به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه نیویورک تایمز نوشت: ترامپ، رئیس جمهور آمریکا با اطمینان بخشیدن به سرمایه گذاران و سران تجاری در این باره که شعار «نخست آمریکا، به معنای تنها بودن آمریکا» نیست، از نشست مجمع جهانی اقتصاد برای جلب سرمایه گذاران و سران تجاری استفاده کرد. اما در هفته گذشته در داووس معلوم بود که شتاب ژئوپلیتیک به نفع پکن است، نه واشنگتن.

این روزنامه در گزارشی از داووس سوئیس به قلم کیت بردشر در پایگاه اینترنتی خود نوشت: در یک سوی این شهر، میشل تمر، رئیس جمهور برزیل از پیشنهاد غیرمنتظره پکن برای همکاری تنگاتنگ کشورهای آمریکای لاتین با ابتکار «یک کمربند، یک جاده» چین به منظور گسترش نفوذ اقتصادی و دیپلماتیک این کشور استقبال کرد.

در آن سوی شهر، یک دیپلمات بلندپایه چینی در یک صبحانه کاری به معرفی نخست وزیر پاکستان کمک کرد. شاهد خاقان عباسی در این دیدار از توسعه سریع سرمایه گذاری های چین در کشورش، از جمله احداث نیروگاه و یک بندر بزرگ تمجید کرد.

یکی از سخنرانی ها در مجمع جهانی اقتصاد که بیشترین شرکت کنندگان را داشت، سخنرانی لیو هی، عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست چین بود که به ترغیب درباره ابتکار «یک کمربند، یک جاده» پرداخت. شرکت کنندگان در نشست اعلام کردند این ابتکار چین همین حالا رقیب نهادهای بین المللی دیرینه تری است که از دیرباز،‌ آمریکا در راسشان قرار داشته است.

جو کایزر Joe Kaeser، مدیر اجرایی زیمنس گفت: «خواه ناخواه، ابتکار «یک کمربند، یک جاده» چین، سازمان تجارت جهانی جدید خواهد بود.» 

نام طرح «یک کمربند، یک جاده»، برگرفته از ایده گسترش نفوذ پکن در امتداد جاده باستانی ابریشم است؛ جاده ای که زمانی امپراتوری چین را به امپراتوری رم و اروپا در قرون وسطی متصل می کرد. اما این، تنها تلاش پکن برای نشان دادن سعی خود در گسترش نفود در خارج نبود.

دولت چین روز جمعه از یک سند که در پکن منتشر شد، برای درخواست (ایجاد) یک «جاده ابریشم قطبی» استفاده کرد که از طریق یک مسیر کشتیرانی که از مقابل کلاهک یخی در حال ذوب قطب شمال می گذرد، چین را به اروپا و اقیانوس اطلس متصل می کند.
طرح «یک کمربند، یک جاده»، محور سیاست خارجی شی جین‌پینگ، رئیس جمهور چین و وعده های وی برای تحقق «رؤیای چین» برای بازگرداندن کشورش به جایگاه بزرگ گذشته خود است. این طرح که سال 2013 در قزاقستان اعلام شد، به عنوان طرحی برای احیای ارتباطات اقتصادی، دیپلماتیک و سرمایه گذاری در سراسر آسیای مرکزی آغاز شد.

دامنه طرح «یک کمربند، یک جاده» به تدریج گسترده شد، و با وعده پکن برای میلیاردها دلار سرمایه گذاری در احداث بزرگراهها، خطوط ریلی، بنادر، نیروگاهها و زیرساخت های دیگر -که بخش عمده آن از طریق وام های بانک های دولتی چین تامین می شود، خاورمیانه، اروپا و شرق آفریقا را در بر گرفت.

منتقدان با این استدلال که طرح هایی که در چارچوب این ابتکار تامین مالی می شوند، دریافت کنندگان وام ها را غرق بدهی خواهد کرد و به محیط زیست نیز خسارت وارد می کند، درباره این تلاش های چین ابراز تردید کرده اند. چین می گوید طرح هایش از نظر زیست محیطی و مالی بی عیب و نقص خواهد بود. پکن همچنین می گوید به دنبال این نیست که بگوید کشورهای دیگر چگونه اداره شوند.

