به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دهم شهریور ماه امسال زمانی که شهر تعلفر در شمال غرب استان نینوای عراق به طور کامل پاکسازی و آخرین میخ بر تابوت تروریست های داعش کوبیده شد همه نگاه ها به مناطق اشغالی در جنوب غرب استان کرکوک دوخته شد.

همه می دانستند نیروهای عراقی پس از تعلفر، سمفونی مرگ را برای تروریست های داعش در شهر راهبردی « حویجه» به صدا در می آورند تا به ۳ سال اشغال و جنایت آنان پایان داده شود؛ تجربه هشت ماه عملیات موفق در استان نینوا و آزادسازی شهرهای مهمی از جمله « موصل، الحضر، القیروان، البعاج، قحطانیه و...» مردم عراق را به پاکسازی آخرین مناطق تحت اشغال داعش در استان کرکوک امیدوار کرد.

اواخر شهریور ماه انتظارها به پایان رسید و عملیات آزادسازی مناطق اشغالی استان کرکوک آغاز شد؛ در مرحله نخست، نیروهای عراقی حدود هزار و ۲۸۰ کیلومتر مربع در محور شمال غرب پیشروی کردند و همه مقدمات برای حرکت به سمت شهر « حویجه»، لانه فساد تروریست ها در عمق استان کرکوک آماده شد.

پس از ۲۳ روز درگیری سنگین و نفس گیر در نهایت نیروهای عراقی با آزادسازی ۵ هزار و ۴۰۰ کیلومتر مربع از مساحت های آلوده به ۳ سال اشغالگری گروه تروریستی داعش در استان کرکوک پایان دادند؛ در جریان این عملیات آرامش به مناطق مهمی از جمله « الریاض، الرشاد، العباسی، الزاب، القدس، المهوز، کاظمیه، الحلاوه و البسل» بازگشت.

اما پاکسازی مناطق تحت اشغال گروه تروریستی داعش در استان کرکوک پایان کار نبود و با رسیدن نیروهای عراقی به یک قدمی مناطق تحت تصرف اقلیم کردستان، معادلات در این محور وارد مرحله جدیدی شد.

نیروهای اقلیم کردستان سال ۹۳ با حمله گروه تروریستی داعش و با توجه به خلأ قدرت به وجود آمده، حدود ۴۰ درصد از استان کرکوک را به همراه میادین نفتی و گازی به تصرف خود درآوردند.

تحرکات، خط و نشان کشیدن ها و زیاده خواهی رهبر اقلیم کردستان برای تجزیه طلبی با کلید واژه «همه پرسی» و پشتیبانی آمریکایی ها و صهیونیست ها نقطه ای ابهامی را در افکار عمومی به وجود آورد که آیا دولت عراق می تواند دندان طمع بارزانی را بکشد یا خیر؟

کنترل کامل بر استان نفت خیز کرکوک برای دولت عراق بسیار مهم و راهبردی بود؛ بارزانی و نزدیکانش در ۳ سال گذشته ثروت افسانه ای را از فروش نفت به دست آوردند و حاضر نبودند از مناطقی که پس از حمله داعش به تصرف خود در آورده بودند، عقب نشینی کنند.

با برنامه ریزهای جبهه غربی - عربی - صهیونیستی برای اجرا کردن پروژه تجزیه طلبی در عراق، نیروهای سیاسی و مسلح این کشور دریافتند برای شکست این طرح باید آزادسازی مناطق تحت تصرف نیروهای اقلیم کردستان را با اولویت در دستور کار خود قرار دهند.

۲۵ مهرماه آخرین فرصت برای نیروهای اقلیم کردستان بود تا از مناطق تحت تصرف عقب نشینی کنند اما زیاده خواهی های مسعود بارزانی باعث شد نیروهای عراقی برای کنترل بر شهر کرکوک وارد عمل شوند؛ موضوعی که مورد استقبال مردم این شهر هم قرار گرفت و باعث شد نیروهای وابسته به حزب «اتحاد دموکراتیک کردستان» به حومه شهر کرکوک متواری شوند.

با عقب نشینی نیروهای وابسته به حزب اتحاد دموکراتیک کردستان از ۲۷ محله و خارج شدن آنان از ساختمان استانداری، شهر کرکوک در کمتر از ۴۸ ساعت به کنترل نیروهای دولتی درآمد و شهروندان هم با پایین کشیدن پرچم اقلیم کردستان، پرچم عراق را در مناطق مختلف به اهتزاز درآوردند.

