قصه گو و مربی ادبی کانون استان کرمانشاه گفت: کم‌توجهی به ادبیات شفاهی و بومی در قصه‌گویی قابل قبول نیست؛ چراکه ممکن است در اثر کم‌توجهی ما زمانی برسد که دیگر این نوع ادبیات در دسترس نباشد.

کم‌توجهی به ادبیات شفاهی و بومی در قصه‌گویی قابل قبول نیستبه گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمانشاه ؛  قصه گو و مربی ادبی کانون استان کرمانشاه  با تاکید بر این‌که قصه‌گویی یک مهارت است گفت: با این مهارت می‌توان تمامی چیزهایی که لازم است به کودکان و نوجوانان آموزش بدهیم  به بیان دیگر قصه مهم‌ترین ابزار برای آموزش مفاهیم تربیتی به کودکان است و جا دارد تمرکز بیشتری بر روی این فعالیت داشته باشیم تا آن طور که باید کودکان را رشد و پرورش بدهیم.

این قصه‌گو ادامه داد: بستگی به نوع قصه و چگونگی ضرورت اجرای متن ممکن است قصه‌ای ابزارهای خودش را لازم داشته باشد. یا در قصه‌ای فقط از لحن و زبان بدن استفاده کنیم و بر عکس در قصه‌ای دیگر به این ابزارها نیازی نباشد یا بر حسب ضرورت به سراغ شعر و سرود برویم.

وی توضیح داد: راه‌های زیادی برای پیدا کردن قصه وجود دارد اما من از دو منبع خیلی مهم در این زمینه استفاده می‌کنم. یکی کتاب‌های موجود در کتاب‌خانه‌های کانون پرورش فکری و دیگری ادبیات بومی- محلی و شفاهی هر منطقه‌ای است.

خواجوی در بخش بین‌الملل بیستمین جشنواره‌ی قصه‌گویی قصه‌ای با نام «ملوچک آگرسو» را با زبان کردی و گویش لکی اجرا کرد و درباره‌ی این اجرا توضیح داد: بعد از اجرا از برخی نوجوانان حاضر در جشنواره پرسیدم که چه اندازه توانسته‌اند با توجه به عدم آشنایی با زبان قصه با آن ارتباط برقرارکنند؟ پاسخی که دریافت کردم این بود که به‌واسطه‌ی زبان بدن و لحن توانسته بودند با قصه ارتباط بگیرند و متوجه آن شوند.

خواجوی در پایان یادآور شد: اما به‌نظرم اگر پیش از اجرا، متن قصه را به زبان فارسی هم در اختیار مخاطبان می‌گذاشتم، شاید ارتباط بهتری ایجاد می‌شد.

بیستمین جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی با حضور 44 قصه‌گوی ایرانی و هشت قصه‌گوی خارجی در دو بخش ملی و بین‌الملل از دوم تا پنجم بهمن 1396 در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.

انتهای پیام/ز

 

 

برگزاری بیستمین جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.