علی سرابی کارگردان پروژه نمایش‌نامه خوانی «دی روز» در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص هدف از اجرای نمایش خود اظهار داشت: هدف من از این اجرا، این بوده است که متونی که در دهه 80 ما وجود داشته و جزء متون مهم هم هست و نویسندگان ما آن‌ها را نوشته‌اند را برای نسل حاضر که تئاتر آن دهه را ندیده‌اند و یا اطلاعات کمی در آن باره دارند، بازگو کنم به همین دلیل، از بین برترین نمایش نامه‌ها، انتخاب کرده‌ام تا به طور فشرده در پنج شب، به شیوه دلخواه خودم نمایش‌نامه خوانی بشود. من ترجیح دادم که هر کار، تنها یک شب به اجرا برود با اینکه بسیاری از بازیگران حرفه‌ای و خوب کشور که حدود 43 نفر بودند، به من قول همکاری دادند و بر سر کار هم حاضر شدند.

وی افزود: هر کار می‌توانست بیش از 10 تا 15 شب خوانش و اجرا بشود و تماشاگر هم داشت ولی من ترجیح دادم که هر نمایش صرفا یک شب اجرا بشود تا در ناخودآگاه تماشاگر این موضوع را جا بیاندازم که؛ بازیگران مطرح، این کار را برای ائتلای تئاتر و فرهنگ کشور انجام می‌دهند و هیچ نفع مالی و تبلیغاتی برای آن‌ها ندارد. ما حتی با هیچ اسپانسری هم قرارداد نبسته‌ایم صرفا جهت اینکه این کار، فقط و فقط برای تئاتر کشور انجام شده است.

بازیگر فیلم سینمایی «خشکسالی و دروغ» پیرامون ملاک انتخاب بازیگران نمایش «دی روز» بیان کرد: من بازیگران این اثر را از قبل می‌شناختم و با بازی آن‌ها آشنا بودم. اولین رکن من برای انتخاب بازیگران این بوده که تمام بازیگران، کسانی باشند که تبدیل به چهره شده‌اند و سابقه تئاتر دارند. تئاتر ما تبدیل به این شده است که با استفاده از چهره، فروش داشته باشند ولی من هدفم این بود که از بازیگران تئاتر و سینما توأم استفاده کنم و در این میان هرگز به فروش فکر نکردم. 

این کارگردان درباره رضایت از سالن تصریح کرد: این سالن، انتخاب خودم بوده است چرا که می‌دانستم این کارها، پرتماشاگر خواهد بود و ترجیح دادم که به جای اینکه در یک سالن کوچک اجرا بروم در سالن بزرگی نمایش را به روی صحنه ببرم و همین مسئله دلیلی بر اثبات این ادعا است که؛ با اینکه سالن، سالن جذب مخاطب است ولی من فقط می‌خواستم که تنها یک شب و یک اجرا داشته باشم.

علی سرابی در نهایت، کلام آخر خود را به بیان پیشنهادی به اهالی تئاتر دانشجویی اختصاص داد و گفت: بزرگ‌ترین اشتباه دانشجویان، همین مسئله است. تئاتر ما به سمت اقتصادی شدن و کسب درآمد مالی می‌رود و کم‌کم از هدف واقعی خود دور می‌کند و تئاتر ما از بین می‌رود. من خودم دانشجو بودم و تئاتر کار کردم و در حدود این 17 سال کار تئاتر، 10 سال آن را بدون دستمزد و بی‌وقفه کار کرده‌ام.

انتهای پیام/