به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛تلاوت مجلسی آیات 6-19 سوره انفطار و سوره بلدبا صدای راغب مصطفی غلوش قابل دریافت است.

 تلاوت مجلسی آیات 6-19 سوره انفطار و سوره بلدراغب مصطفی غلوش

يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ
اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (۶)

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ
همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد (۷)

فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ
و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد (۸)

كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ
با اين همه شما منكر [روز] جزاييد (۹)

وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (۱۰)

كِرَامًا كَاتِبِينَ
[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند (۱۱)

يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ
آنچه را مى ‏كنيد مى‏ دانند (۱۲)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
قطعا نيكان به بهشت اندرند (۱۳)

وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ
و بي‏شك بدكاران در دوزخند (۱۴)

يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ
روز جزا در آنجا درآيند (۱۵)

وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (۱۶)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ
و تو چه دانى كه چيست روز جزا (۱۷)

ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ
باز چه دانى كه چيست روز جزا (۱۸)

يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ
روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (۱۹)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ
سوگند به اين شهر (۱)

وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ
و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى (۲)

وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ
سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد (۳)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ
براستى كه انسان را در رنج آفريده‏ ايم (۴)

أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ
آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت (۵)

يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا
گويد مال فراوانى تباه كردم (۶)

أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ
آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است (۷)

أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ
آيا دو چشمش نداده‏ ايم (۸)

وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ
و زبانى و دو لب (۹)

وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ
و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم (۱۰)

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏ نگرى] بالا رود (۱۱)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ
و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست (۱۲)

فَكُّ رَقَبَةٍ
بنده‏ اى را آزادكردن (۱۳)

أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ
يا در روز گرسنگى طعام‏ دادن (۱۴)

يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ
به يتيمى خويشاوند (۱۵)

أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ
يا بينوايى خاك‏نشين (۱۶)

ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ
علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‏ اند (۱۷)

أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ
اينانند خجستگان (۱۸)

وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
و كسانى كه به انكار نشانه‏ هاى ما پرداخته‏ اند آنانند ناخجستگان شوم (۱۹)

عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ
بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد (۲۰)

انتهای پیام/