به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از نشریه اشپیگل، جاستین ترودو ، نخست وزیر کانادا، هجده ماه است که نخست وزیر کاناداست و قطب مخالف دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، محسوب می شود. او از حامیان حفاظت از محیط زیست و نیز پذیرش مهاجران است. زمانی که ترامپ از احداث دیواری در مرز آمریکا با مکزیک خبر داد، ترودو گفت کانادا با آغوشی باز از جهان استقبال می‌کند. او از حامیان تجارت آزاد است و  برای دست یابی به مصالحه با ساکنان بومی کانادا تلاش می‌کند. وی در پاسخ به این پرسش که چرا نیمی از اعضای کابینه وی مرد، و نیمی دیگر زن هستند، پاسخ داد: «زیرا ما در سال دو هزار و پانزده به سر می‌بریم.»

ترودوی 45 ساله، بزرگترین پسر «پیِر ترودو» است که طی سال‌های 1968 تا 1979 نخست وزیر کانادا بود. حضور او یادآور ریاست جمهوری باراک اوباما – رئیس جمهور سابق آمریکا – است اما ترودو خطرات بیشتری را به جان خریده است: او درباره خودش نیز لطیفه می‌گوید، جوراب‌های رنگی می‌پوشد و طی کارزار انتخاباتی در یک مسابقه بوکس در مقابل رقیبی حاضر شد که می توانست به کبود شدن چشمان یا حتی شکست او بیانجامد. او پس از پایان تحصیلاتش زبان فرانسه، مطالعات اجتماعی و همچنین بازیگری در تئاتر را مطالعه کرد. 

متن کامل مصاحبه ترودو با اشپیگل به شرح زیر است:
-اشپیگل: اقای نخست وزیر، نیمی از جهان شما را فردی «ضد ترامپ» می داند. آیا شما و دونالد ترامپ نقطه مشترکی دارید؟

-ترودو: بله. من بر اساس تعهد به کانادایی‌ها و تلاش به منظور فعالیت برای رشد همه آن‌ها انتخاب شدم. من می‌خواهم بر روی طبقه متوسط جامعه متمرکز شوم. من می‌خواهم اطمینان حاصل کنم مردمی که احساس می‌کنند از رشد اقتصادی عقب مانده اند، در جامعه مشارکت داده شوند. این شبیه به وعده‌ای است که سبب شد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیروز شود. در حال حاضر،‌ رویکردهای ما در قبال مشکلات مشابه تا حدودی متفاوت است. اما در گفتگو با یکدیگر ما توانستیم تا حد زیادی بر سر این موضوع به توافق برسیم که می‌خواهیم با استفاده از روش های ملموس به شهروندان کشورمان کمک کنیم.

-اشپیگل: در پی پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، این احساس ایجاد شد که کانادا در مقایسه با آمریکا، رویکردی لیبرال‌تر اتخاذ کرده است. در حالی که آمریکا درهای خود را به روی پناهجویان بسته است، شما در حال پذیرفتن پناهجویان سوری در کانادا و کمک به آن‌ها هستید. راهبرد شما در قبال ترامپ چیست؟

-ترودو: به عنوان نخست وزیر، کانادایی‌ها دو چیز را از من انتظار دارند: حمایت از منافع و ارزش های کانادا؛ و داشتن روابطی خوب و سازنده با بزرگترین شریک تجاری و نزدیک ترین همسایه ما، یعنی آمریکا. این دو موضوع با یکدیگر ناسازگار نیستند. این موضوع مستلزم اتخاذ رویکرد و راهبردی بسیار آگاهانه است اما من فکر می‌کنم ما تاکنون موفق بوده ایم.

-اشپیگل: چگونه؟ به نظر می رسد هدف شما این است که مستقل باشید و همزمان که سعی می‌کنید از تحریک دونالد ترامپ خودداری کنید، کانادا را به عنوان یک جایگزین نشان دهید.

