به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بیماری "مانیا" یا شیدائی چنانکه از نامش پیدا است، مرضی است که تظاهر اصلی آن در بیمار، سرخوشی و خشنودی مفرط است از این رو برخلاف بیماری افسردگی است.
مانیا حاصل ماندگاری "صفرا یا سودای سوخته" در مغز است و مانند اغلب بیماریها به دو دسته کلی سرد و گرم تقسیم میشود؛ بیمار در این بیماری، دچار سرخوشی و سرزندگی، شادی و اعتماد بهنفس زیاد، پرحرفی و حتی پرکاری است و ممکن است احساس شادی عجیبی در خود داشته باشد و بیدلیل بخندد و بیش از حد شوخی کند؛ در حد افراطی، بیمار آن قدر از روی سرخوشی حرف میزند که هذیان میگوید.
در شرایط ضعف بیماری، پُرکاری و سرزندگی او امر مثبتی تلقی میشود اما با شدت یافتن بیماری، وی ممکن است به رفتار خشونتبار علیه دیگران یا حتی حتی خود دست بزند و کارش به خودکشی بکشد؛ به همین دلیل «مانیا» را جنون سبعى یا جنون درندگان نیز میخوانند.
از تظاهرات این بیماری «بیقراری»، «تحرک، فعالیت و انرژی زیاد»، «تغییر ناگهانی مسیر حرکت و موضوع کار» ، «پُرحرفی و تغییر ناگهانی و بیمقدمه و غیرمنطقی موضوع سخن»، «سرخوشی و نشاط مفرط»، «اعتماد بهنفس غیر طبیعی و خودبرتربینی و خود توانمندبینی نامعقول»، «حواسپرتی و ناتوانی تمرکز»، «قضاوتهای نابهجا و نادرست»، «کمخوابی، پریشانخوابی و پرش سراسیمه از خواب»، «ولخرجی و بذل و بخشش غیرمعقول»، «افت و خیز نامعقول و بیمقدمه در رفتار عاطفی»، «مداخلهگری و پرخاشجویی» است.
این بیمارى حاصل رسوب سودا است و با خشکی مغز بروز میکند؛ به همین سبب بیشتر در افرادی با مزاج پایه «سودا» و «صفرا» دیده مىشود.
بیمار سوداوى، لاغر است و پوست تیره به رنگ بادنجانی و چسبیده به بدن دارد؛ نگاهش رو به پائین است و اغلب ساکت است اما اگر شروع به سخن کند، دیگر آرام نمیگیرد و بارها یک موضوع را تکرار میکند و اگر عصبانى شود دیرتر آرام میشود.
بیمار صفراوی، چشمان زرد دارد، نگاهش رو به افق و بالا است، اضطراب، سرعت عمل و شرارت دارد؛ گاه دچار زوال عقلى و عصبانیت مىشود و سخنان درهم میگوید اما مانند آتش، شعلهور می شود و زود هم آرام میشود.
برای درمان باید از روشهای درمانی مالیخولیا استفاده کرد؛ در حالت سوداوی، روند درمان باید آرامتر و با طول زمان بیشتری طی شود به ویژه به اصلاح مزاج، غذاهای گرم و معطر و حمام، پیادهروی در کوه بیشتر توصیه میشود.
منبع:تسنیم
انتهای پیام/