به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امر به معروف و نهی از منکر از اعمال واجبی است که در جامعه امروزی به فراموشی سپرده شده و کمتر کسی به انجام آن اهتمام دارد، غافل از اینکه بسیاری از مشکلات جامعه ناشی از فراموشی این عمل مهم است.

آیین مقدس اسلام در كنار دیگر برنامه‌های فردی و اجتماعی خود، از پیروانش می­‌خواهد كه نسبت به آن‌چه از دیگران می­‌بینند بی­‌تفاوت نباشند بلكه آن‌ها را به سوی خوبی­‌ها فرا خوانده و از بدی‌ها باز دارند. این دو وظیفه اساسی، امر به معروف و نهی از منكر نام دارد.ترک این عمل واجب، پیامدهای بسیار ناگواری از جمله خشم و عذاب الهی را در پی دارد، و در احادیث، خبر از هلاکت و نابودی می‌دهد که در ادامه برخی از این حادیث، آورده شده است:

امير المؤمنين(ع): «إِنَّهُ لَمْ يَهْلِكْ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ مِنَ الْأُمَمِ إِلَّا بِحَيْثُ مَا أَتَوْا مِنَ الْمَعَاصِي وَ لَمْ يَنْهَهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبَارُ فَلَمَّا تَمَادَوْا فِي الْمَعَاصِي وَ لَمْ يَنْهَهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبَارُ عَمَّهُمُ اللَّهُ بِعُقُوبَةٍ فَأْمُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ انْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ قَبْلَ أَنْ يَنْزِلَ بِكُمْ مِثْلُ الَّذِي نَزَلَ بِهِم‏.»

 امام علی(ع) فرمودند: «همانا علت هلاکت اقوام و ملت‌های گذشته چيزی نبوده جز اينکه آنها مرتکب گناهانی شدند و مربيان و علماءشان آنها را نهی از منکر نکردند؛ پس به خاطر همين عذاب خداوند متعال همه آنها را فرا گرفت؛ بنابر اين قبل از اينکه اتفاقاتی که برای آنها پيش آمده بر سر شما بيايد امر به معروف و نهی از منکر کنيد». بحارالأنوار ج : 97 ص : 90 ح76

 امير المؤمنين(ع): «أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى جَلَّتْ قُدْرَتُهُ إِلَى شُعَيْبٍ ع أَنِّي مُهْلِكٌ مِنْ قَوْمِكَ مِائَةَ أَلْفٍ أَرْبَعِينَ أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّينَ أَلْفاً مِنْ خِيَارِهِمْ فَقَالَ ع هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ الْأَخْيَارِ فَقَالَ دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِي فَلَمْ يَغْضَبُوا لِغَضَبِي».

 امام علی (ع) فرمودند: «خداوند عزوجل بشعيب پيغمبر وحى فرمود كه البته من صد هزار نفر از امت تو را عذاب خواهم نمود چهل هزار از اشرار و بدكاران و شصت هزار از نيكان را، پس شعيب عرض كرد پروردگارا اين گروه اشرار مستحق و سزاوار عذابند پس جهت عذاب نيكان چيست؟ خداوند فرمود: همانا نيكوكاران در نصيحت و باز داشتن گناهكاران از اعمال زشتشان سستى و سهل انگارى و سازش نمودند و بجهت غضب من بر ايشان، غضب و خشم نكردند».بحارالأنوار ج : 97 ص : 81 ح39

امام صادق(ع): «إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ مَلَكَيْنِ إِلَى أَهْلِ مَدِينَةٍ لِيَقْلِبَاهَا عَلَى أَهْلِهَا فَلَمَّا انْتَهَيَا إِلَى الْمَدِينَةِ وَجَدَا رَجُلًا يَدْعُو اللَّهَ وَ يَتَضَرَّعُ إِلَيْهِ فَقَالَ أَحَدُهُمَا لِلْآخَرِ أَ مَا تَرَى هَذَا الدَّاعِيَ فَقَالَ قَدْ رَأَيْتُهُ وَ لَكِنْ أَمْضِي لِمَا أَمَرَنِي بِهِ رَبِّي فَقَالَ وَ لَكِنِّي لَا أُحْدِثُ شَيْئاً حَتَّى أَرْجِعَ إِلَى رَبِّي فَعَادَ إِلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَقَالَ يَا رَبِّ إِنِّي انْتَهَيْتُ إِلَى الْمَدِينَةِ فَوَجَدْتُ عَبْدَكَ فُلَاناً يَدْعُوكَ وَ يَتَضَرَّعُ إِلَيْكَ فَقَالَ امْضِ لِمَا أَمَرْتُكَ فَإِنَّ ذَلِكَ رَجُلٌ لَمْ يَتَغَيَّرْ وَجْهُهُ غَضَباً لِي قَطُّ».

امام صادق(ع) فرمودند: «خداوند متعال دو فرشته را مأمور کرد تا شهری را با اهلش ويران کنند؛ زمانی که به شهر رسيدند فردی را يافتند که در حال دعا و تضرع در برابر خداوند بود؛ يکی از آن دو فرشته به ديگری گفت: «اين فرد عابد را نمی بينی؟» [آيا می خواهی شهر را با او ويران کنی]؛ آن ديگری گفت: «می‌بينمش ولی آنچه را که خدا به من دستور داده انجام می‌دهم»؛ آن ملک گفت: «ولی من تا زمانی که از خداوند متعال کسب تکليف نکنم دست به کاری نمی‌زنم»؛ پس به خداوند متعال عرض کرد: «در آن شهر فردی را ديدم که در حال عبادت و تضرع بود» [آيا با وجود آن شهر را ويران سازيم؟] خداوند فرمود: «به آن چيزی که دستور دادم عمل کنيد چون آن فرد به هيچ عنوان به خاطر من [نسبت به هيچ گناه و خطايي] غضبناک و خشمگين نشده است». [و هيچ اقدامی در تغيير آن گناهان انجام نداده است.]  بحارالأنوار ج : 97 ص : 86 ح

ترک این عمل مهم، علاوه بر پیامدهای فردی،پیامدهایی نیز بر جامعه خواهد داشت که لزوم توجه و اهتمام به این واجب فراموش شده را یاد آوری می‌کنند.

 انتهای پیام/