-ترودو: از سال 1945، کانادا یک سیاست خارجی مستقل داشته است. این همان زمانی بود که این کشور از سیاست خارجی انگلیس به عنوان یک قلمرو سابق مستقل شد. اما حتی قبل از آن نیز، ما همواره تلاش کردیم رویکرد خاص خود را در قبال جهان داشته باشیم. ما اغلب به سبب وسعت و قدرت کشور همسایه ما در جهان، خود را در تضاد با مواضع آمریکا در ارتباط با موضوعاتی همانند، کوبا، جنگ ویتنام و خلع سلاح هسته‌ای می‌بینیم. از نظر تاریخی، مواضع کانادا همواره با آمریکا در یک راستا قرار نداشته است. دیده شدن به عنوان یک طرف همراه با آمریکا لزوما به نفع همه -- کانادا یا آمریکا-- نیست.

-اشپیگل: زمانی که متوجه شدید دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شده است، نخست چه فکری به ذهنتان خطور کرد؟

-ترودو: تعجب کردم. فکر نمی‌کنم شمار زیادی از مردم انتظار پیروزی او را می‌داشتند. خشم و نگرانی‌های مردم آمریکا واقعی بود. این موضوع چالشی در روابط محسوب می شود، زیرا فردی به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شده است که رویکردش همواره در راستای مواضع ما قرار ندارد. همچنین ما با چالش مقابله با این خشم، این احساس ناامیدی در ارتباط با نهادها، احزاب و ساختارهای حاکم مواجه هستیم که سال‌های سال نشان دادند به خوبی سخنان مردم عادی را نشنیده اند.

-اشپیگل: آیا بر این باورید که این خشم تهدیدی جدی برای دموکراسی محسوب می شود؟
-ترودو: ما در سال 2015 در کانادا انتخاباتی برگزار کردیم که در آن حزب محافظه کار حاکم از سیاست تفرقه، ترس در ارتباط با مهاجران و مسلمانان و سطحی از امنیت در تلاش برای هدایت آن چیزی استفاده کرد که در جنبش های پوپولیستی راست گرا مشاهده می‌شود. ما با این روند از طریق یک رویکرد جامع مقابله کردیم. ما به جای این که تلاش کنیم بگوییم می خواهیم از مردم در مقابل بدترین افراد موجود در میان خودمان محافظت کنیم، گفتیم اجازه دهید بهترین‌های موجود در میان خود را شکوفا کنیم و یک رویکرد مثبت را در همکاری با یکدیگر برای حل و فصل مشکلات بزرگ در پیش بگیریم و این موضوع را درک کنیم که حق با همه نیست و باید برخی مسائل را حل کرد. ما با همکاری با یکدیگر در موقعیت بهتری برای حل و فصل مسائل قرار می‌گیریم تا این که بخواهیم انگشت اتهام را به سوی دیگران هدف بگیریم. امانوئل مکرون – رئیس جمهور فرانسه – و صادق خان – شهردار لندن – نیز رویکردی مشابه اتخاذ کرده اند. آنها گفتند: ما در کنار یکدیگر قدرتمندتر هستیم و این کارساز است.

-اشپیگل: مردم از شما، از مکرون و از آنگلا مرکل – صدراعظم آلمان – انتظارات زیادی دارند. شما فردی آرمان‌گرا بوده اید. شما سه نفر چه نقاط اشتراکی دارید؟

-ترودو: نخست و مهمتر از همه آن که، ما به صورتی مثبت در عرصه جهانی حضور داریم و تمرکز ما بر روی شهروندان خودمان است و این که اطمینان حاصل کنیم از آن‌ها حمایت می کنیم و در تلاش برای ارائه راه حل هستیم. ما شاهد ناامیدی ها، ترس و خشم بسیاری هستیم. همواره افرادی هستند که می‌گویند ما تنها باید همه چیز را خراب کنیم. آنها تلاش نمی‌کنند و ما باید آنها را به جلو هل بدهیم. ما سه نفر در تلاش برای نشان دادن این موضوع هستیم که می توانیم با نظام‌های موجود کار کنیم و باید اطمینان حاصل کنیم این نظام‌ها به نفع همه شهروندان کار می‌کنند و این که آنها سبب ایجاد آزادی و فرصت‌هایی می شوند بدون این که ترس ایجاد کنند.

-اشپیگل: آیا میانه روها راه سختی را پیش روی خود می‌بینند؟

-ترودو: میانه رو بودن همواره با چالش منطقی و متوازن بودن مواجه بوده است. اگر در جناح راست حضور دارید می‌توانید به افراد دارای رویکردهای راست نزدیک شوید. اگر در جناح چپ حضور دارید می‌توانید به افرادی با گرایش های چپ گرایانه نزدیک شوید. اما میانه رو بودن در سیاست همواره خریدار ندارد. اما آنچه که شاهد آن هستیم این است که شهروندان در کشورهای سراسر جهان در حال درک این موضوع هستند که مسئول بودن، خوش بین بودن و اندیشیدن درباره راه حل ها مهم تر است تا اشاعه احساسات منفی .

