به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یاسوج؛  در لابه لای درختان زیبای بلوط و چنار و کیکم وحشی زاگرس و در کنار نهر های زیبای جاری شده قله های دنا،نا گفته چشمم به حکمتی افتاد که خودم را متحیر از همه چیز دیدم و در ذهنم خطور کرد، امیدواری هم نعمت بزرکی است که خداوند به هر کسی اعطا نکرده است.

 امروز داستان درمورد زندگی پسر بچه ای است که با امیدواری برای عکاس می خندد و از بیماری نادرش چیزی بر زبان نمی آورد و فقط می گوید اگر خدا بخواهد روزی خوب خواهم شد و کمک کار پدرم با دست های پینه بسته اش می شوم تا بتوانم مخارج خانه را بپردازم.

همچون شاهین روزی پرواز خواهم کرد

داستان ما داستان شاهین است، شاهینی که اگر بال و پری برای پروازهای عاشقانه در رویاهایش ندارد،اما راه چندهزار متری خانه تا مدرسه را طی می کند تا بتواند با امیدواری بر بیماری نادرش غلبه کند و می گوید می خواهم روزی کسی شوم تا بتوانم خودم بیماریم را درمان کنم.

شاهین یوسف وند، پسر بچه 14 ساله دنا نشین که از بدو تولد بخاطر بیماری نادر عضلانی ارتوپدی زانوهایش بر خلاف سیستم آنوتومی بدنش چرخش پیداکرده و امروز از این درد لاعلاج لام تا کام با کسی چیزی نمی گوید.

شاهین یوسف وند اهل روستای کریک است و علاج پاهایش که بیماری نادر در بین جامعه است باعث شده که او را از دیگر دوستانش متمایز کند و در رویاهای کودکانه اش با حسرت به بازی کردن دوستان بنگرد و در کلام هایش با خنده به مادرش می گوید مادر درست است نمی توانم با  رفقایم بدوم اما نشستم و با امیدواری نگاهشان کردم.

من یک روستایی ام

شاهین آقاز زاده نیست و پدرش هم نجومی بگیر نیست، پسر بچه ساده روستایی است که در کوه های سربه فلک کشیده دنا در محرومیت چشم به دنیا گشوده و امروز در رویای های کودکانه اش نه چیزی از سیاست می داند و نه چیزی از مشکلات بشر امروزی و دنیای مدرن، بلکه همیشه در زیر لباهیش زمزمه می کند که خدایا تو را شکر می کنم که هنوز با این وضعیت می توانم باز هم تو را شکر بگویم.

با شاهین در یک نگاه آشنا شدم، وقتی او را دیدم که با رنج و مشقتی سخت اما با دلی پر امید رهسپار خانه بود.

با او هسمفر شدم تا از دردهایش بگویید، چیزی بر لب نیاورد. وقتی از او سئوال کردم که آیا تا به حال به بیماری ات و متمایز بودنت نسبت به دوستانت فکر کرده ای گفت: خداوند هر چیزی را بدون حکمت نمی آفریند، این یک امتحان الهی است که به هر کسی ارزانی نمی دهد.

از او درباره رنج و مشتقت های زندگی اش سئوال کردم ،با خنده های کودکانه اش زیر لب به من گفت ، پدری کارگر دارم  که هنوز پول های چند ساله کارگری اش را به او نداده اند و مادری رنجور که غم و درد های من و برادرم را بر دوش می کشد.

شرمنده دست های پینه بسته پدرم هستم

برایم از دردهای پدرش با دسته های پینه بسته اش گفت: پدرم هر روز برای درآوردن قوت نانی به دنبال کارگری در این مکان وآن مکان دست و پنجه نرم می کند اما در آخر شب با شرمندگی هر شب به خانه می آید و من از دیدنش که نمی توانم به  او کمک کنم که کمک خرج  خانواده باشم ناراحت می شوم .

شاهین از گریه های مخفی مادر گفت:مادرم هر روز مرا به کول خود می گیرد و فاصله 3 کیلومتری خانه تا مدرسه پیاده می آورد و می گوید از خدا می خواهم روزی برای خودت کسی شوی تا بتوانی نان آور خانه باشی اما در نگاهش و آن خنده هایش گریه هایش را برای خودم می بینم.

در دل شاهین امید را دیدم و گفت: من هیچ موقع ناامید نشده ام  اگر چه پا ندارم اما با بال و پر شکسته هم می توان مانندشاهین بر فراز قله های دنا پروازکردم.