اگر چه نیروهای وابسته به مسعود بارزانی تلاش کردند با ایجاد آشوب مانع از ادامه عملیات در شهر کرکوک و مناطق تحت تصرف در سایر استان ها شوند اما نیروهای حزب «اتحادیه میهنی کردستان»، (حزب مرحوم جلال طالبانی ) با نیروهای عراقی همکاری کردند و همین مسئله سهمی ویژه ای را در کاهش درگیری ها و حفظ وحدت ملی ایفا کرد.

باز پس گیری میادین نفتی و گازی تحت تصرف نیروهای اقلیم کردستان آغاز مرحله دوم عملیات بود؛ ۲۷ مهرماه، نیروهای عراقی در نهایت توانستند ۹۵ درصد میدان های نفتی و گازی را به کنترل خود در بیاورند و دست مافیای بارزانی را که در ۳ سال گذشته منابع نفتی و گازی استان کرکوک را با قیمت بسیار پایین از طریق خاک ترکیه به رژیم صهیونیستی می فروختند، قطع کنند.

یک شنبه؛ دوازدهم آذرماه ۹۶

در ۴۰ روز گذشته، نیروهای عراقی بخش های وسیعی از مناطق تحت تصرف نیروهای اقلیم کردستان را در استان های کرکوک، اربیل، نینوا و دیاله باز پس گرفتند و طرح تجزیه طلبی مسعود بارزانی را به زباله دان تاریخ ریختند اما اختلاف بر روی کنترل گذرگاه راهبردی فیشخابور و مرزهای قبل از سال ۲۰۰۳ همچنان میان دولت اقلیم کردستان و دولت مرکزی عراق ادامه دارد.

پیشتر در اوایل آبان ماه، براساس توافق به دست آمده میان دولت مرکزی و اقلیم کردستان، نیروهای عراقی ( پلیس فدرال) با پشتیبانی نیروهای پیشمرگه کرد به سمت مناطق مرزی تعیین شده قبل از سال ۲۰۰۳ حرکت کردند و کنترل گذرگاه «ابراهیم خلیل» ( مهم ترین گذرگاه مرزی شمال عراق ) در استان دهوک پس از ۲۶ سال به نیروهای پلیس فدرال عراق واگذار شد.

براساس این توافق، گذرگاه « فیشخابور» در حد فاصل نقطه مرزی استان های نینوا و دهوک باید به نیروهای عراقی تحویل داده شود؛ چگونگی کنترل مرزهای اقلیم با کشورهای ترکیه، عراق و ایران یکی از موضوعاتی به شمار می آید که همچنان مورد اختلاف نیروهای دولت اقلیم کردستان و دولت مرکزی است؛

براساس مرزهای تعیین شده قبل از سال ۲۰۰۳، استان های دهوک و سلیمانیه باید به طور کامل توسط نیروهای اقلیم کردستان کنترل شوند؛ مرکز، شمال و بخش های از جنوب استان اربیل ( ۸۵ درصد مساحت کل استان) و شمال شرق استان نینوا ( ۱۵ درصد مساحت کل استان) هم باید در کنترل نیروهای کرد قرار گیرد.

یک منبع میدانی در گفت وگو با مشرق به جزئیات آخرین مذاکرات صورت گرفته میان نیروهای اقلیم کردستان و دولت مرکزی اشاره کرد و افزود: برخی نیروهای وابسته به حزب اتحاد دموکراتیک کردستان درصدد ایجاد درگیری در منطقه هستند اما همه تلاش ها برای جلوگیری از ایجاد تنش در حال انجام است.

وی به خبر حضور نیروهای آمریکایی در شهر کرکوک هم اشاره کرد و گفت: نیروهای آمریکایی قبل از شروع عملیات باز پسگیری کرکوک در شهر حضور داشتند و این مسئله جدیدی نیست.

این منبع میدانی با رد خبر افزایش نیروهای آمریکایی در شهر کرکوک، افزود: در زمانی که کرکوک در تصرف نیروهای اقلیم کردستان بود، نیروهای آمریکایی در این شهر حضور داشتند و نقش مستشاری را برای نیروهای کرد ایفا می کردند.

منبع: مشرق

انتهای پیام/

گزارشی از آخرین تحولات میدانی عراق