در حالی که مجمع جهانی اقتصاد در داووس دایر بود، چین تلاش های دیگری می کرد تا بلندپروازی های ژئوپلیتیک خود درباره ابتکار «یک کمربند، یک جاده» را حتی بیش از پیش گسترش دهد. وانگ یی، وزیر خارجه چین در نشست وزیران خارجه کشورهای آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب که در سانتیاگو، شیلی، برگزار شد، خواستار مشارکت و همکاری تنگاتنگ کشورهای منطقه شد. البته وی از مشارکت دادن رسمی آنها در این ابتکار خودداری کرد.

میشل تمر، رئیس جمهور برزیل در داووس گفت نگران افزایش نفوذ چین در آمریکای جنوبی نیست؛ چینی که سرمایه گذاری در شیلی را افزایش داده و وام های کلانی به ونزوئلا و اکوادور داده است.

همین حالا معلوم است که ونزوئلا قادر به بازپرداخت وام به طلبکاران خود، از جمله مسکو و پکن نیست. دولت روسیه از بدهی های معوقه ونزوئلا به عنوان ابزار چانه زنی برای کسب حق ورود ناوهای جنگی خود به بنادر ونزوئلا استفاده کرده است.

تمر گفت این بدهی ها باید به عنوان موضوعی مالی قلمداد شود، نه موضوعی ژئوپلیتیک. وی در مصاحبه ای گفت: «نگرانی اصلی که آنها دارند، بازپس گرفتن وام هایی است که به ونزوئلا داده اند، آنها پول خود را می خواهند. این موضوع در نشست هایی که داشتیم، به طور مفصل توضیح داده شد.»

وی همچنین گفت نگران علاقه شدید چین به کسب سهام در صنعت توزیع برق و دیگر صنایع برزیل نیست. تمر تصریح کرد: «آمریکا نیز در برزیل سرمایه گذاری می کند.»

به نظر می رسید سران کشورها در داووس، برای درخواست همکاری نزدیک تر با چین، با یکدیگر رقابت می کردند. وزیر خارجه پاکستان بحث اخیر در کشورش را بر سر اینکه آیا طرح های ساختمانی بزرگ چین حاکمیت و استقلال، محیط زیست یا ثبات مالی پاکستان را به خطر می اندازد، رد کرد. وی در صبحانه کاری با مدیران تجاری و رسانه های خبری گفت: «هیچ چالش بزرگی نبوده است که ما قادر به حل آن نبوده باشیم و مسائل مربوط به استقلال و حاکمیت نیز بسیار روشن است.» وی درباره مسائل مالی و زیست محیطی مربوط به طرح های «یک کمربند، یک جاده» گفت: «می توانم بگویم تاکنون ما در هر دو مورد برنده بوده ایم.»

مقامات چینی از داووس به عنوان فرصت دیگری برای اظهارات علنی ضد حمایت از صنایع داخلی در راستای آنچه استفاده کردند که به قول تحلیلگران، تلاش برای سوءاستفاده از نگرانی های جهانی درباره دولت ترامپ و هشدارهای آن مبنی بر این است که سیاست تجاری تهاجمی تری را دنبال خواهد کرد.

پکن، با وجود وضع تعرفه های سنگین بر طیف گسترده ای از کالاهای تولیدی همچون کفش و خودرو، این لفاظی ها را می کند. میانگین تعرفه بر واردات در چین، در واقع سه برابر این تعرفه ها در آمریکا، و دو برابر آن در اتحادیه اروپاست. با وجود این، چین بر بسیاری از مواد خامی همچون سنگ آهن که مقادیر محدودی از آن را در داخل دارد، هیچ تعرفه ای اعمال نکرده است. در نتیجه، از موضع چین به ویژه در کشورهایی همچون شیلی استقبال شده است که مواد خام بسیاری زیادی تولید می کنند، اما کالاهای کارخانه ای نسبتاً کمی تولید می کنند.

هرالدو مونوز، وزیر خارجه شیلی با بسیار مطلوب توصیف کردن دید باز چین و مخالف بودن این کشور با حمایت از صنایع داخلی گفت: «در این زمینه، ما شاهد تفاوت بسیار زیادی (بین چین) با آمریکا هستیم.»

انتهای پیام/