نگاه ویژه پروردگار به حضرت محمد(ص) در قرآن کریم
مقام حضرت رسول اعظم(ص) آن قدر والاست که آفریدگار هستی و تمامی فرشتگان بر او درود می‌فرستند و خداوند به همه مؤمنان دستور می‌دهد که آنها هم بر پیامبر(ص) درود بفرستند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،همزمان با فرارسیدن میلاد با سعادت حضرت ختمی مرتبت حضرت محمد(ص) در هفدهم ربیع‌الاول، گذری بر بخشی از آیات قرآن کریم داشته‌ایم که خداوند متعال در آنها به بیان ویژگی‌های شخص پیامبر اکرم(ص) داشته است.
خدای سبحان، از نظر ادب محاوره، حرمتی خاص برای پیامبر خاتم(ص) قائل است که برای انبیای پیشین قائل نبوده است. انبیای گذشته را با نام مخصوص آنها خطاب می‌کند، اما هرگز نام مبارک پیامبر اسلام را به عنوان «یا محمد» نمی‌برد بلکه همیشه از او با تعبیرهای تجلیل آمیزی همچون: «یا أیّها النبی»، «یا أیّها الرسول» یاد می‌کند. مثلاً درباره آدم ابوالبشر می‌فرماید: «یا آدَمُ اْسْکُنْ اَنْتَ وَ زَوْجُکَ الْجَنَّة»
بیشتر بخوانید:ولادت حضرت محمد مصطفی (ص)؛ تابش نور آخرين حلقه زنجير منجيان تاريخ بشريت
درباره حضرت نوح می‌فرماید: «یا نُوح اِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أهْلِک»
درباره حضرت موسی(ع): «یا مُوسی أَقْبِلْ وَ لاتَخَفْ»
ولی درباره رسول اکرم(ص) علاوه بر خطاب جلالت آمیز خود، به بندگان نیز می‌آموزد: «لا تَجْعَلوُا دُعاءَ الْرَّسولِ بَیْنَکُمْ کَدُعاءِ بَعْضُکُمْ بَعْضاً»
«هر گاه خواستید پیامبر را صدا بزنید او را مانند مردی عادی صدا نزنید.» بلکه هم نحوه صدا زدن و هم اصل آن آمیخته با تجلیل و تکریم باشد.
عالم به غیب و شهادت
از مقام‌های منیع رسالت، اطلاع بر غیب است. خدای سبحان می‌فرماید:
«قُلِ اْعْمَلوُا فَسَیَرَیْ اللّهُ عَمَلُکُمْ وَ رَسوُلُهُ وَ الْمُؤْمِنون»؛
«به مردم بگو هر کاری می کنید خدا، پیامبر و مؤمنان می‌بینند.»
یعنی مقام رسالت که مقام اطلاع بر غیب، آگاهی بر نهان و نهاد انسان‌ها، قلب‌ها و فکرها و سرهای دیگران است، از کارهای شما اطلاع دارد. این که خدا فرمود: بگو پیامبر می‌بیند، تنها اخبار نیست بلکه با این بیان، پیامبر اکرم(ص) را مظهر عالم غیب و شهادت کرده است.
خداوند در جای دیگر می‌فرماید:
«عالِمُ الْغَیْبِ فَلایَظْهَرُ عَلی غِیْبِهِ اِلاّ مَنِ ارْتَضی مِنْ رَسولٍ»
«خداوند عالم غیب است و غیب را بر احدی آشکار نمی‌کند مگر بر رسولی که مرتضی باشد.»
یعنی دینش مرضی خدای سبحان باشد و رسول اکرم(ص) به یقین مرتضای خدا و دین او به یقین خداپسندانه بود. از این آیه استفاده می‌شود که رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ عالم غیب است.
همچنین مقام حضرت رسول اعظم(ص) آن قدر والاست که آفریدگار هستی و تمامی فرشتگان بر او درود می‌فرستند و خداوند به همه مؤمنان دستور می‌دهد که آنها هم بر پیامبر(ص) درود بفرستند:
«اِنَّ اللّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبی یا اَیُّهاَ الَّذینَ آمَنوُا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّموُا تَسْلیماً»؛
«خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بر او درود بفرستید و سلام گویید و تسلیم فرمانش باشید.»
خداوند سبحان به حضرت محمد(ص) می فرماید: «ما برای این که تو را به مکتب لدی اللهی برسانیم و از ام‌الکتاب برخوردارت کنیم. ظرف دلت را باز کردیم تا گنجایش این علوم را داشته باشی.»
«اَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکْ * اَلَّذی اَنْقَضَ ظَهْرَک»
«آن بار توان فرسا را از دوش تو برداشتیم و سینه‌ات را گشودیم، مانعی از درون و فشاری از بیرون نداری، می‌توانی اسرار را بنگری و سختی‌ها را تحمل کنی.»
منبع:فارس
انتهای پیام/
توجه خاص خداوند در قرآن کریم به حضرت محمد(ص)
