران می آمدند، آنها کار و وظیفه شان را انجام می دادند و پول می گرفتند در صورتی که ما این راه را 12 سال پیش طی کرده بودیم. اما خوشحالم در این رشته افراد را به صورت علمی تعلیم دادیم. علیرغم سختیها راضی هستم زیرا کار لذت بخشی بود و با کمال میل به سراغ کودکان رفتیم. سوارکاری که علمی پله های پیشرفت را پشت سر می گذارد با سوارکاری که تجربی این مسیر را پیموده تفاوت های بسیار دارد.

وی در پایان گفت: سواری به بچه ها زندگی کردن را یاد می دهد، به آنها می آموزد که چطور مبارزه کنند، از شکست ها نترسند، اگر زمین خوردند بلند شوند و دوباره ادامه بدهند. من طی سالها کار کردن دیدم که شخصیت کودکان تغییر می کند. حتی پدر و مادرها اذعان داشتند که بچه ها مستقل شده اند، شخصیت شان با دیگر بچه ها متفاوت می شود زیرا انضباطی که ما در سوارکاری از آنها می خواهیم در زندگی شخصی شان نیز اجرا می کنند.

انتهای پیام/