به گزارش خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، ایران و چین سابقه‌ای دو هزار ساله در روابط دوجانبه دارند. بر اساس آمار صادرات غیرنفتی ایران به چین 18 میلیارد دلاربوده و حجم کل صادرات ایران به بیش از 40 میلیارد دلار رسیده است.

چینی‌ها در پروژه‌های نفتی، پیمانکاری و سرمایه‌گذاری در ایران سابقه خوبی دارند که از آن جمله می‌توان به حضور سرمایه‌گذاریان چینی در پروژه متروی تهران و همچنین پالایشگاه شازند اراک اشاره کرد. از طرف دیگر می توان کشاورزی، صنایع غذایی، کشتیرانی، حمل و نقل و صنعت مبلمان را از زمینه‌های بالقوه همکاری میان ایران و چین برشمرد.

ایران تا سال 2025، توانایی جذب سه هزار و 500 میلیارد دلار سرمایه را دارد. برای جذب این میزان سرمایه و همچنین تحقق رشد سالانه هشت درصدی، نیاز به مشارکت و جذب سرمایه‌گذاری خارجی است که همکاری با چین بسیار می‌تواند در این زمینه کمک کند.

اما روابط تجاری با چین همیشه اما و اگرهایی نیز داشته است که در گفتگوی پیش رو که با محمدرضا مودودی مشاور وزیر صنعت معدن وتجارت و قائم مقام سازمان توسعه تجارت ترتیب داده ایم، سعی کرده ایم به برخی ابهامات در این حوزه به پاسخ روشنی دست یابیم. 

جایگاه و اهمیت کشور چین از جهت تجارت خارجی با ایران به چه میزان است؟

چین شریک اول تجاری ما در دنیاست و بر اساس آمار در 7 ماهه نخست امسال ، 5 میلیارد دلار صادرات و حدود 6.8 میلیارد دلار واردات از این کشور داشته ایم و این 12 میلیارد دلار تبادل تجاری در طول 7 ماه نشان می دهد که اهمیت چین از نظر تجارت برای ما بسیار بالا است.

آیا صادرات به کشور چین جزء اولویت برنامه های سازمان توسعه تجارت قرار دارد؟

چین با حدود 1.5 میلیارد جمعیت،  بزرگترین صادرکننده جهان اما در عین حال بزرگترین واردکننده نیز هست، که بر اساس قانون تجارت جهانی ، امری طبیعی به شمار می رود. از این رو ما برنامه های تدوین شده ای در جهت ورود به بازار گسترده این کشور داریم . هرچند می دانیم که این کار ساده ای نیست ولی تمام تلاش خود را برای رسیدن به این مهم به کار بسته و از اینکه چین یک غول در زمینه صادرات جهان است، نمی هراسیم.

آیا تحریم های آمریکا بر علیه ایران تاثیری در روابط تجاری بین ایران و چین گذاشته است؟

 به طور حتم بی تاثیر نبوده است، زیرا یکی از بزرگترین متحدان تجاری چین، آمریکا بوده و  آنها تمایلی ندارند به دلیل نقض تحریم ها، دستشان از بازار بزرگ آمریکا کوتاه شود و از طرف دیگر پایه پول جهانی دلار است و بانک های آمریکایی برای منع چینی ها از تجارت با ایران قوانین سخت گیرانه ای را اتخاذ کرده اند که موجب شده تجارت از طریق بانکی با این کشور برای ایرانی ها محدود شود، با این حال فعالان اقتصادی ایران تا به حال توانسته اند با ترفندهای مختلف مشکلات بانکی را دور زده و در مقابل فشارهای بانکی آمریکا مقاومت کنند.

چین در چه زمینه هایی می تواند مشتری ایران باشد؟

چین برای توسعه صنایع خود نیاز زیادی به مواد اولیه ایرانی دارد و هرچند بعد از درگیری های سیاسی اخیر،کشور عربستان سعی کرده تا حد زیادی جای ایران را در مبادلات با چین بگیرد اما نیاز صنایع این کشور بزرگ با یک یا چند کشور حل نمی شود و به همین دلیل چین همچنان تمایل به ادامه روابط خود با ایران دارد.

به نظر می رسد؛ چین از تجارت با ایران سود می برد و بسیاری از کالاهای بی کیفیت این کشور راهی بازارهای داخلی کشور می‌شود، آیا این موضوع را تایید می کنید؟

اینطور نیست. این تفکر اشتباهی است که طی این سال‌ها، بین مردم در مورد واردات از چین شکل گرفته است. باید توجه داشته باشیم که کل واردات ما نه فقط از چین، بلکه از تمام کشورهای دیگر به‌علاوه چین، 40 میلیارد دلار در سال است. در حالیکه تنها صادرات چین به اروپا 600 میلیارد دلار است و مقایسه این اعداد نشان می دهد که صادرات چین به ایران سهم بسیار کوچکی از کل صادرات این کشور را در بر می‌گیرد و بیشتر ما هستیم که می توانیم از این کشور ثروتمند، به عنوان یک شریک تجاری پر سود بهره ببریم.

این بدان معناست که ما می توانیم از چین به عنوان یک شریک تجاری پرسود بهره ببریم؟

افزایش تجارت جهانی به معنای افزایش قدرت سیاسی است و باید توجه داشته باشیم که واردات و صادرات برای نفوذ فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی در کشورهای دیگر، سلاح هایی موثرند و ما نباید به بهانه استقلال اقتصادی، فشارهای جامعه جهانی را بر خود زیاد کنیم . اکنون نیاز داریم چین را به عنوان یک قدرت جهانی در کنار خود داشته باشیم.

دانستن این نکته ضروری است که دنیای تجارت بر اساس یک سری از استراتژی‌های خاص عمل می‌کند و باید بدانیم که در این جنگ از حربه های خاص بهره برده و از ظرفیت ها به درستی به نفع خود استفاده کنیم.

شاید دلیل اصلی نگرانی مردم این باشد که کشور ما با تجارت آزاد ، تبدیل به یک واردکننده صرف شود، نظر شما در رابطه با این موضوع چیست؟

تراز تجاری ما با احتساب نفت همیشه مثبت بوده است و نباید نگران این نوع روابط با کشورهای دیگر باشیم . باید در نظر داشته باشیم  در صورتیکه مرزهای کشور باز شده و نیاز بازار به درستی فراهم شود، اقتصاد ما روز به روز قوی‌تر خواهد شد.

این مهم است که بدانیم؛ افزایش روابط تجاری با یک کشور فقط به معنای خرید و فروش کالا نیست، بلکه به معنای سرمایه گذاری مشترک است و شاید با آزادسازی تجارت ما تبدیل به قوی ترین کشور منطقه از لحاظ اقتصادی شویم.

چه توصیه ای به مردم و مسوولان در رابطه با تجارت آزاد دارید؟

167 کشور عضو سازمان تجارت جهانی بوده و هیچ کدام از این موضوع ناراحت نیستند و تنها کشوری مانند آمریکاست که بزرگترین مخالف جهانی شدن است، زیرا می داند اگر کشورهایی مانند ایران وارد این عرصه شوند، بستر مناسبی برای پیشرفت پیدا خواهند کرد. وقتی جهانی شویم ، بینش، سرمایه و تکنولوژی ما هم جهانی می شود و آنگاه می توانیم اقتصادی پویا و قدرتمند داشته باشیم.

گفتگو: سمیه عرب

انتهای پیام/