به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ انگار از همان کودکی به فکر کارهای بزرگ بود. کارهایی که شاید برای دیگران سخت بود ولی برای منصور آسان. بالاخره او دغدغه‌هایی داشت که باید با تمام وجود به سمت آنها حرکت می‌کرد. شاید او به این فکر می‌کرد که می‌شود در ایران هم با آپولو به سیارات دیگر سفر کرد یا نه. او در خاطراتش نوشته است: «یادش بخیر آن روزها. بچه بودم که خبر دادند روس ها قمر مصنوعی به فضا فرستاده‌اند و این خبر آن روزها چقدر مهم بود!»

شهید منصور ستاری پیش از انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۴۶ با پایان یافتن تحصیلات متوسطه و اخذ دیپلم وارد دانشکده افسری (دانشگاه افسری امام علی (ع) فعلی) و پس از پایان دوران آموزشی به درجه ستوان دومی نائل شد.

او سال ۱۳۵۰ برای گذراندن دوره عملی کنترل رادار راهی آمریکا شد و پس از یک سال به ایران بازگشت و به عنوان افسر رهگیر نیروی هوایی مشغول کار شد. 

شهید ستاری در کنار سفینه ماه نشین آپولو، آمریکا، پایگاه هوایی پاتریک، 1971

کارهایی که شهید ستاری برای نیروی هوایی انجام داد

سرلشکر شهید ستاری بسیار به صنعت هوایی علاقه داشت. او در سفر به چند کشور پیشرفته از جمله ایالات متحده آمریکا و تحلیل و بررسی فعالیت های آنان، تجارب گران‌بهایی به دست آورد و آنها را با نبوغ خود ممزوج کرد.

نتیجه این کار، تأسیس دانشگاه هوافضا با 8 گرایش تحصیلی، تأسیس دانشکده پرستاری و راه اندازی مرکز تحقیقات و آموزش پزشکی (پاتولوژی) نیروی هوایی، ایجاد هنرستان کار و دانش ـ فنی و حرفه ای در مرکز آموزش‌های هوایی، ایجاد شبکه دیده‌بانی به منظور تقویت سیستم پدافندی کشور، ایجاد شبکه دیده‌بانی بصری، ایجاد موانع هوایی بر فراز دره‌ها، گذرگاه‌ها و ارتفاعات، متحرک کردن سامانه موشکی پدافند هوایی هاگ، راه اندازی تأسیسات و امکانات جدید تعمیر و نگهداری، اجرای پروژه‌هایی نظیر پروژه اوج و راه‌اندازی مرکز پژوهش، تحقیقات و آموزش (پتا) به منظور ارتقای توان نگهداری تجهیزات، اسکورت ناوگان تجاری کشتی‌های نفت‌کش ایران در خلیج فارس و دریای عمان تا خروج آنها در سال‌های پایانی جنگ، حفاظت از مجتمع پتروشیمی بندر امام و میدان گازی کنگان، طراحی و ساخت خودرو «شمس»، ایجاد خطوط هوایی سها (سازمان هواپیمایی ارتش جمهوری اسلامی ایران) و ... بود.

انتهای پیام/