فرشاد صفتی، در گفتگو با خبرنگار توپ و تور گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص برگزاری مسابقات تنیس ویمبلدون و نتایحج بدست آمده در این مسابقات گفت: بزرگترین اتفاق این دوره از مسابقات تنیس ویمبلدون، راه پیدا كردن «راجر فدرر» به فینال این مسابقات است. این تنیسور در این دوره از مسابقات تمام ركوردهایی را كه می‌توان برای یك تنیسور متصور بود، به نام خود ثبت كرده است. فكر نمی‌كنم به این زودی‌ها كسی بتواند ركورد این تنیسور مطرح را به نام خود بزند.

صفتی درباره حذف سه ستاره مطرح دنیای تنیس از این دوره از مسابقات تنیس ویمبلدون، اظهار داشت:  باید به حذف شدن «نواك جوكوویچ» اشاره كنم. این تنیسور البته به دلیل مصدومیت از این مسابقات حذف شد. «رافائل نادال» نيز در دیدار با «فرانک موزر» كه یك تنیسور مطرح اهل لوكزامبورگ است، تن به شكست داد و از ادامه مسابقات بازماند. مسابقه‌ای كه نزدیك به پنج ساعت طول كشید و علی نیلی، داور بین‌المللی كشورمان قضاوت آن را بر عهده داشت.

وی ادامه داد: «اندی ماری» دیگر تنیسوری بود كه نتوانست در كورس این رقابت باقی بماند. تصور همه این بود كه این تنیسور مقابل حریف خود به پیروزی سه بر صفر برسد اما «سم كوئری» با عملكرد عالی خود مقابل ماری به خوبی توانست از پس حریفش برآید و برنده این مسابقه شود.

این کارشناس تنیس در ادامه خاطرنشان کرد: یك سری اتفاقاتی رخ داد كه مسیر جدول را عوض كرد. همه هشت تنیسوری كه به یك چهارم نهایی رسیدند، از خوب‌های تنیس جهان بودند و نمی‌توان گفت كه شگفتی چندانی رقم خورده باشد.

صفتی اضافه کرد: راجر فدرر یك استثنا در تنیس جهان است. وی  برای بیست‌ونهمین بار است كه به فینال مسابقات می‌رسد. این ورزشكار نشان داده است كه در تنیس جهان همتا ندارد و تصور من و همه كارشناسان تنیس این است كه فدرر به دلیل بهره‌مندی از یك زندگی تمام‌حرفه‌ای به این حجم از موفقیت و پیشرفت رسیده است. ورزشكاری كه پتانسیل این را دارد كه در سال 2017 به عنوان برترین ورزشكار جهان شناخته شود.

وی در ادامه گفت: همین كه تنیسورهایی با این شرایط سنی می‌توانند راهی فینال مسابقاتی معتبر مانند ویمبلدون بشوند، نشان از این دارد كه تنیسورهای مطرح جهان تا چه حد به ورزش، حرفه‌ای نگاه می‌كنند. فضای تنیس در اروپا و آمریكا با كشورهای آسیایی متفاوت است. حتی یك تنیسور اهل ژاپن كه در جهان اسم و رسم پیدا می‌كند، ساكن فلوریداست و در توكیو زندگی نمی‌كند.

صفتی درباره تفاوت های جایگاه ورزش تنیس در کشورهای آسیایی و دیگر کشورهای جهان، اظهار داشت: در مجموع سیستم و تفكرات تنیس در جهان با تنیس در كشورهای آسیایی كاملا متفاوت است. یك نمونه عینی این تفكر را می‌توان در افزایش 25 درصدی مبلغ جایزه مسابقات تنیس ویمبلدون دید.

وی افزود: وقتی با وجود این حجم از مشكلات اقتصادی در كشوری نظیر انگلستان، این مبلغ زیاد به جایزه مسابقات اضافه می‌شود ، یعنی چقدر تفكری كه پشت برگزاری چنین مسابقاتی است، مبنی بر پول و درآمدزایی است. ویمبلدون رقابتی است كه تبلیغات آنچنانی ندارد و درآمد اصلی آن به پخش تلویزیونی برمی‌گردد. جایزه این مسابقات نزدیك به 17میلیون دلار است كه مبلغ بسیار زیاد و چشمگیری است.

انتهای پیام/

صفتی: جایگاه تنیس در آسیا و اروپا بسیار متفاوت است