گفت و گوی عیدانه با قویترین وزنه بردار معلول جهان
به مناسبت سال جدید گپ و گفتی را با سیامند رحمان قویترین وزنه بردار معلول جهان ترتیب دادیم که در زیر می خوانید.
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، مسابقاتی مثل پارالمپیک را باید بیشتر دید، لذت برد و دوست داشت، حتی بیشتر از مسابقات المپیک! این رقابت‌ها پر است از آدم‌هایی که یک‌بار پیش از این رودرروی مشکلات ایستاده، پیروز شده و تمام‌نشدن‌هایی را که روزگار پیش پایشان گذاشته پشت سر گذاشته‌اند و حالا با همه تفاوت‌های‌شان آمده‌اند تا داشته‌ها و توانایی‌های‌شان را در گوش دنیا فریاد بزنند.
این آدم‌ها یک ادعای بزرگ دارند، آن هم این‌که باور کنیم انسان‌ها با همه ویژگی‌ها، داشته‌ها و نداشته‌های‌شان همیشه یک «قهرمان درون» دارند که می‌شود بیدارش کرد، اما به شرط خواستن. به‌طور مثال، شاید پیش از این دنیا هیچ‌وقت ۳۱۱کیلوگرم وزنه را بالای سر هیچ قهرمانی در طول تاریخ ندیده بود، اما سیامند رحمان این خیال را برای خیلی‌ها به واقعیت تبدیل کرد.
قویترین مرد جهان از هنگام تولد با معلولیت جسمی و حرکتی روبه‌رو بود و از هشت‌ماهگی تا هشت‌سالگی هم سر و کارش با بیمارستان و معالجه مشکلاتش بود، اما او با درنظرگرفتن این مشکل رفته‌رفته به باشگاه رفتن علاقه‌مند و به سمت ورزش وزنه‌برداری روانه شد. سیامند هم طلای پارالمپیک لندن و هم ریو را در کارنامه خود دارد. او پیش از این‌که راهی مسابقات ریو شود، اعلام کرد دوست دارد انتقام مدال طلای بهداد سلیمی را از ریو بگیرد؛ برای همین هم قول وزنه ۳۰۰کیلوگرمی را به دنیا داد. سیامند بعد از حضور در مسابقات، نه‌تنها به قولش عمل کرد، در نهایت آرامش و با همان لبخندهای معروفش وزنه ۳۱۱کیلوگرمی را زد و همه دنیا را حیرت‌زده کرد. بعد از آن، در مراسم انتخاب برترین ورزشکاران پارالمپین جهان به‌عنوان بهترین ورزشکار در بخش مردان انتخاب شد و به‌تازگی هم در مسابقات جهانی مکزیک توانست بار دیگر عنوان قهرمانی سنگین وزن را از آن خود کند؛ از همین رو، امروز با این ورزشکار قهرمان کشورمان گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
حضور در مسابقات جهانی چطور بود؟
مسابقات خوب بود، ولی خیلی اذیت شدیم، مسافت دور بود و باعث خستگی‌مان شد. امکانات هم پایین بود و باعث شد من بدترین سفر عمرم را تجربه کنم. ما از مکزیک به لندن رفتیم، اما سفرمان از لندن به تهران لغو شد و مجبور شدیم دو روز در لندن بمانیم.
از نظر فنی، رقابت‌ها در چه سطحی بودند؟
از نظر فنی خوب بود. در فوق‌سنگین ایران دو نماینده داشت که خوشبختانه توانستیم سکوی اول و دوم را به دست آوریم و سکوی سوم هم به وزنه‌بردار اردنی رسید. منصور پورمیرزایی امسال با کسب مدال نقره در جایگاه دوم ایستاد و تیم ایران هم در تیمی به مقام قهرمانی رسید. مسابقات در سطح بالایی برگزار شد و همه حریفان از بهترین‌های جهان بودند.
