به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه انگلیسی گاردین در مقاله‌ای نوشت: «مارتین لوتر کینگ جونیور» رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، در مارس 1968 (1346 شمسی) برای روشنگری درباره فقر در آمریکا و جلب حمایت از فقرا به شهری در ایالت «میسیسیپی» رفت. او در آنجا معلمی را دید که با مقدار بسیار کمی سیب و کلوچه شاگردانش را سیر می‌کرد. کینگ از دیدن این صحنه به شدت متاثر شد و گریه کرد.

مقامات سازمان ملل متحد اوایل ماه جاری مانند کینگ برای بررسی وضع فقر در آمریکا به مناطق مختلفی از این کشور سفر کردند و با بحرانی از فقر نهادینه شده مواجه شدند که کینگ سال‌ها پیش آن را مشاهده کرده بود؛ بیماری کرم قلابدار ناشی از فاضلاب‌های رو باز در منطقه «باتلر» در آلاباما و تعداد باورنکردنی بی‌خانمان‌ها در «اسکاید راو» در لس‌آنجلس تعجب برانگیز بود.

«فیلیپ آلستون» گزارشگر ویژه سازمان ملل در این مورد، گفت: «از نظر من چنین شرایطی در کشورهای جهان اول غیر عادی است. آدم انتظار دیدن چنین چیزی را در این کشورها ندارد. تا حالا چنین چیزی ندیده بودم».

آنچه کینگ سال‌ها پیش مشاهده کرد با درخواست جنبش‌های کارگری، اتحادیه مستاجرین، کارگران مزارع و بومی‌های آمریکا برای تغییر ارزش‌های آمریکا همراه شد. اما نیم قرن پس از درخواست این گروه‌ها و تشکیل «کمپین مردم فقیر»، شرایط بدتر شده است و راه اندازی یک جنبش اخلاقی ضروری‌تر از همیشه است. آمریکایی‌هایی که زیر خط فقر هستند اکنون نسبت به سال 1968، 60 درصد بیشتر هستند (معادل 41 میلیون نفر). در حال حاضر دولت آمریکا بخش زیادی از بودجه این کشور را صرف اهداف نظامی می‌کند. در زمان جنگ ویتنام نسبت بودجه نظامی به بودجه برنامه‌های فقرزدایی 2 به 1 بود، اما حالا این نسبت به 4 به 1 رسیده است.

به همین دلیل فقرا و افراد محروم به همراه کشیشان در سراسر آمریکا تلاش کرده‌اند کمپین مردم فقیر را راه اندازی کند. این یک درخواست ملی برای احیای اخلاقیات است. همچنین درخواستی برای مبارزه با نژادپرستی، فقر، اقتصاد جنگی، تخریب زیست‌محیطی و تحریف اخلاق ملی در آمریکا است.

نگارنده این گزارش می‌نویسد: مشاهدات سازمان ملل که در هفته جاری منتشر شد زنگ خطری برای مقابله فوری با زوال اخلاقی آمریکا است. مانند کینگ و آلستون ما به سراسر آمریکا سفر می‌کنیم تا مطمئن شویم فقرا نادیده گرفته نمی‌شوند، اما فقط مشاهده این وضع کافی نیست. اگر می‌خواهیم روح کشورمان را از فقر نجات دهیم باید به سرعت کاری انجام دهیم.

«کمپین مردم فقیر: درخواستی ملی برای احیای اخلاقیات» که قرار است به مدت چهل روز با نافرمانی مدنی بدون خشونت در بهار اجرا شود فقط برای تذکر و یادآوری نیست؛ در واقع قبول این موضوع است که با گذشت پنجاه سال هنوز کاری برای تغییر ارزش‌ها در آمریکا انجام نشده و راه زیادی پیش رو داریم.

گاردین در ادامه نوشت: وقتی درباره فقر در آمریکا صحبت به میان می‌آید شرایط کاملاً کنایی و طنزآمیز است. ایالت‌هایی که بیشترین جمعیت فقیر را دارند، در جنوب زندگی می‌کنند. همچنین رای‌دهندگان سیاهپوست در این ایالت‌ها سرکوب می‌شوند. در پی سرکوب شدن این افراد، سیاستمدارانی رای می‌آورند که برنامه‌هایشان به فقرا آسیب می‌رساند. با اینکه تعداد زیادی از سیاهپوستان در فقر زندگی می‌کنند، تعداد سفیدهای فقیر نسبت به سیاه‌های فقیر بیشتر است.

در انتهای این مقاله آمده است: جمعیت مسیحیان انجیلی در آمریکا همیشه فقیر بوده‌اند اما درباره فقر سیستماتیک که بحث مهمی در مسیحیت است، چیزی نمی‌گویند. زمانی که برده داری در آمریکا زیر سوال رفت و کشور تا آستانه جنگ داخلی پیش رفت «فردریک داگلاس» یکی از رهبران بزرگ ضد برده داری در آمریکا، گفت: «بین مسیحیت این سرزمین و مسیحیت حضرت مسیح تفاوت بسیار زیادی است». متاسفانه مشاهدات اخیر حرف او را تایید می‌کنند.

انتهای پیام/

گزارش گاردین از فقر نهادینه‌شده در آمریکا