به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛رکوردداران وحشت؛ این لقبی است که مردم برای این قاتلان سریالی انتخاب کرده اند. با آن که طبق تعاریف، قاتلان سریالی به افرادی که بیشتر از سه نفر را به قتل رسانده اند اطلاق می شود اما آن ها قاتلانی هستند که صدها برابر این تعداد را قربانی کرده اند، تعداد قربانیان آن قدر زیاد است که حتی پلیس نمی تواند قربانیان آن رها را به طور دقیق مشخص کند، برخی از آن ها در کارنامه جنایی خود حتی بیش از 300 قتل را ثبت کرده اند. داستان این قاتلان سریالی بارها و بارها در رسانه های مختلف منتشر شده و حتی الهام بخش فیلم های سینمایی و کتاب های داستان بسیاری بوده است.

 

هو وانلین یکی از مشهورترین و البته منفورترین قاتلان سریالی در تاریخ چین است که 146 نفر را به قتل رساند اما با این حال جزو قاتلان 200+ محسوب می شود چرا که پلیس احتمال می دهد او تعداد بسیار زیادی از جنایت هایش را کتمان کرده است.

 

در سال 1980 هو به جرم تجاوز دستگیر و به زندان انداخته شد. در سال 1993 پس از آزادی با توجه به مدارک تحصیلی ای که داشت موفق شد تا یک مرکز درمانی تاسیس کند، در آن جا او به راحتی می توانست نقشه های شوم خود را بدون این که کسی متوجه شود اجرا کند. هو ادعا می کرد که تمامی بمیاران خود را به روش های سنتی و با داروهای گیاهی درمان می کند و به همین خاطر در عرض مدت کوتاهی در تمام کشور به شهرت رسید و بیماران زیادی به او مراجعه کردند.

پس از مدتی مشخص شد که حداقل 146 نفر از بیماران او با داروهایی که حاوی مقادیر زیادی سولفور سدیم بودند مسموم شده و جان شان را از دست داده اند.

مرد جنایتکار در ژانویه 1999 دستگیر و به جرم قتل 146 نفر به 15 سال حبس محکوم شد. در تحقیقات بعدی مشخص شد که مدارک پزشکی او برای تاسیس بیمارستان نیز جعلی بوده و به همین خاطر پنج سال دیگر به محکومیتش اضافه شد. همچنین هو مبلغ 150 هزار ین نیز جریمه شد.

 

«هارولد فردریک شیپمن» پزشکی عمومی اهل انگلیس و البته مشهورترین قاتل سریالی این شکور بود که در سی و یکم ژانویه سال 2000 به جرم قتل 15 نفر مجرم شناخته شده و به 15 بار حبس ابد بدون عفو محکوم شد، اما این 15 نفر تنها قربانیان نبودند.

 

دو سال طول کشید تادیم جانت اسمیت- افسر پرونده- با تحقیقات گسترده ای که انجام داد متوجه شد تعداد اصلی قربانیان 250 نفر بوده و 80 درصدشان بیماران سالخورده ای بودند که برای معالجه به آقای دکتر مراجعه کرده بودند اما در این میان یک مقتول با 41 سال سن و کودکی چهارساله، جوان ترین قربانیان پزشک مرگ بودند.

هارولد در سیزدهم ژانویه 2004، یک روز قبل از جشن تولد پنجاه و هشت سالگی اش در سلولش خود را به وسیله ملحفه های تختش به دار آویخت و خودکشی کرد.

طبق گزارش ساندی تلگراف، در نامه ای که هارولد قبل از مرگش نوشته بود، ادعا کرده بود قبل از آن هم بارها قصد خودکشی داشته اما به خاطر این که همسرش پس از مرگ او بتواند از مستمری استفاده کند این کار را نکرده است.

زمانی که هارولد 17 سال داشت مادر خود را بر اثر سرطان ریه از دست داد. مرگ مادرش ضربه روحی بسیار بزرگی به او وارد کرد و از همان زمان بود که مشکلات روانی در کارهای هارولد کم کم نمایان شدند و از همان سن برای آرام شدن مجبور شد از مورفین استفاده کند. او پس از ازدواج، تحصیلات خود در رشته پزشکی را ادامه داد و توانست به عنوان پزشک عمومی در یکی از بیمارستان های یور کشایر مشغول کار شود، از همان زمان بود که او با جعل اسناد و نسخه های بیمارستان برای خود نسخه نوشته و از داروخانه مورفین دریافت می کرد.

در سال 1998 مدیر بیمارستان تلاش کرد تا دلیل مرگ تعداد زیادی از بیماران هارولد را بفهمد. برای او عجیب بود که بیشتر زنان سالخورده ای که بیمار هارولد بودند پس از چند روز بستری شدن در بیمارستان جان خود را از دست می دادند و به همین خاطر، موضوع را با پلیس در میان گذاشت. در این بررسی ها هارولد به جرم قتل کاتلین گراندی که از بیماران او بوده و جسدش در ژوئن 1998 در خانه اش پیدا شده بود، دستگیر شد.