نخستین قهرمانی تیمی ایران در جهان برای شما چه طعمی داشت؟
این رخداد برایم بسیار جالب بود و حس خوبی داشتم. من خودم بارها قهرمان شدم، اما این‌که تیمی قهرمان شویم خیلی دلچسب بود.
نخستین قهرمانی شما با تیم ملی وزنه‌برداری هم یکی شد. این را چطور می‌بینید؟
بسیار خوب بود. من هم به آن‌ها تبریک می‌گویم، همه تلاش کردند و این همزمانی شیرینی قهرمانی را برایمان بسیار بیشتر کرد.
در پاراوزنه هم با ناعدالتی مواجه شده‌اید؟ مثل اتفاقی که برای بهداد افتاده است؟
بله، قطعا تیم وزنه‌برداری خیلی سخت می‌گیرند و خیلی از ورزشکاران اوت می‌شوند. باید مراقب بود و حرفه‌ای کار کرد تا بهانه دست آن‌ها نباشد.
از قبل هم گفته بودید به فکر رکوردشکنی نیستید، چرا؟
این تصمیم فدراسیون بود. هدف من بازی‌های آسیایی جاکارتا و پارالمپیک توکیو 2020 است؛ البته در مسابقات جهانی از ریو آمادگی بهتری داشتم، ولی تصمیم فدراسیون برایم مهم بود و اطاعت کردم. به‌هرحال، در رویدادهای قبل از این دو رویداد، نباید آن‌‌قدر به من فشار وارد شود که احتمال آسیب‌دیدگی برایم ایجاد شود. نمی‌دانم چرا همه این انتظار را داشتند که من در مکزیک به رکورد جهان حمله کنم.
شاید به‌دلیل این‌که قبل از مسابقات وزنه 311 کیلویی را بالای سر بردید و فیلمش را هم در صفحات مجازی منتشر کردید.
من در مکزیک می‌توانستم به رکورد جهان حمله کنم و اتفاقا قبل از مسابقات جهانی همان‌طور که گفتید وزنه 311کیلوگرمی را بالای سر بردم تا به همه نشان دهم آمادگی خیلی خوبی دارم، اما همان‌طور که گفتم، بنا به تصمیم کادر فنی رکوردهای اصلی‌ام را برای مسابقات جاکارتا و المپیک 2020 توکیو نگه داشتم تا آن زمان بهترین رکورد را ثبت کنم.
اما در پارالمپیک رکوردشکنی می‌کنید؟
خب پارالمپیک فرق می‌کند، مهم‌ترین مسابقه است و مطمئنا من همه انرژی خود را خواهم گذاشت تا علاوه بر مدال طلا رکورد هم بزنم. همه تمرکز و قدرتم را برای بازی‌های پارالمپیک 2020 توکیو گذاشته‌ام و امیدوارم تا آن زمان حفظ قدرت کرده و هیچ آسیب‌دیدگی پیش نیاید.
شما یکی از افرادی هستید که ثابت کردید معلولیت محدودیت نمی‌آورد. کمی در این باره صحبت کنید؟ برای کسانی که با مشکلاتی مشابه شما دست‌وپنجه نرم می‌کنند چه توصیه‌ای دارید؟
خداراشکر می‌کنم قبل از این‌که به ورزش بیایم هم همیشه شاکر بودم. دبستانی بودم، مدرسه که می‌رفتم با عصا بودم و شرایطم با بقیه بچه‌ها فرق داشت، قطعا آدم همیشه باید تلاش کند به جایی برسد و من سیامند رحمان هم اگر تلاش نمی‌کردم، هیچ‌وقت به این‌جا نمی‌رسیدم، همیشه گفتم به نظر من خواستن توانستن است.
