به گزارش  خبرنگار دنیای ورزش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، سرطان بیماری است که امروزه دامنگیر‌ خیلی از افراد شده است اما در این میان خیلی‌ها که به خاطر سرطان جان خود را از دست داده‌اند به دلیل شهرتشان هرگز از یاد نمی‌روند و خیلی‌ها هم مبارزه مقابل این بیماری را به تسلیم شدن بی قید و شرط ترجیح می‌دهند و تا آخرین نفس امید به شکست دادنش دارند.

در این گزارش به ورزشکارانی‌ می‌پردازیم که سرطان آنها را از پای درآورد و یادشان را برای همیشه در ذهن‌ها حک کرد و ور‌زشکارانی که باقدرت مقابل این بیماری مهلک ایستادند و به زندگی طبیعی خود ادامه دادند.

 غلام‌حسین مظلو‌می پیشکسوت فوتبال یکی از ورز‌شکارانی بود که بر اثر سرطان‌ معده از دنیا رفت او که به سر طلایی فوتبال ایران مشهور بود، مدت ها‌ با این بیماری دست و پنجه نرم کرد اما سرانجام در سن 65 سالگی چشم از دنیا فرو بست.

حسین معدنی مربی جوان خوش اخلاق تیم والیبال کشورمان از دیگر ورز‌شکارانی بود که بر اثر سرطان پانکراس درگذشت و جامعه ورزش را غمگین ساخت.

ناصر حجازی پیشکسوت فوتبال کشورمان پس از تحمل مدت‌ها رنج ناشی از  سرطان ریه دار فانی را وداع گفت او به عنوان بزرگترین‌ اسطوره باشگاه استقلال شناخته می‌شود.

منصور پور حیدری پدر تیم استقلال و پر‌افتخارترین مربی این تیم نیز پس از مبارزه با سرطان ریه درگذشت.

 بابک معصومی کاپیتان سابق تیم ملی فوتسا‌ل کشورمان مدت‌ 2 سال با بیماری سرطان خون دست و پنجه نرم می‌کرد و ناگهان مطبوعات خبر درگذشت او را منتشر کردند اما بعضی از رسانه‌ها می‌گویند که او به دلیل سقوط‌ از یک چهار پایه به بیمارستان رفت و در اثر سکته مغزی درگذشت اما بعضی‌ها هم علت مرگ او را بیماری سرطان اعلام کردند.

منوچهر واحدی نویسنده با سابقه‌ مطبوعات ورزشی با سابقه مدیریت تیم‌های پایه فوتبال سایپا‌ بعد از ماه‌ها مبارزه با سرطان در نهایت در سن 57 سالگی درگذشت.

در بین ورزشکاران خارجی نیز د‌یتر اکشتا‌ین ستاره سابق تیم ملی آلمان از 37 سالگی با سرطان مبارزه می‌کرد و در نهایت تا 46 سالگی بیشتر دوام نیاورد.

تیتو ویلانوا سرمربی‌ سابق بارسلونا اهل اسپانیا هم در اثر سرطان غدد بزاقی درگذشت او یک بار در سال 2011 برای در آوردن غده سرطانی از گلویش تحت عمل جراحی قرار گرفت و بارها برای معالجه به آمریکا رفت وی در نهایت در 45 سالگی دار فانی را وداع گفت.

اریک شاتو شناگر آمریکایی درست یک هفته قبل از بازی‌های المپیک 2008 پکن متوجه سرطانش شد اما این موضوع او را از پای در نیاورد و با قدرت به پکن رفت و تا مرحله نهایی شنای 200 متر پیش رفت.

لانس‌ آرمسترانگ‌ دوچرخه‌سوار پر افتخار آمریکایی که پس از بالا بردن هفتمین جام قهرمانی، تصمیم به بازنشستگی گرفت .او که به رهبر مبارزه با سرطان لقب گرفته ،پیروزی و غلبه بر بیماری سرطان را مهم‌تر از پیروزی در مسابقات‌ دوچرخه‌سواری می‌داند.

اریک‌ آبید‌‌ال فوتبالیست فرانسوی در اوج زمان حرفه‌ای‌اش به سرطان کبد مبتلا شد اما سرطان پایان زندگی این فوتبالیست‌ نبود او با قدرت با بیماری مبارزه کرد و حتی مدتی از رقابت‌ها دور بود اما سرانجام با شکست بیماری‌اش به رقابت بازگشت‌.

النورا لو بیانکو ستاره تیم والیبال بانوان گالاتاسارای ترکیه و کاپیتان تیم ملی ایتالیا در سال 2010 به سرطان سینه مبتلا شد اما به سرعت تحت معالجه قرار گرفت و به سالن های والیبال بازگشت.

چاک پاگانو مربی تیم ایندیانا پلیس لیگ NLF نیز در همان هفته های نخست مربیگری اش در این تیم دچار سرطان شد و بازیکنانش به نشان حمایت از مربیشان موهای خود را تراشیدند.

پاگانو در هفته های آخر فصل دوباره روی نیمکت مربیگری این تیم نشست.

لودمیلا انکوییست قهرمان المپیک 96 آتلانتا در دوی 100 متر با مانع در سال 1999 به سرطان سینه مبتلا شد و پس از عمل جراحی به رقابت ها باز گشت و موفق به کسب مدال برنز قهرمانی جهان سال 2000 شد.

خوزه مولینا دروازه بان باشگاه دپورتیوو لاکرونیا هم پس از گذراندن دوره های شیمی درمانی سلامت خود را به دست آورد و اکنون مشغول مربیگری است.

انتهای پیام/