به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تصور کنید شما فروشنده‌ ماسک ضدغبار هستید که به دلیل وجود یک دریاچه‌ بزرگ و پرآب در یک منطقه خاص، کسب و کار شما کساد شده است و اساسا خبری از گردوغبار نیست که مردم نیاز به خرید ماسک داشته باشند.

حالا و در این وضعیت، شما تصمیم می‌گیرید با برخی اقدامات در پوشش توسعه، آن دریاچه را از بین ببرید و آب آن را خشک کنید تا توفان‌های سهمگین گردوغبار، شهر و منطقه‌ مدنظر شما را با خود درگیر کند و منفعت مالی شما نیز تامین شود اما همیشه ماجرا به همین سادگی نبوده و قرار نیست منحصر به یک منفعت مالی ساده باشد.

اطلاعات به‌ظاهر ساده‌ای نظیر آب، منابع زیرزمینی، سد، گردوغبار و میزان آن، گونه‌های گیاهی و مسائل اقلیمی می‌تواند به عنوان اطلاعاتی گرانقیمت در اختیار دستگاه‌های اطلاعاتی و سرویس‌های جاسوسی قرار بگیرد و زمینه برای استفاده‌های سیاسی – امنیتی گسترده علیه کشورمان فراهم شود.

همین چند سال پیش بود که اطلاعیه‌ای به ظاهر خیرخواهانه در اینترنت منتشر شد که از مردم می‌خواست بزاق دهان خود را در یک ظرف شیشه‌ای قرار دهند و برای کمک به تکمیل بانک اطلاعاتی به منظور درمان بیماران سرطانی، به خارج از کشور بفرستند؛ پروژه‌ای که چندی بعد مشخص شد توسط سرویس‌های اطلاعاتی غربی هدایت می‌شده و هدف از آن، جمع‌آوری اطلاعات بااهمیت ژنتیکی در میان ایرانیان بوده است.

با چنین اطلاعاتی می‌توان میزان مقاومت یا سستی طیفی از مردم کشور را از منظر ژنتیکی ارزیابی و طبق آن و به منظور ایجاد اختلال در روند زندگی و مدیریت سیستم بهداشتی ایران، اقدام به طراحی ویروس‌ها و بیماری‌های دست‌ساز نظیر «زیکا» کرد.

به نام «موسسه خیریه» به کام جاسوسی

«بیماری» در سال‌های اخیر، یکی از سلاح‌های مقابله با دشمنان و حتی کشتار جمعی بوده است؛ بیماری‌هایی که انسان‌ها با دست خود تولید یا اشاعه می‌کنند تا بتوانند دشمنان خود را راحت‌تر از پا بیندازند و زودتر به اهداف خود برسند.

به عنوان مثال، اگرچه منشأ بیماری «ایدز» به‌عنوان یکی از اسرار عالم پزشکی شناخته می‌شود، اما در سال‌های اخیر و به دنبال رد فرضیه‌هایی در مورد منشأ ویروس این بیماری هولناک، نظریه جدیدی مطرح شده که احتمال دخالت انسان در خلق و گسترش آن را بر مبنای اطلاعات علمی و شواهدی مستدل تقویت می‌کند.

مطابق این نظریه، منشأ ویروس ایدز اساسا هیچ ارتباطی با میمون‌های سبز، شامپانزه‌ها و ساکنان آفریقا ندارد.

برعکس این ویروس، عاملی زیستی است که در آزمایشگاه مورد دستکاری قرار گرفته و اصولا ویروسی ساخته دست بشر است.

در 26 اکتبر 1986، نشریه ساندی اکسپرس در صفحه نخست خود با چاپ مقاله‌ای با عنوان «ویروس ایدز در آزمایشگاه‌های پنهانی تولید شده است»، پرده از این راز گشود.

«ابولا» شاید آخرین و مشهورترین ویروس ساخته بشر باشد که تا امروز پرده از راز آن برداشته شده است.

پروفسور «سیرل برودریک» متخصص بیماری‌های عفونی و میکروبی لیبریا معتقد است آمریکا با همکاری آفریقای جنوبی در سال 1975 میلادی در عملیاتی سری در کشور زئیر - جمهوری دموکراتیک کنگو - نخستین ویروس عفونی و مرگبار ابولا را با هدف کاهش جمعیت سیاهان قاره آفریقا آزمایش و برای شیوع آن به‌صورت وسیع برنامه‌ریزی کردند.

ویروس هولناک ابولا یکی از ارگانیزم‌های اصلاح‌شده ژنتیکی است که به‌عنوان اسلحه‌ای بیولوژیکی توسط شرکت صنعتی، ‌نظامی آمریکایی با همکاری مسئولان بلندپایه دولت آپارتاید آفریقای جنوبی ساخته شد.