چطور به وزنه‌برداری علاقه‌مند شدید و روز اول فکر می‌کردید یک‌روز به این‌جایی که هستید برسید؟
والله کار خدا بود. من اول علاقه‌ای نداشتم ولی علاقه‌مند شدم و هیچ‌وقت هم فکر نمی‌کردم به این‌جا برسم. به لطف خدا و دعای خیر مردم توانستم به جایگاه خوبی از ورزش برسم.
اصلی‌ترین مشکلاتی که با آن روبه‌رو هستید چیست؟
حقوقی که صندوق حمایت از ورزشکاران می‌دهند خیلی با هم فرق دارد و کلا در ورزش ایران تبعیض زیاد است. من با دو مدال طلای پارالمپیک ماهانه ۹۰۰هزارتومان می‌گیرم، ولی به المپیکی‌ها چهار یا پنج میلیون می‌دهند.
تا حالا نشده به تبعه‌شدن فکر کنید؟
از بسیاری از کشورها برای مسابقه در کشورشان پیشنهاد داشتم، اما رقابت با پرچم کشورم و شادکردن دل مردم ایران برای من میلیاردها دلار ارزش دارد. تا روزی که وزنه می‌زنم به نام کشور ایران مسابقه می‌دهم و افتخارم این است که در بازی‌های پارالمپیک، رکورد تاریخی را به نام ایران ثبت کنم، اما باید شرایط مهیا باشد.
به‌عنوان برترین ورزشکار سال جهان هم انتخاب شدید؟
بله، نخستین ایرانی‌ای هستم که صاحب این عنوان شدم و از این حیث خوشحالم. رکورد ۳۱۰کیلویی که در پارالمپیک ریو زدم باعث شد نامزد این عنوان شوم و خداراشکر با رأی و نظر داوران به‌عنوان برترین ورزشکار پارالمپیک سال در بخش مردان معرفی شدم؛ البته در انتخاب‌های قبلی، آرای مردم تعیین‌کننده بود، اما این بار با رأی خود داوران و مسئولان کمیته بین‌المللی پارالمپیک برترین‌ها در هر بخش معرفی شدند. خوشحالم آن‌ها به من و رکوردی که به واسطه آن نامزد بهترین شده بودم، نظر مثبت داشتند.
چطور تمرین مى کنید؟ آیا فقط وزنه مى‌زنید یا ورزش‌هاى دیگرى هم انجام مى‌دهید یا تمرینات استقامتى مى‌کنید؟
فقط پرس کار مى‌کنم، خارج از اردو سبک کار مى کنم. تحت‌نظر مربیان کار مى‌کنم و آن‌ها تصمیم می‌گیرند که چطور تمرین کنم.
وقتی وزنه را بالای سر می‌برید به چه چیزی فکر می‌کنید؟
فقط به خدا فکر می‌کنم. یاد خدا در آن لحظات با من است.
شما از جمله ورزشکاران معلولی هستید که تحصیل را هم ادامه دادید سخت نبود هم ورزش کنید و هم درس بخوانید؟
علاقه داشتم و به لطف خدا و دوستان توانستم ادامه بدهم و از همه استادان و به‌ویژه از رئیس دانشگاه واحد پیرانشهر تشکر می‌کنم.
الگویی داشتید؟
بله، یکی از الگوهای من کاظم رجبی، قهرمان پارالمپیک، بود.
آرزوی‌تان چیست؟
سلامتی پدر و مادرم آرزوی واقعی‌ام است و دوست دارم همیشه خانواده‌ام سلامت باشند.
و این‌که اگر بخواهید سیامند رحمان را معرفی کنید درباره او چه می‌گویید؟
سوال سختی است و واقعا نمی‌دانم چه باید بگویم.
منبع: ویژه نامه جام
انتهای پیام/
اظهارات سیامند رحمان درباره بازی های آسیایی جاکارتا 2018
در باشگاه خبرنگاران جوان پیگیری شد؛
معلمان نهضت سوادآموزی چگونه میتوانند استخدام آموزشوپرورش شوند؟
