به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به نقل از ScienceDaily، سوفی رگنالت، از دانشکده دامپزشکی سلطنتی بریتانیا، در این باره بیشتر توضیح می‌دهد: «درک بهتر از تنظیمات متفاوت کشکک زانو در حیوانات مختلف می‌تواند کمک شایانی به طراحی اندام‌های مصنوعی، ابزارآلات جراحی کند و حتی منجر به ساخت ربات‌هایی با مفاصل پیشرفته‌تر شود».
وی در ادامه افزود: «در شترمرغ، کشکک بالایی شباهت زیادی به تک کشککی دارد که در اکثر گونه‌ها وجود دارد اما کشکک پائینی شبیه به زائده استخوانی ثابت، مانند آرنج، است. تا آنجایی که ما می‌دانیم این کشکک زانوی دوتایی منحصرا به شترمرغ تعلق دارد؛ تاکنون هیچ مدرکی از وجود چنین استخوانی در پرندگان عظیم‌الجثه منقرض شده نیز پیدا نشده است».
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که کشکک دوتایی شترمرغ به طور غیرمستقیم مزیت مکانیکی انقباض ماهیچه‌های زانو را کاهش می‌دهد، در حالی که کشکک زانو در گونه‌های دیگر از جمله انسان اثرات مختلفی دارد: افزایش مزیت مکانیکی در بعضی از زوایای مفصل زانو و کاهش آن در زوایای دیگر.

تشخیص این امر که این کشکک زانوی دوتایی بر علمکرد دویدن شترمرغ تاثیر دارد یا خیر، بسیار دشوار است اما رگنالت و تیم تحقیقاتی وی در این باره چند نظریه دارند: «حدس می‌زنیم که داشتن کشکک دوتایی بدین معنا باشد که شترمرغ می‌تواند سریع‌تر زانوان خود را منبسط کند».
دانشمندان با استفاده از سی‌تی اسکن و فلوروسکوپی، بازسازی اشعه ایکس از مورفولوژی حرکتی، روی پای شترمرغ، یک مدل سه‌بعدی از استخوان‌های پا و کشکک این جانور ساختند. سپس پای شترمرغ را حرکت دادند تا نحوه جابه‌جایی استخوان کشکک در مدل سه‌بعدی را مشاهده کنند.
در حالی که این مطالعه یکی از جنبه‌های عملکرد استخوان‌های غضروف کنجدی را نشان داد اما هدف اصلی از انجام این مطالعه هنوز یک راز باقی مانده است.
رگنالت در آخر اضافه می‌کند: «هنوز مطمئن نیستیم که چرا کشکک زانوی دوم در شترمرغ تکامل یافته است. ممکن است این استخوان برای محافظت از تاندون این پرندگان دونده سنگین وزن وجود داشته باشد اما نقش‌های بالقوه دیگری نیز دارد که هنوز موفق به بررسی آنها نشده‌ایم».

منبع:آنا

انتهای پیام/