«کبک» پرنده‌ای با نام علمی Perdicinae و از تیره قرقاولان با جثه‌ای متوسط، بومی اروپا، آسیا، آفریقا و خاورمیانه است که در لهجه محلی چهارمحال و بختیاری به آن «کوک» می‌گویند.

اندازه کبک ۳۱ تا ۳۵ سانتیمتر و وزن آن معمولاً بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ گرم، و پرنده نر بزرگ‌تر می‌باشد.
رنگ کبک، قهوه‌ای مایل به خاکستری در بالای بدن و زرد کم‌رنگ در قسمت شکم است.
خط سیاهی از قسمت جلوی سر کبک آغاز و پس از انشعاب و عبور از چشم‌ها و گردن، در قسمت بالای سینه تمام می‌شود و سر و سینه خاکستری پرنده را از قسمت سفید رنگ گلو جدا می‌کند.
پهلوی پرنده با ترکیبی از رنگ سیاه و شاه بلوطی متمایل به سفید پوشانیده شده و پر‌های انتهایی بال به رنگ شاه بلوطی است.
منقار، لبه پلک ها، ساق و پا‌های کبک بومی ایران به رنگ صورتی تا قرمز سیر، و وجود یک سیخک کوچک در قوزک پا از مشخصات جنس نر این پرنده می‌باشد.
کبک‌های نابالغ به رنگ قهوه‌ای و خاکستری هستند. البته رنگ کبک‌ها در زیستگاه‌های طبیعی و بسته به موقعیت جغرافیایی منطقه ممکن است اندکی تغییر کند.
کبک، آشیانه خیلی ساده‌ای را روی زمین، زیر یک صخره یا درختچه و در پناه توده‌ای از گیاهان بنا می‌کند.
زیستگاه این پرنده در مناطق ناهموار و سخت و دره‌ها با درختان پراکنده و در مناطق کوهستانی است. معمولاً ۴ تا ۵ پرنده کبک با هم دیده می‌شوند، ولی در فصل پاییز دسته‌های ۵۰ تایی هم تشکیل می‌دهند.
کبک‌ها مهاجرت نمی‌کنند و جابجایی فصلی آن‌ها فقط در ارتفاعات است.
پرواز کبک هم در هنگام احساس خطر و در مسافت‌های کوتاه و سراشیبی انجام می‌شود.

انتهای پیام/ش