-اشپیگل: آنگلا مرکل کمی از شما با تجربه تر است. آیا چیزی وجود دارد که بخواهید از او بیاموزید؟

-ترودو: در نخستین گفتگو با او و در مسائلی که با یکدیگر بر سر آن‌ها طی هجده ماه گذشته کار کرده ایم، همواره با دقت به سخنان او گوش دادم و به تجربه و رویکرد او درباره موضوعات احترام می‌گذارم.

-اشپیگل: آیا شما فردی خاص تر هستید؟

-ترودو: او بر روی موضوعات درست متمرکز شده است. او بر روی منافع شهروندان خود –و نه به روشی محدود و کوتاه مدت بلکه به شیوه ای متفکرانه و آگاهانه – متمرکز شده است و بر این باور است که باید جهان را به مکانی بهتر برای نسل‌های آینده تبدیل کرد، چه موضوع تغییراب آب و هوایی باشد یا مهاجرت. او از این که مدت بیشتری بیندیشد نمی ترسد و می گوید ما باید خودمان را تثبیت کنیم و این مسیری است که ما باید در آن قدم بگذاریم. مردم به مرکل احترام می‌گذارند و می‌دانند او سیاست مداری است که رویکردی طولانی مدت نسبت به مسائل دارد.

-اشپیگل: آیا چیزی به عنوان خوب و بد یا پوپولیسم مشروع و غیر مشروع وجود دارد؟

-ترودو: یکی از مهمترین موضوعات درباره یک مدیر یا رویکرد موفقیت آمیز داشتن، تمرکز و ارتباط با مردم و شنیدن سخن آن‌ها است. ما نباید تنها بگوییم مردم اعتراض می‌کنند. ما باید از آن‌ها بپرسیم چرا اعتراض می‌کنند و تلاش کنیم دریابیم اگر می‌توانیم کاری برای آنها انجام دهیم و نگرانی‌های آنها را بر طرف کنیم. این پوپولیسم نیست؛ این همان داشتن رویکردی باز در قبال این حقیقت است که شهروندان ما اجازه دارند نگرانی‌هایی واقعی داشته باشند و این که حق دارند از کسانی که به آنها خدمت می‌کنند سوال بپرسند. حذف صدای شهروندان از سیاست سبب منتهی شدن به یک مسیر بسیار بد خواهد شد.

-اشپیگل: اما دونالد ترامپ نیز ادعا می کند همان کسی است که نگرانی های مردم را می شنود.

-ترودو: در نهایت این مردم هستند که از طریق انتخابات قضاوت می کنند چه کسی می تواند مدیریت مناسبی داشته باشد. دیگر این سیاست مداران نیستند که همکاران ما را تعریف می کنند.

-اشپیگل: آمریکا از تمایل خود برای کنار کشیدن از توافق نامه پاریس خبر داده است. آیا راهی برای حفاظت از زمین در مقابل تغییرات آب و هوایی وجود دارد؟
-ترودو: «استیون هارپر» – نخست وزیر سابق کانادا – خیلی به مقابله با تغییرات آب و هوایی نمی اندیشید. طی ده سال دولت او، آنچه که ما شاهد بودیم مدیریت عالی ایالت‌ها، شهرها و شرکت‌های بزرگ ما بود. آنچه که در آمریکا شاهد بودم این است که شهردارهای شهرهای بزرگ تقویت می شدند. بازیگران مهم در اقتصاد آمریکا می گویند آنها همچنان می خواهند به توافق نامه های پاریس متعهد باقی بمانند، حتی اگر دولت فدرال چنین کاری انجام ندهد.

-اشپیگل: آیا شما دولت فدرال آمریکا را دور می‌زنید و به طور مستقیم با ایالت ها وارد گفتگو می شوید؟

-ترودو: بله؛ ما این کار را انجام می دهیم، ولی ما همچنین با رئیس جمهور ترامپ وارد تعامل می‌شویم و موضوعاتی می‌یابیم که بتوانیم بر سر آنها با یکدیگر کار کنیم؛ برای مثال، در ارتباط با سیاست انرژی. او برای مثال برای همکاری با ما در زمینه مسائل مربوط به آلودگی ابراز تمایل کرده است . البته این نومید کننده است و من گفته ام که او نمی‌خواهد در توافق آب و هوایی پاریس حضور داشته باشد.