با پدر شاهین به گفتگو نشستم و از دردها و مشقت هایش  سخن به میان آورد، پدر شاهین در اول کلام با بغضی شکسته گفت وقتی شاهین را با این وضعیت می بیند دلش طاقت نمی آورد و ناخوادگاه بغض گلویم را می فشارد.

به کسی نیست که التماس نکرده باشم 

یوسف وند از بیماری مادرزادی شاهین صحبت به میان آورد و افزود: از بدو تولد همه جای ایران را برای درمان شاهین رفته ام از این بیمارستان تا آن بیمارستان از این شهر تا به آن شهر از این مسئول تا آن مسئول،همگی قول مساعدت دادند اما بعد از چند روزی ما را فراموش کردند .

وی ادامه داد: روزی نیست که برای درمان شاهین به کسی رو نزنیم، اما مشکل اصلی ما پول و مایحتاج درمان و عمل جراحی پاهای شاهین است و به هرکسی از مسئولین که التماس برای درمان شاهین را داریم کسی به ما کمک نمی کند.

یوسف وند ابراز کرد: با دکترهای زیادی در مورد درمان شاهین گفتگو کردیم و آنها امیدواری دادند که این مشکل با عمل جراحی حل می شوند اما با دست و جیب خالی که نمی توان کاری کرد.

هزینه 100 میلیونی برای درمان پاهای شاهین

وی هزینه عمل جراحی درمان پاهای شاهین را رقمی معادل 100میلیون تومان دانست و افزود: خودم یک کارگر فصلی هستم و شاید در سال فقط سه ماه می توانم کار بکنم و 9ماه دیگرش را باید برای رفت آمد شاهین به مدرسه و آوردنش به خانه در منزل صبر کنم و همین موضوع باعث شده که امروز در بیشتر مایحتاج خانه درمانده باشیم.

از بوم افتاده ام

وی با استمداد از مسئولین و خیرین گفت: از شما به عنوان یک پدر رنج کشیده استدعا دارم فقط برای امیدواری و برآوردن کردن آرزوی شاهین به او کمک کنید، امروز چیزی در توان من نیست، من هم از بوم افتاده ام  هم از نوا، پس برای خیری در دنیا وآخرت به این پسر بچه که با امید به زندگی آینده اش می نگرد کمک کنید.

در ادامه با مادر شاهین به گفتگو نشستیم، در چهره مادرانه اش شوق داشتن پسر بچه ای با این امیدواری به نام شاهین نمایان بود،وی از روزهای تولد شاهین سخن به میان آورد و ناگفته گریه اش گرفت.

مادر شاهین گفت: وقتی شاهین متولد شد به درگاه خدا شکر گفتم و گفتیم حق باری تعالی بی حکمت نیست، هر چیزی را خداوند با حکمتی می آفریند.

وی از برخی مشکلات شاهین سخن به میان آورد و افزود: روزها در سیاهی های شب و باران های پاییزی و زمستان بوران در این منطقه که منطقه ای کوهستانی است برای رساندن شاهین به مدرسه فاصله چند کیلومنری مدرسه را پیاده با شاهین طی میکنم به امید آنکه دل پسر بچه ام شاد باشد.

خانم یوسف وند ادامه داد: روزها که همسایه هایمان می بینند که با این مشقت هم خود شاهین و هم ما برای رسیدن شاهین به مدرسه تلاش می کنیم به کمکمان می آیند و هر کسی یه هر طریقی ما را کمک می کنند.

وی با ابراز گلایه از برخی از مسئولین گفت: درست است که برخی از مسئولین به این روستا آمدند اما نگاهی به وضعیت شاهین و پاهای او نکردند هر چند که او را می شناختند و درهایش را می دیدند.

شاهین کوه امیدواری و صبر است

مادر شاهین ادامه داد: شاهین با دلی پر امید امروز نمره اول کلاس است و لوح های تقدیرش که به عنوان دانش آموزی نمونه و با امید با کوشش  و تلاش درس می خواند بر کسی پوشیده نیست، اما امروز فقط به این می نگرم که خدایا دری بگشاید تا شاهین بتواند همانند همکلاسی هایش با آنها بازی کودکانه کند.

آری داستان شاهین، داستان امروز و فردای گل های باغ میهن است،که امروز می کوشند با امیدواری بر دردهایشان غلبه کنند.

گزارش از مرضیه السادات غلامی

انتهای پیام/س