اما چگونه این بیماری‌ها هدف‌گذاری می‌شود؟

پاسخ را باید در برخی فعالیت‌های به ظاهر تحقیقاتی و محیط زیستی جست‌وجو کرد؛ جایی که یک تیم با عنوان فعالیت بشردوستانه و محیط زیستی وارد منطقه‌ای از یک کشور می‌شود و با نمونه‌برداری از آب، خاک و گونه‌های گیاهی و جانوری آن منطقه، آزمایش‌هایی را در حوزه‌ ژنتیک انجام می‌دهد و این‌گونه مشخص می‌شود که چه نوع ویروسی امکان دارد تا علیه هدف موردنظر مورد استفاده قرار بگیرد.

بر همین مبناست که شناسایی ساختار چرخه آب یک کشور و ایجاد اختلال در آن می‌تواند به وضع تحریم‌هایی خاص در یک زمینه‌ مشخص منجر شود؛ تحریم‌هایی که به صورت هوشمند اعمال می‌شود تا خواست‌های سیاسی خود را در منطقه‌ موردنظر پیاده کنند.

«جنگ بیولوژیک» از مسیر «جنگ محیط زیستی» دور نیست؛ رویکردهایی که به ظاهر تحت عنوان فعالیت‌های عام‌المنفعه بین‌المللی صورت می‌گیرد ولی در حقیقت، یک پروژه سیاسی در میان اهالی قدرت در جهان است.

بیشتر بخوانید: شغل؛ جاسوس!

تکمیل پازل جاسوسی با فعالیت«NGO»ها

یکی از فناوری‌های فعلی موجود در جهان که سازمان‌های اطلاعاتی و جاسوسی برای رصد اطلاعاتی از آن بهره می‌گیرند GEOINT است. این فناوری براساس تصاویر مختلف به‌دست آمده از سطح زمین در نقاط مختلف به بررسی تغییرات ایجاد شده توسط انسان در آن مناطق می‌پردازد.

سال‌هاست سطح زمین در نقاط مختلف از جمله ایران توسط ماهواره‌های شناسایی اسکن می‌شود و یک مدل کلی از کل کره زمین از جمله ایران به‌دست آمده است.

حالا با اضافه شدن این تصاویر و آنالیز آنها می‌توان از هر گونه تغییر ایجاد شده انسانی در منطقه مورد نظر مانند جاده‌کشی، تونل‌سازی و اصولا هر تغییر دیگری خبردار شد.

به عنوان مثال، ساخت شهرهای موشکی موضوعی است که باعث بروز برخی تغییرات در شکل زمین و در اطراف مناطق ساخت می‌شود که شاید خیلی اوقات در تصاویر هوایی یا ماهواره‌ای مشخص نباشد اما تصاویر تهیه شده از زوایای پایین‌تر مثل همین دوربین‌ها می‌تواند نقطه وصل و کامل شدن یک پازل اطلاعاتی و امنیتی مقابل باشد. این‌ است که پای برخی چهره‌های آکادمیک و گروه‌های مردم‌نهاد یا همان«‌NGO‌»ها به ماجرا باز می‌شود.

این مساله از آنجا قابل توجه است که تلاش برای ایجاد موج‌های جدید فشار روی برنامه موشکی کشورمان از طریق مدل‌های مورد توجه افکار عمومی همچون مسائل زیست‌محیطی، مدتی است که مورد توجه دشمنان ایران قرار گرفته است؛ تا جایی که سرکرده گروهک منافقین نیز تلاش کرد برنامه موشکی ایران را در تقابل با محیط زیست معرفی کند.

مریم رجوی در توییتی که در 11دسامبر2017 (حدود دو ماه پیش) منتشر شد، نوشت: «سپاه پاسداران با برنامه موشکی خود به ظرفیت‌های محیط‌زیستی ایران آسیب می‌زند.»

باید توجه داشت که یک تیم در پوشش فعالیت در زمینه محیط زیست می‌تواند مناطقی را که به نظر سرویس‌های اطلاعاتی اهمیت ویژه دارد، بررسی کرده و با آزمایش خاک یا گونه‌های گیاهی آن، متوجه نوع سوخت مورد استفاده در موشک‌ها، تجهیزات نظامی و تحولات آنها شود؛ اقدامی که حتی از عهده پرنده‌های ویژه جاسوسی آمریکا مانند پهپاد آرکیو170 نیز بر نمی‌آید.

جاسوسی نوین عملا در دهه‌های اخیر به فرآیندی با ظاهراجتماعی و فعالیت بشردوستانه تبدیل شده و محوریت آن نیز به جای اطلاعات استراتژیک و راهبردی مانند اطلاعات نظامی و امنیتی کلاسیک، بر بستر اطلاعات عمومی و روندهای اجتماعی در کشورهای مختلف قرار گرفته است.

همین مساله باعث پررنگ‌تر شدن فعالیت نهادهای شبه‌مردمی و غیردولتی در موضوعات اجتماعی نظیر محیط زیست، آموزش و رسوم و باورهای سنتی و محلی شده است؛ فعالیت‌هایی که شاید دورترین شباهت ظاهری را با مفهوم جاسوسی داشته باشد اما بیشترین دستاورد را در این حوزه برای کشور مبدأ دارد.

منبع: جام جم

انتهای پیام/

نگاهی به روش‌های نوین جاسوسی در پوشش ‌«NGO»ها و اقدامات دانشگاهی