طبق گفته شاهدان هارولد آخرین نفری بود که با او ملاقات کرده و او را زنده دیده بود از همه عجیب تر این بود که با وجود اینکه، کاتلین خودش وارث داشت در وصیتی مبلغ 386 هزار پوند از اموالش را به هارولد بخشیده بود. با تحقیق بیشتر مشخص شد که کاتلین با تزریق مورفین کشته شده و وصیتنامه نیز جعلی است.

پس از مرگ کاتلین، پلیس 14 نفری که قبل از او در این بیمارستان جان خود را از دست داده بودند نیز کالبدشکافی کرده و متوجه شد که آن ها نیز بر اثر تزریق بیش از حد مورفین جان خود را از دست داده اند.

این 15 نفر بین سال های 1995 تا 1998 به قتل رسیده بودند. هارولد در نوشته های خود گفته بود «قبل از 60 سالگی به توصیه بسیاری از ماموران زندان، خودم را دار می زنم. زیرا پس از آن مستمری من به میزان قابل توجهی کاهش پیدا خواهدکرد و برای همسرم مشکل پیش خواهدآمد.»

 

«لوییز آلفردو گاراویتو کوبیلوس» که به نام «لابیستا» به معنی «جانور» مشهور است، قاتل سریالی کلمبیایی است که در سال 1999 به جرم تجاوز، شکنجه و قتل 300 پسر جوان به 1853 سال و نه روز حبس محکوم شد اما بعدها به خاطر همکاری با پلیس در پیدا کردن باقی اجساد 22 سال از مدت محکومیتش کاسته شد.

 

 

استخوان های قربانیان لوییز جانور از طریق نقشه هایی که او در زندان ترسیم کرده بود، پیدا شدند. او در رسانه های آمریکایی به عنوان «وحشتناک ترین قاتل سریالی دنیا» معرفی شد. قربانیانی که لوییز جانور انتخاب می کرد همگی بین شش تا 16 سال سن داشتند و بی خانمان، روستایی یا یتیم بودند و او می توانست با هدیه ای کوچک یا وعده ای دروغین آن ها را فریب دهد.

 

هنری لی لوکاس اهل ویرجینیا، در اعترافات خود گفته بود که به کمک همدستش اوتیس تولز بیش از 200 نفر را به قتل رساندهاند. او در هفده سالگی توسط برادرش یک چشم خود را از دست داد و پزشکان یک گوی شیشه ای به جای چشمش گذاشتند. پس از مدتی او مادر خویش را به قتل رساند.

 

لوکاس بارها و بارها به جرم قتل به زندان انداخته شد اما هر بار می توانست بی گناهی خود را ثابت کند و پس از مدتی آزاد می شد. پس از یکی از اعترافات لوکاس، 213 پرونده قتل که نامشخص رها شده بودند، بسته شدند. در سال 1983 او به اعدام محکوم شد اما سرانجام به دلیل نداشتن مدارک کافی تبرئه شد. لوکاس در سال 2001 و در سن 64 سالگی بر اثر سکته مغزی از دنیا رفت.

 

در قرن هفدهم، زنان و دختران ایتالیایی کنترل زیادی روی زندگی خود نداشتند. آن ها معمولا به خاطر صلاح خانواده یا منافع آن ها باید تن به ازدواج با کسانی می دادند که گاهی هیچ علاقه ای به آن ها نداشتند، اما در این میان، همه زنان ایتالیایی حاضر به تحمل این وضعیت نبودند و به همین خاطر بود که تعداد زیادی از آن ها به قاتلی وحشتناک به نام «جولیا توفانا» روی آوردند.

 

او هیولایی بود که به زنان سرزمینش وعده داده بود تا آن ها را از دست مردانی که دوستشان ندارند خلاص کند اما تنها کاری که جولیا برای این زنان می کرد این بود که آن ها را ترغیب به قتل همسرانشان کند. او سمی خطرناک از آرسنیک و مواد دیگر ساخته بود، این رسم که بعدها «اکسیر مرگ» نام گرفت» می توانست قوی ترین مردان را در عرض چند ساعت از پا درآورد.

جولیا سم را به دو شکل در اختیار خانم ها قرار می داد. یا آن را با کرم ها و عطرهایی که مردان به دست و صورت شان می زدند مخلوط می کرد یا در ظرف های کوچک می ریخت که زنان بتوانند آن را در غذا یا نوشیدنی شوهر خود بریزند. این سم ابتدا فرد را ضعیف و بی حال می کرد و حتی پزشکان هم متوجه مسمومیت او نمی شدند و رفته رفته با پایین آوردن فشار خون و دمای بدن باعث مرگ می شد.

با این روش، جولیا بین سال های 1633 تا 1651 باعث مرگ 600 مرد شد تا این که بالاخره راز او برملا شده، دستگیر و به اعدام محکوم شد. در روز اعدام، جولیا گفت «من همیشه از مردان متنفر بودم، شوهر خودم را نیز به همین شیوه به قتل رساندم و حالا از این که باعث مرگ تعداد زیادی از آن ها شده ام، خوشحالم.» تمام زنانی هم که با کمک جولیا شوهران خود را به قتل رسانده بودند به زندان انداخته شدند.