به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ ایندیپندنت در مطلبی نوشت: سخنرانی سالانه رئیس جمهور آمریکا درباره وضعیت این کشور یکی از عجیب‌ترین بازی‌های سیاسی در تاریخ معاصر است. رئیس جمهور آمریکا هر سال در کنگره این کشور حاضر شده، سینه خود را باد می‌کند و تمام اقدامات عجیب و غریبی را که طی سال گذشته انجام داده است، جار می‌زند.

سخنرانی سالانه رئیس جمهور آمریکا درباره وضعیت کشور، بزرگترین مجمعی است که آمریکا در آن خودستایی می‌کند. این سخنرانی به رئیس جمهور آمریکا و حزب سیاسی‌اش بهترین فرصت برای خودستایی در مقابل دوربین‌ها را می‌دهد و موقعیتی است که در آن، رقبای خود را احمق‌هایی تمام عیار معرفی می‌کنند. به عبارت دیگر، این سخنرانی برای دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، مانند رویاست.

زیرا بر همه واضح است وی نمی‌تواند 20 دقیقه را بدون این‌که خود را بی‌نظیر نشان دهد، سپری کند. وی که پیش از این مجری تلویزیونی بوده است، همواره سعی دارد خود را به رخ بکشد. به همین دلیل است که کارشناسان سیاسی برای انجام سخنرانی سالانه وی، روزشماری می‌کردند.

اما هنگامی که ترامپ روز سه‌شنبه برای صحبت با مردم آمریکا پشت تریبون رفت، خبری از طبع مجری‌گری و تمایل وی به ایجاد جنجال و تفرقه نبود. وی تقریبا تمام مدت سخنرانی خود را طبق متن نوشته شده جلو برد و در تمام طول سخنرانی، چشمانش را از این نوشته‌ها برنداشت.

ترامپ پیش از این به قانون‌گذاران آمریکایی تعهد کرده بود لحنی اتخاذ کنند که برای هر دو حزب خوشایند باشد. وی در سخنرانی خود، به مصالحه درباره برنامه مهاجرتی «داکا» اشاره کرد و گفت این «لحظه جدیدی برای آمریکاست.» هرچند، ترامپ این عبارت را از سخنرانی هیلاری کلینتون، نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا، به سرقت برده است.

به نظر می‌رسد کاخ سفید از سخنرانی پیروزمندانه ترامپ تا حدی راضی بوده باشد که اکنون در بخشی از این نهاد، چندین نفر در حال ریختن اشک شوق باشند. اما باید واقع‌گرایانه به این مسئله بنگریم.

در صورتی که پیامِ سخنرانی مملو از ادعاهای مبهم و توضیحات متعصبانه درباره وعده‌های قانونی باشد، حتی انجام یک سخنرانی موفق، دستاوردی به ارمغان نخواهد آورد. سخنرانی وی در روز گذشته را می‌توان به دو طبقه دسته بندی کرد: موضوعات مثبتی که دیگران انجام داده اند که وی قصد داشت آن‌ها را به نام خود تمام کند، و اقدامات وحشتناکی که خود انجام داده بود و قصد داشت آن‌ها را مثبت قلمداد کند.

ترامپ در این سخنرانی بارها به بهبود وضع اقتصادی در آمریکا، رشد بازار سهام و کاهش نرخ بیکاری در این کشور اشاره کرد. ترامپ درباره اقتصاد این کشور طوری صحبت کرد که گویی از باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا، کشوری در آشوب به وی به ارث رسیده است و نیز اصلاحات مالیاتی برای ثروتمندان آمریکا در بهبود اقتصاد این کشور نقش داشته است.

اما حقیقت چیست؟ اغلب آمارهایی که ترامپ برای نشان دادن قدرت گرفتن اقتصاد این کشور بیان کرد، در حقیقت نشان‌گر موفقیت سیاست‌های دولت پیشین آمریکا بوده است. همچنین، نتایج نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد نیمی از رای‌دهندگان آمریکایی حتی بدون حقیقت‌آزمایی می‌دانند ترامپ دروغ می‌گوید. کاهش مالیات‌هایی که ترامپ در سخنرانی‌اش آن را به رخ کشید، همان مقدار که به نفع مردم آمریکاست، به ضرر آن‌ها نیز هست. همچنین، تغییر قوانینی که موجب افزایش اشتغال در آمریکا شده است، محیط زیست این کشور را با خسارت‌های شدیدی روبرو کرده است.

همچنین، ترامپ با افتخار «پایان جنگ درباره ذغال سنگ غیرآلاینده» را اعلام کرد و نفوذ خود در ایجاد چند شرکت خودروسازی که در حقیقت پیش از رسیدن وی به مقام ریاست جمهوری کار خود را آغاز کرده بودند، به رخ کشید. وی همچنین نتوانست در برابر ارتباط دادن مسئله مهاجرت با شیوع مواد مخدر و خشونت گروه‌های تبهکار مقاومت کند.

اما در نهایت، غافلگیرکننده‌ترین مسئله درباره سخنرانی سالانه وی این بود که مسئله غافلگیرکننده‌ای در آن شنیده نشد. ترامپ از میان توییت‌های خود آن‌هایی که ملایم‌ترین لحن‌ها را داشتند انتخاب کرده و آن‌ها را به یک سخنرانی مورد پسند حزب خود تبدیل کرده بود. دار و دسته ترامپ در این سخنرانی به کف زدن ادامه می‌دادند و دموکرات‌ها در تمام مدت سخنرانی با تمسخر به وی می‌خندیدند.

تنها مسئله‌ای که می‌تواند مثبت تلقی شود این است که برخی از بازیگران حزب ترامپ، شب گذشته نقش خود را بازی نکردند. مانند همیشه، حزب جمهوری‌خواه در تمام مدت سخنرانی ترامپ هیجان‌زده رفتار می‌کردند و پس از هر خودستایی وی، می‌ایستادند و برای وی کف می‌زدند. اما هنگامی که دوربین‌ها تمام صحن سنا را نشان داد، برخی از جمهوری‌خواهان قابل مشاهده بودند که برای تمام دستاوردهای ادعایی رئیس جمهور آمریکا، وی را ایستاده تشویق نمی‌کردند.

نخستین سخنرانی سالانه ترامپ درباره وضع این کشور به جهان نشان داد مدیریت کشوری وی تا چه حد توخالی است. از این مهم تر، این سخنرانی به ما نشان داد قدرت ترامپ بسیار اندک‌تر از آنچه است که صفحه کاربری وی در توییتر قصد دارد به ما نشان دهد.

انتهای پیام/