به گزارش خبرنگار  فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، علیرضا منصوریان سرانجام پس از پشت سر گذاشتن روزهای بحرانی روی نیمکت سرمربیگری استقلال از سمت خود استعفا داد تا زمان حضور یکی از محبوب ترین آبی های تاریخ در جایگاه سرمربی استقلال حتی به یک فصل و نیم هم نرسد.

منصوریان اواخر بهار ۹۵ با ایده هایی خلاقانه پا روی فرش قرمزی که هواداران استقلال برای او پهن کرده بودند گذاشت و به آرزوی همیشگی اش رسید. پس از خداحافظی علی منصور از فوتبال در پایان فینال جام حذفی سال ۸۷، سرمربیگری در استقلال به اوج آرزوهای او تبدیل شد و شماره ۱۰ اسطوره ای هواداران هشت سال شبانه روز برای رسیدن به این هدف تلاش کرد.

منصوریان به همان اندازه که در  ميان هواداران محبوب بود اما از نظر برخى پيشكسوتان برای نشستن برروی نیمکت تیم استقلال خام بود.

منصوریان با تکیه بر محبوبیت به استقلال آمد اما نمی‌دانست تنها محبوبیت کافی نیست و یک سرمربی نیاز به تجربه و دانش فنی زیاد دارد.

اما در كنار محبوبيت، تجربه و دانش فنى که ديده نشد،  تنها با استفاده از کلمات عجيب نمایش های مختلف اجرا كند .او نمى دانست استقلال جاى نمایش بازی کردن نیست و اين تيم براى رسيدن به قهرمانى به تجربه سرمربى نياز دارد.

به اين ترتيب علیرضا منصوریان برای تحقق وعده هایش به هواداران روی حمایت آنها حساب ویژه ای باز کرده بود اما هیچکس و حتی خود او  انتظار تغییر شعارهای حمایتی سکوهای آبی ها  به "حیا کن رها کن های" معروف فوتبال ایران را نداشت . در این تغییر و تحول، سرمربی سابق استقلال و البته مدیران نالایق باشگاه بیشترین تاثیر را داشتند.

سرمربی جوان استقلال که با دراختیار داشتن سابقه دستیاری مربیانی مانند افشین قطبی و کارلوس کی روش سعی داشت خودش را برخلاف افرادی مانند امیر قلعه نویی و پرویز مظلومی حرفه ای نشان دهد و در این راه غالبا از تکیه کلام های انگلیسی و متدهای تمرینی اروپایی استفاده می کرد، از لحاظ ارتباط با سکوها و لیدرهای باشگاه حتی از سرمربیان سابق استقلال هم سنتی تر رفتار می کرد.

همين عامل در نهايت سبب شد تا بين هواداران واقعى استقلال و برخى ليدر هاى منتصب به منصوريان دو دستگى هايى براى حمايت از او ايجاد شود و در نهايت منصوريان حدود ٣ هفته شعار خروج از در هاى باشگاه را بشنود.

یکی از بزرگترین اشتباه‌هاى منصوریان در استقلال در فصل نقل‌ و انتقالات بود. جایی که تیم‌های مدعی با فکر بازیکن جذب کردند اما او از روى احساس این کار را کرد . در این مدت به شکل جالبی هر بازیکنی که مدنظر پرسپولیس بود، مدنظر استقلال هم شد! نتیجه این تفکر غیر حرفه‌ای هم حضور چندین بازیکن ناکار آمد در استقلال شد.

بازيكنانى كه احساسى و فقط براى عكس انداختن هاى برخى مديران استقلال جذب شدند و اين مسئله تنها بار مالی سنگین روی دوش باشگاه گذاشت.

مديران فعلى استقلال در فصل جاری نتوانستند در نقل‌ و انتقالات موفق عمل کنند و در نهايت نتيجه جذب بازيكنان هم به اينجا رسيد كه ميانگين سنى تيم بالا برود و خرج هاى زيادى روى دست باشگاه بماند.جذب بازیکنان بی کیفیت و مسن فقط باعث شد استقلال در نقل و انتقالات ضربه بخورد.

مهمترین نکته در مورد ناکامی استقلال با منصوریان،نیمکت این تیم است. از همان روز اول پيشكسوتان و حتى مديران باشگاه به حضور محمد خرمگاه و علی چینی انتقادهای فراوانی کردند. مربیانی که بیشتر از اینکه مربی و کمک حال باشند تنها نقش رفيق را بازى كردندكه همين مسئله كار دست منصوريان داد .منصوريان حتى با اضافه كردن مك درموت هم نتوانست موفق عمل كند. در صورتى كه مديران استقلال بارها مطرح كردند كه منصوريان دستياران خود را تغيير دهد اما او اين كار را نكرد تا به پاى رفيق بسوزد و بسازد.

دعواهاى منصوريان با اعضاى هيئت مديره كه در كمتر باشگاه ليگ برترى رخ مى دهد بيش از هر مسئله اى زبانزد عام و خاص بود.كنار رفتن پرده هاى حيا ميان اعضاى استقلال تنها صحنه هايى بود كه نشان مى داد آنها در حال اكران یکی از مهیج ترین فیلم های سينمايى فوتبال ایران هستند. فيلمى كه منصوريان آخرين بار در ۹۰ بازى كرد و همان جا حكم اخراج خود را امضا كرد. به نظر او فيلم جدايى نادر از سيمين را در مورد سرنوشت خود پياده كرد و حال مى توان گفت جدايى منصوريان از استقلال!

هرچه بود داستان منصوریان و استقلال به سر رسيد و این مربی جوان، خام، پرشور و احساسی عاقبت خوبی در این تیم پر طرفدار پیدا نکرد.

اجراى نمایش و حركات عجيب و نتايج ضعيف اين اجازه را نداد تا منصوريان عملكردش را در آخر پاييز بشمارد و او با شروع این فصل همچون برگ هاى زرد با شعار هواداران به زمين خورد.

انتهای پیام/

پایان غم انگیز قصه منصوریان در استقلال