از طرف دیگر، بسیاری از تولیدکنندگان سنگ آهن کشور از عقب افتادن بدهیهای خود و وصول نشدن آنها توسط کارخانههای فولاد شکایت دارند و در این جهت انجمن سنگ آهن ایران و مسئولان معدنی کشور به فکر فعالسازی بورس سنگ آهن در کشور شدند تا شاید به این واسطه بتوانند برخی از مشکلات موجود در حوزه سنگ آهن را حل کرده و همچنین دست واسطه ها را تاحد امکان از این بازار پرسود کوتاه کنند.
موضوع تعرفهگذاری روی صادرات سنگآهن نیز مشکل دیگری است که در این حوزه وجود دارد. موضوع تعرفهگذاری فقط بحث تولید را تحتالشعاع قرار نمیدهد، بلکه میتواند با ارسال علامتهای منفی بحث سرمایهگذاری در معادن و صنایع معدنی را نیز تحتتاثیر منفی قرار دهد. موضوعی که درباره وضع تعرفه صادراتی برای سنگآهن از طرف وزارت صنعت، معدن و تجارت مطرح میشود، تامین مواد اولیه بازار داخلی است، چراکه این نظر وجود دارد که با وجود ایجاد ظرفیتهای داخلی برای فرآوری سنگآهن و راهاندازی واحدهای جدید که ظرفیت تولید کنسانتره را به ۱۹ میلیون تن و گندله را به 17.5 میلیون تن رسانده است، دیگر لزومی برای صادرات سنگآهن وجود ندارد.
هادی گلزار عضو انجمن سنگ آهن ایران در گفتگو با خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی اظهار کرد: وجود دلالان در کل دنیا در بازارها برچیده شده است و در کشور ما نیز بیشتر این قشر در قسمتهای دولتی ورود کرده اند؛ زیرا در حوزه های دولتی هم پول خوبی وجود دارد و هم میتوانند شرایط شرکتهای دولتی را تأمین کنند.
وی افزود: روند رو به رشد بازار سنگ آهن ایران و ورود این حوزه در بورس، باعث بهبود فعالیت اقتصادی این بازار معدنی کشور شده و در آینده دست دلالان را به طور کامل از منافع سنگ آهنگ کشور کوتاه خواهد کرد.
گلزار تصریح کرد: در گذشته نقش دلالان بسیار پر رنگ بود، زیرا با سرمایه بالا و ریسک پایین می توانستند به راحتی بازار را در دست بگیرند.
عضو انجمن سنگ آهن ایران گفت: دلالان بطور معمول به معادن ضعیف حمله میکردند و معادنی که بدهکاران زیادی داشتند را خریداری میکردند.
وی اضافه کرد: انجمن سنگ آهن ایران در جهت رفع این مشکل و کوتاه کردن دست دلالان از معادن کوچک، اقدام به تشکیل کارگروه حمایت از معادن کوچک کرد.
گلزار ادامه داد: انجمن حمایت از معادن کوچک وظیفه دارد تا کارخانه های بزرگ را با معادن کوچک آشنا کرده تا هم معادن کوچک بتوانند محصولات خود را بدون واسطه به این کارخانه ها بفروشند و هم از طرف دیگر کارخانه های بزرگ با مشکل تأمین مواد اولیه مواجه نشوند.
وی یادآور شد: اکنون کارخانه های همچون چادرملو، سنگان و سنگ آهن سپاهان در حال خریداری محصولات معادن کوچک هستند و از آنجاییکه این کارخانهها در سالهای گذشته اقدام به راه اندازی واحدهای کنستانتره سازی و گندله سازی کردند، همیشه با مشکل تأمین مواد اولیه روبرو بوده اند.
عزیز اکبریان مدیر انجمن سنگ آهن ایران در گفتگو با خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی اظهار کرد: خوشبختانه در سالهای اخیر توانستیم معضل بزرگی به نام دلالان سنگ آهن را از بین ببریم.
وی با اشاره به دلایل حضور دلالان در بازار سنگ ایران افزود: در سالهای گذشته به دلیل افزایش تعداد فروشندگان و خریداران سنگ آهن و توسعه صادرات این محصول، تعداد دلالان افزایش یافت اما اکنون با محدود شدن صادرات، تعداد این شرکتها کاهش یافته است.
مدیر انجمن سنگ آهن ایران گفت: در سالهای گذشته تعداد تولیدکنندگان سنگ آهن چه کوچک، چه بزرگ و چه متوسط زیاد بود و از طرف دیگر صادرات نیز حدود 50 درصد از کل تولید را تشکیل میداد و به دلیل همین تنوع زیاد، بازار دلالی رونق گرفت.
وی ادامه داد: زمانیکه برخی از معدنداران به دنبال ساخت کارخانههای کنستانتره و گندله سازی رفتند، میزان فعالیت و سرمایهگذاری در برخی از معادن رو به افزایش گذاشت و همین امر باعث شد که حجم صادرات سنگ آهن دانهبندی کاهش پیدا کرده و در عوض صادرات گندله و کنستانتره بیشتر شده و بازار داخلی ارتقا یافت.
اکبریان اذعان کرد: از آنجاییکه شرکتهای بزرگ توانستند گندله و کنستانتره را صادر کنند، در نتیجه دست بسیاری از واسطه گران و دلالان کوچک از این بازار کوتاه شد.
با وجود ادعای اعضای هیأت مدیره انجمن سنگ آهن مبنی بر از بین رفتن دلالی ها در این بازار، هنوز شاهد اعتراض برخی از تولیدکنندههای سنگ آهن از وجود افرادی هستیم که مبادرت به واسطه گری و انحصار طلبی در این بازار کرده و موجب می شوند؛ سود واقعی فروش سنگ آهن به جیب تولیدکننده واقعی آن نرود.
به نظر می رسد وزارت صنعت، معدن وتجارت باید در راستای کاهش واسطه گری در بازار سنگ آهن کشور، تدابیر نظارتی دقیق تری را در نظر بگیرد و به طور حتم فعالیت قوی بورس سنگ آهن در آینده موجب کاهش چشمگیر واسطه گری در این حوزه خواهد شد.
گزارش : سمیه عرب
انتهای پیام/
به داد معدن سنگ آهن استان کردستان واقع در شهرستان بیجار- منطقه گروس- آغبلاغ- معدن سنگ صبا نور برسند . مردم این منطقه می بایست از مزایای سرشار این معدن بهره مند شوند ولی افسوس سود حاصل از این معدن سنگ فقط در جیب افرادی می رود که با دلالی و رابطه توانسته اند سهام بالایی از این معدن بدست آورند. چگونه است که کل جوانان منطقه در به در به دنبال کار به شهر ها می روند . ایا بهتر نبود کارخانه ای در نزدیکی این معدن سرشار از اهن ایجاد شود که موجبات اشتغال جوانان نیز فراهم آید.