به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛  رحم به‌عنوان یکی از اجزای مهم دستگاه تناسلی زنانه که تخمدان‌ها را دربر گرفته، نقش مهمی در باروری زنان ایفا می‌کند و کوچک‌ترین نقصانی در این اندام، احتمال ناباروری را برای آنها به‌بار می‌آورد. ایجاد هر گونه آسیب، زخم یا عفونتی در داخل دیواره رحم می‌تواند بهانه‌ای برای آغاز چسبندگی رحمی باشد. به عبارتی، چسبندگی رحم به موقعیتی اطلاق می‌شود که در بافت دیواره پوششی رحم زخم‌هایی ایجاد می‌شود.

علائم این حالت روی حفره رحمی تاثیر گذاشته و معاینات دقیق پزشکی لازم است تا هرچه سریع‌تر پزشکان بتوانند بیماری را تشخیص داده و اقدامات درمانی را آغاز کنند.از شایع‌ترین علائم چسبندگی رحمی می‌توان به ناباروری، نامنظمی سیکل ماهیانه مانند کاهش خونریزی‌ها یا قطع ناگهانی سیکل‌های قاعدگی، درد دوره‌ای در ناحیه لگن و سقط‌های مکرر جنین اشاره کرد.

عوارضی که ناخواسته پدید می‌آید
ناباروری شایع‌ترین پیامد چسبندگی رحم به شمار می‌رود و به عبارتی، 43 درصد از زنان مبتلا به چسبندگی‌های رحمی از ناباروری رنج می‌برند. بی‌نظمی‌های قاعدگی نیز بین زنانی که با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند، به وفور مشاهده می‌شود.
در این میان آمارها نشان می‌دهد که نیمی از زنان مبتلا به چسبندگی رحم دچار ناباروری می‌شوند و شمار زیادی هم هرگز دچار بی‌نظمی‌های قاعدگی نمی‌شوند. شواهد حاکی از آن است که حدود 90درصد از موارد چسبندگی رحم از عوارض سقط جنین به‌شمار می‌رود ولی عفونت‌هایی مانند «سل دستگاه تناسلی» که در آمریکا شیوع بسیاری دارد، در بروز چسبندگی‌های رحمی نقش دارد.

از شایع‌ترین عوارضی که چسبندگی رحم به دنبال دارد، می‌توان به ناباروری و کاهش قدرت باروری زنان اشاره کرد. ولی پزشکان معتقدند که مبتلایان به انواع چسبندگی‌های خفیف تا متوسط رحم پس از درمان بین 70 تا 80 درصد قادر به بارداری هستند. در مقابل، مبتلایانی که دارای چسبندگی‌های شدید هستند تنها 20 تا 40 درصد پس از درمان شانس بارداری دارند.

عوامل پدیدآورنده چسبندگی رحم

عمل جراحی تخمدان یکی از عوامل شایع بروز چسبندگی‌های رحمی محسوب می‌شود. در واقع، در زنانی که از کیست‌های تخمدان رنج می‌برند و به دلیل بزرگ یا متعدد بودن آنها مجبور به عمل می‌شوند، شیوع چسبندگی رحم بسیار بالاست.

«آندومتریوز» اختلال و بیماری‌ای است که طی آن، بافت‌هایی مشابه آندومتر در نقاط دیگری از بدن غیررحم تشکیل می‌شود. مبتلایان به این بیماری غالبا تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند تا بافت‌های اضافی برداشته شوند. این عارضه اغلب در نواحی لگن و شکم ایجاد می‌شود که با التهاب و چسبندگی‌های بالای رحمی همراه است. بافت‌های غیرعادی معمولا از طریق عمل جراحی خارج می‌شوند. روش جراحی «میومکتومی»، برداشتن بافت داخلی رحم اطلاق می‌شود که طی آن، تشکیل بافت‌های چسبنده رحمی از عوارض این عمل جراحی به‌شمار می‌رود.در نوعی دیگری از اعمال جراحی رحم، پزشک چسبندگی‌های رحمی را برمی‌دارد. این اقدام، بهبود زخم‌ها و نقاط چسبنده را تسریع کرده ولی از سوی دیگر، عاملی برای تشکیل مجدد چسبندگی‌های رحمی محسوب می‌شود.

جراحی ترمیمی لوله‌های فالوپ داخل رحم، روش حساسی است که پزشک از طریق آن اقدام به برداشتن چسبندگی‌های موجود می‌کند. ولی متاسفانه همین عمل جراحی عاملی برای تشکیل چسبندگی‌های جدید به‌شمار می‌رود. از سوی دیگر، چسبندگی رحمی معمولا در زنانی که به بیماری‌های التهابی لگن و بیماری‌های واگیردار جنسی مبتلا هستند بسیار شایع است.

شرح حال یک بیمار : چند روز پیش برای معاینه به یک پزشک مراجعه کردم که بعد از معاینه به من گفتند  سمت چپ  رحم من دچار چسبندگی است و گفتند چسبندگی درمانی ندارد ولی گفتند روزانه یک عدد پیاز را داخل آب جوش روی حرارت بگذارید به مدت پنج دقیقه و بعد آب آنرا بنوشید آیا راهکار این است و آیا چسبندگی درمان دیگری دارد؟ من هنوز فرزندی ندارم و از این بابت میترسم دچار مشکل شوم.

بیشتربخوانید : علائم ناباروری زنان را بشناسید

پاسخ ، متخصص زنان و زایمان و فلوشیپ نازایی:

دوست عزیز متاسفانه مشخص نیست که اساسا این روش درمانی که به شما توصیه شده تاثیر خاصی روی از بین رفتن چسبندگی شما داشته باشد یا نه و همچنین چسبندگی هم موضوعی نیست که صرفا با معاینه مشخص شود و باید در بررسی هایی که با عکس رنگی و... انجام می دهیم چسبندگی لوله های رحمی را بررسی کنیم. پیشنهاد اکید من به شما این است که اگر تاخیر در بارداری دارید به یکی از کلینیک های نازایی مراجعه کرده  تا تحت درمان اصولی قرار بگیرد.

منبع:بهداشت نیوز/تبیان

انتهای پیام/

درمان چسبندگی رحم