-اشپیگل: آیا می توان گفت سیاست آمریکا در کنار کشیدن از توافق نامه پاریس صادقانه تر از سیاست های کانادا یا آلمان است؟ آلمان یا کانادا تمایل دارند درباره حفاظت از زمین در مقابل تغییرات آب و هوایی صحبت کنند اما مرکل هیچ کاری انجام نمی‌دهد که سبب آسیب رسیدن به صنعت خودروسازی شود و کانادا نیز همچنان در حال احداث خطوط لوله برای انتقال انرژی است.

-ترودو: من نمی توانم درباره آلمان صحبت کنم، اما می‌توانم از نقطه نظر کانادا در این‌باره صحبت کنم. مقابله با تغییرات آب و هوایی همواره یک چالش برای کشوری محسوب می‌شود که بسیار سرد و بزرگ است. ما با سرعت در حال کار کردن بر انرژی‌های سبزتر هستیم اما در عین حال می‌دانیم که تا چند سال بر سوخت‌های فسیلی متکی هستیم. در حال حاضر، ما همچنین به بازار آمریکا متکی هستیم. کانادایی‌ها ممکن است احساس متفاوتی درباره ترامپ داشته باشند، اما به حرکت رو به جلو متعهد هستیم و به تعهداتمان در زمینه توافق نامه پاریس پایبندیم.

-اشپیگل: آیا آمریکا باید منزوی شود، منظورم این است که به جای گروه بیست باید گروه نوزده داشته باشیم؟

-ترودو: بیست اقتصاد مهم جهان در گروه بیست دور هم جمع می‌شوند تا درباره موضوعات اقتصادی گفتگو کنند. تغییرات آب و هوایی یکی از بزرگترین موضوعات اقتصادی است که پیش روی همه ما قرار دارد. کشورهای جهان به توافق پاریس پایبند هستند. ولی ما می‌دانیم که در حال حاضر، آمریکا موضعی متفاوت در این زمینه دارد.

-اشپیگل: مقاماتی مانند رجب طیب اردوغان -- رئیس جمهور ترکیه -- و ترامپ در حال اشاعه انزواگرایی هستند؛ اما ما از تجارت آزاد صحبت می کنیم. آیا شما به واقع به توافق نامه تجارت آزاد بین کانادا و اتحادیه اروپا باور دارید؟

-ترودو: تجارت برای اقتصاد خوب است. تجارت سبب رشد می شود. مشکل این است که علی‌رغم این‌که تجارت سبب رشد می شود، به موضوع توزیع مزایای این رشد نمی‌اندیشد. طی سال های گذشته شاهد بودیم که اقلیت بسیار کوچکی از مردم از مزایای گسترده اقتصادی بهره‌مند می شوند با این‌که شمار زیادی از مردم از آن بی‌بهره بوده اند. چرا این‌گونه است؟ اما اگر اتحادیه اروپا نتواند توافق نامه تجارت آزاد را با کشوری همانند کانادا امضا کند، در آن صورت، با کدام کشور می توان چنین توافق نامه ای امضا کرد؟

-اشپیگل: شاید با چین؟

-ترودو: این سوالی است که اروپا باید بپرسد.

-اشپیگل: اروپا در ارتباط با مهاجرت چه چیزهایی می تواند از کانادا بیاموزد؟

-ترودو: نخست این که ما بسیار متفاوت هستیم. کانادا از سوی اقیانوس‌های اطراف و همسایه جنوبی خود که درباره مهاجرت و مرزهایش با دقت عمل می کند، محافظت می‌شود. از این رو، ما مثل اروپا با موج منظم مهاجرت مواجه نیستیم که بخواهیم با آن مقابله کنیم. به همین سبب مردم در اینجا از افراد استقبال می‌کنند، به آنها برای ادغام شدن کمک می‌کنند و مزایای زیادی عاید اقتصادهای محلی می کنند. این روند سبب ایجاد اشتغال، نوآوری و فرصت می شود.

انتهای پیام/