به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،محقق جوان کمیته درمان و پژوهش ام اس امریکا در سال ۲۰۱۷ اظهار کرد: بیماری ام اس یکی از بیماری های التهابی و خودایمنی سیستم عصبی مرکزی است که طی آن دسته ای از سلول های ایمنی اشتباهاً به پوشش و ساختمان سلول های عصبی (نورون) هجوم می برند و با تخریب آنها موجب بروز بیماری ام اس می شوند.

این محقق با اشاره به اینکه بیماری ام اس یک عارضه پیچیده محیطی- متابولیکی است که ممکن است در اثر ابتلا به نوعی عفونت ویروسی، استعمال سیگار، چاقی در دوران کودکی، کمبود ویتامین D، مسمومیت با فلزات سنگین، عادات غذایی ناسالم و شیوه زندگی نادرست رخ دهد گفت: مطالعات جدید حاکی از این است که نقش ژنتیک در بروز بیماری ام اس بسیار ناچیز بوده و محققان معتقدند ۴ عامل محیطی می تواند خطر بروز بیماری ام اس را به طور قابل توجهی افزایش دهد.

این محقق مرکز تحقیقات علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان یکی از اصلی ترین عوامل احتمالی ابتلا به ام اس را، اپشتن بار ویروس (Epstein Barr Virus) معرفی کرد و اظهار داشت: اپشتن بار ویروس، منونوکلئوز عفونی یک بیماری عفونی- ویروسی است که دستگاه تنفس، کبد و دستگاه لنفاوی را درگیـر می کند. ایـن بیـماری که معمولا نوجوانان و بـزرگسالان جـوان را مبتلا مـی سازد بـا علائمی همچون تـب، گلو درد، خستگی، تورم غدد لنفاوی ناحیـه گـردن و بـزرگی کبـد و طحال خود را نشان می دهد و سابقه ابتلا به اپشتن بار ویروس به عنوان یکی از عوامل خطر ابتلا به ام اس شناخته شده است.

وی کمبود ویتامین D را عامل دیگر بروز ام اس برشمرد و افزود: یکی از مهمترین عوامل تنظیم سیستم ایمنی بدن ویتامین D است که طبق یافته های علمی ابتلا به ام اس و شدت بیماری با کمبود این ویتامین مرتبط است.

به گفته این محقق، ویتامین D و عرض جغرافیایی یکی از عوامل تغذیه ای مهم بوده که از دیدگاه اپی ژنتیک و سیستم ایمنی بسیار حائز اهمیت است. ویتامین D به عنوان تحریک کننده آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلولی) سلول های T و نقش تنظیم ایمنی در مبتلایان به ام اس بسیار مهم قلمداد می شود. همچنین محققان معتقدند بهترین سطح سرمی OHVITD325 برای پیشگیری از بیماری ام اس، بیش از 50 ng/ml است، بنابراین مصرف ۱ عدد پرل ۵۰۰۰۰ واحدی ویتامین D به صورت ماهانه در بزرگسالان و دو ماهانه در کودکان و نوجوانان توصیه می شود. با قرارگیری در معرض نور مستقیم خورشید به مدت حداقل ۵ دقیقه در روز و ۴ روز در هفته می توان بخش بسیاری از ویتامین D مورد نیاز بدن را تامین کرد.

این دانشجوی دکترای تغذیه افزود: عامل سوم، چاقی است که التهابی مزمن به شمار می‌رود و ابتلا به آن در ابتدای زندگی و دوران کودکی می تواند خطر بیماری های التهابی را در ادامه زندگی افزایش دهد. چاقی و افزایش چربی های احشایی، موجب رهاسازی واسطه های التهابی می شود. همچنین برخی مطالعات نشان داده اند که بالا بودن شاخص توده بدنی (BMI) قبل از ۲۰ سالگی می تواند تا ۲ برابر، خطر ابتلا به ام اس را افزایش دهد.

این پژوهشگر ام اس، درباره چهارمین عامل خطر احتمالی در ابتلا به ام اس گفت: اگر چه هنوز بخوبی مکانیسم ارتباط سیگار و ام اس مشخص نیست اما تحریک سیستم ایمنی و التهاب ناشی از سیگار می تواند در این زمینه تعیین کننده باشد.

منبع:سلامت آنلاین

انتهای پیام/

چه عواملی خطر بروز بیماری ام اس را افزایش می دهند