به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از قم،  سلام بر بزرگ بانوی صبور از تبار بنی هاشم،سلام بر فاطمه ثانی ،سلام بر مادر پسران،سیزدهم جمادی الثانی سیزدهم جمادی الثانی،یادآور روزی است که مادری فداکار، بانویی صبور و با عظمت از تبار دلاوران،به سوی معبود پر کشید.،بانویی که در لحظه لحظه های پر فراز و نشیب زندگی ثابت قدم ماند.

حضرت ام البنین (س)، مادر پسران علی (ع)، بعد از عمری تلاش، شکیبایی و استقامت با اهدای چهار فرزند رشید خود به پیش گاه مولایش، حسین بن علی (ع)، با دلی مالامال از محبت و عشق به خدا و ولایت، راهی دیار دوست شد و در بقیع، در جوار دیگر فرزند حضرت زهرا (س) آرام گرفت.

نگاهی گذرا بر زندگانی پربرکت حضرت ام البنین سلام الله علیها

نامش فاطمه و کنیه اش ام البنین به معنای مادر پسران است. پدرش حزام، و مادرش لیلا است. همسرش علی(ع) و فرزندانش قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس(ع)، عبداللّه ، جعفر و عثمان هستند که هر چهار نفر در سرزمین کربلا و در رکاب امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند. آرام گاه وی در مدینه منوره و قبرستان بقیع است.در مورد تاریخ دقیق ولادت حضرت ام البنین اطلاعی در دست نیست،برخی از تاریخ نگاران زمان ولادت ایشان را در حدود پنج سال پس از هجرت تخمین می زنند.

ماجرای خواستگاری حضرت علی(ع)از ام البنین(س)

بعد از این که عقیل شجره نامه های اَعراب را بررسی و ام البنین را انتخاب کرد، حضرت علی علیه السلام ، او را نزد پدر ام البنین فرستاد. پدرخشنود از این وصلت مبارک، نزد دختر خود شتافت و موضوع را در میان گذاشت. ام البنین نیز با سربلندی و افتخار پاسخ مثبت داد و پیوندی همیشگی بین وی و مولای متقیان علی بن ابی طالب علیه السلام برقرار شد.

روز اولی که ام البنین (س) پا در خانه علی(ع)گذاشت، حسن و حسین علیهما السلام مریض و در بستر افتاده بودند. عروس تازه ابوطالب، به محض آن که وارد خانه شد، خود را به بالین آن دو عزیز عالم وجود رسانید و هم چون مادری مهربان به دلجویی و پرستاری آنان پرداخت.

فاطمه کلابیه، بعد از گذشت مدتی از زندگی مشترک با علی علیه السلام ، به امیرالمؤمنین پیشنهاد کرد که به جای «فاطمه»، که اسم قبلی و اصلی وی بوده، او را ام البنین صدا زند تا فرزندان حضرت زهرا علیهاالسلام از ذکر نام اصلی او توسط پدرشان، به یاد مادر خویش، فاطمه زهرا علیهاالسلام نیفتند و در نتیجه، خاطرات گذشته، در ذهن آن ها تداعی نگردد و رنج بی مادری آن ها را آزار ندهد.

تاریخ زنی هم چون ام البنین ندیده که نسبت به فرزندان هووی خود محبتی خالصانه ورزد و آنان را بر فرزندان خویش مقدم بدارد.

فرزندانم به فدای حسین بن علی(ع)

ام البنین بشیر را دید که فرستاده امام سجاد علیه السلام بود و به مدینه آمده بود تا مردم را از ماجرای کربلا و بازگشت کاروان امام حسین علیه السلام با خبر سازد. به او فرمود: ای بشیر! از امام حسین علیه السلام چه خبر داری؟ بشیر گفت: خدا به تو صبر دهد که عباس تو کشته گردید. ام البنین فرمود: از حسین علیه السلام مرا خبر ده!

بشیر خبر شهادت بقیه فرزندان او را هم اعلام کرد، ولی ام البنین پیوسته از امام حسین علیه السلام خبر می گرفت و می گفت: فرزندان من و آن چه در زیر آسمان است، فدای حسینم باد.

چون بشیر خبر شهادت امام حسین علیه السلام را به آن حضرت داد، صیحه ای کشید و گفت: ای بشیر! رگ قلبم را پاره کردی و سپس صدا به ناله و شیون بلند کرد.

این علاقه او به امام حسین علیه السلام دلیل کمال معنویت اوست که آن همه ایثار را در راه مقام ولایت فراموش کرد و تنها از رهبرش سخن به میان آورد.

روزی که مادر پسران به دیار حق پرکشید

زندگی سراسر مهر و عاطفه و مبارزه ام البنین علیهاالسلام ، رو به پایان بود. او به عنوان همسر شهید، رسالت خویش را به خوبی به پایان رسانید و فرزندانی تربیت کرد که فداییِ ولایت و امامت بودند.

او، بعد از زینب کبری علیهاالسلام دار فانی را وداع گفت، ولی تاریخ نگاران سال ارتحال او را متفاوت نگاشته اند، به طوری که عده ای آن را سال 70 ق بیان کرده اند و عده دیگری تاریخ وفات آن مادر فداکار را، سیزدهم جمادی الثانی سال 64 ق دانسته اند که نظر دوم از شهرت بیشتری برخوردار است. ام البنین را در بقیع، در جوار امام حسن مجتبی علیه السلام ، فاطمه بنت اسد علیهاالسلام و دیگر شخصیت های اسلامی مدفون در آن جا به خاک سپردند.

کرامات و فضایل حضرت ام البنین در بیان بزرگان

 زین الدین عاملی، شهید ثانی درباره حضرت ام البنین (س) می گوید:ام البنین از بانوان با معرفت و پر فضیلت بود. نسبت به خاندان نبوت، محبت و دلبستگی خالص و شدید داشت و خود را وقف خدمت به آن ها کرده بود. خاندان نبوت نیز برای او جایگاه والایی قائل بودند و به او احترام ویژه می گذاشتند.

هم چنین علامه سید محسن امین می گوید: ام البنین ، شاعری خوش بیان و از خانواده ای اصیل و شجاع بود. علی محمد علی دخیل، نویسنده معاصر عرب در وصف این بانوی بزرگوار می نویسد: عظمت این زن در آن جا آشکار می شود که وقتی خبر شهادت فرزندانش را به او می دهند، به آن توجه نمی کند، بلکه از سلامت حضرت امام حسین علیه السلام می پرسد، گویی امام حسین علیه السلام فرزند اوست نه آنان.

و چه زیبا سالروز وفات مادر پسران در تقویم به نام روز تکریم همسران و مادران شهدا نام گذاری شده است،دلیر زنانی که دراین آب و خاک به تاسی  از حضرت ام البنین(س)برای سربلندی اسلام و جاودانگی ایران اسلامی، همسران و پسران خود را زیر قرآن رد کردند و ذره ای از اعتقادات راسخ خود دست نکشیدند و پیروی از ولایت را سر لوحه ی امور خود قرار دادند، درود بر همسران و مادران شهدای هشت سال دفاع مقدس که همچون ام البنین در غم فراق فرزندان شهیدشان عاشقانه صبوری کردند. 

انتهای پیام/ش