به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا احمدی‌پور در چند ماه پایانی فعالیت دولت یازدهم، بر کرسی مدیریت سازمان میراث فرهنگی نشست.

او به آن اندازه که به ثبت آثار تاریخی پرداخت، توجهی به تعیین حریم آن‌ها نداشت. به گونه‌ای که به گفته برخی از صاحب‌نظران، هم‌اکنون نزدیک به ۹۰ درصد از میراث تاریخی و فرهنگی کشور تعیین حریم نشده‌اند و هر لحظه تهدید می‌شوند.

در همین راستا مهدی معمارزاده کارشناس اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران، در گفت‌وگویی که در تاریخ 29 دی 95 منتشر شد؛ اظهار داشت: بسیاری از بناهای تاریخی و دارای ارزش فرهنگی و طبیعی تهران به دلیل نداشتن حریم مشخص و ضعف قوانین در این حوزه، در حال نابودی هستند.

وی معتقد بود در بحث رعایت حریم قانونی بناهای تاریخی ملی و جهانی پایتخت، هیچ گونه ضوابط و مقررات قانونی وجود ندارد.

احمدی‌پور در عرصه ثبت آثار نیز در لحظات بحرانی به فکر ثبت ملی آثار افتاد. او درباره پرونده گران‌ترین خانه پایتخت، زمانی به فکر ثبت ملی کاخ ثابت پاسال افتاد که این خانه توسط شهرداری و شورای شهر تهدید می‌شد و هر آن در آستانه تخریب بود. در همین خصوص فرهاد نظری، مدیر کل ثبت آثار و اشیای سازمان میراث فرهنگی در قالب مصاحبه‌ای که در تاریخ 8 خرداد سال جاری منتشر شد؛ گفت: خانه ثابت پاسال به صورت اضطراری در فهرست میراث ملی کشور ثبت می‌شود.

البته رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی در زمان آوار شدن ساختمان پلاسکو با اقدام به موقع، از تخریب ساختمان‌های تاریخی اطراف این ساختمان تجاری مراقبت کرد و تا اندازه زیادی در خصوص محافظت از این بنا‌ها همت گماشت.

احمدی‌پور در دوره ریاستش در سازمان میراث فرهنگی، تلاش زیادی برای برگرداندن کاربری فرهنگی کاخ موزه نیاوران داشت و توجه ویژه‌ای به رسیدگی هرچه بهتر و بیشتر به کاخ‌موزه‌ها نشان ‌داد. سازمان میراث فرهنگی در این خصوص تلاش کرد تا اثبات کند که کاخ‌ موزه‌های نیاوران و سعدآباد متعلق به خاندان پهلوی نبوده‌اند.

بنا بر آخرین اخبار به دست آمده، رئوف مدیر وقت کاخ‌ موزه نیاوران با بیان این امر که به مسئولان سازمان میراث فرهنگی پیشنهاد کرده بر اثبات مالکیت کاخ‌موزه‌های نیاوران و سعدآباد اصرار نکنند، اظهار داشت: در صورتی که بنیاد مستضعفان ادعای مالکیت خود بر این کاخ‌موزه‌ها را به دست گیرد، سازمان میراث فرهنگی براساس وظایف خود روی رسیدگی به این کاخ‌موزه‌ها نظارت خواهد داشت و در این میان تأمین هزینه رسیدگی به این مجموعه‌ها برعهده بنیاد مستضعفان خواهد بود.

از کار‌های دیگر احمدی‌پور در سازمان میراث فرهنگی، می‌توان به توجه هرچه بیشتر وی به نهاد‌ها و انجمن‌های مردمی اشاره کرد. البته مسئولان برخی از این نهاد‌ها معتقدند که بهتر است سازمان میراث فرهنگی روی کار آن‌ها نظارت داشته باشد و به تصدی مدیریتی آن‌ها نپردازد؛ زیرا تصدی مدیریتی آن بر این نهاد‌ها تأثیر منفی بر روی کار نهاد‌ها می‌گذارد.

ثبت جهانی شهر‌های ایران، رسیدگی به وضعیت موزه استاد صنعتی، رونق بخشیدن به نمایشگاه‌های صنایع دستی و جان بخشیدن دوباره به برخی از موزه‌های تعطیل شده از کار‌های دیگر احمدی‌پور در سازمان میراث فرهنگی به حساب می‌آید.

گفتنی است؛ اگرچه نمایشگاه‌های صنایع دستی در دوره ریاست احمدی پور در سازمان میراث فرهنگی رونق گرفتند، اما برخی از هنرمندان معتقدند با افزایش قیمت اجاره غرفه‌های نمایشگاهی، نمایشگاه‌های صنایع دستی به انحصار گروهی از فعالان این صنعت افتاده و راه به روی بسیاری از هنرمندان بسته شده است.

شاهرخ پوری فعال صنایع دستی در این خصوص به ما گفت: معاونت صنایع دستی و هنرهای سنتی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از هنرمندان ضعیف حمایت نمی‌کند و با اخذ اجاره‌های قابل توجه برای اختصاص غرفه‌های نمایشگاه‌های ملی صنایع دستی به هنرمندان، تولیدکنندگان کوچک صنایع دستی و هنرهای سنتی را از ادامه کار ناامید می کند.

انتهای پیام/

مروری کوتاه بر عملکرد زهرا احمدی‌پور در سازمان میراث فرهنگی