به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ؛ وداع می‌کنیم ، با سالی که نه تنها آتش پلاسکو را خاموش نکرد، بلکه آتش سانچی را برافروخت و سرخی‌اش را به دامان دریا ریخت، دریایی بس ناجوانمرد.

وداع با سالی که قلب مردان و زنان غیور کرمانشاهی را لرزاند و خیلی‌ها را در خود فرو برد.

اینبار خروش خوش صدای ۹۶ بی‌محلی‌اش را روانه نوروزمان کرد و در آغازین روزهایش پیچ جاده ، مسافران سبزواری را در پیچ مرگ فرو برد و شد اولین زنگ قتل عام ساعت‌های زندگی در این سال.

نحسی ۱۳ این بار در اردیبهشت ، دامان کارگران معدن را گرفت و معدن یورت آزادشهر شد خفقان زحمت کشان بی ادعا.

تابستان گرم و طاقت‌فرسا می‌رفت تا جایش را به برگ ریزان پاییز دهد ،بی‌خبر از اینکه این بار پیچ همیشه سرسخت جاده دختران اردوی ملی فرزانگان را هدف قرار داد و هیچ وقت به مقصد نرسیدند.

اما انگار این غول‌آسای مرگ دست بردار نبود و باز هم سقوط در دره و واژگونی، چندین نفر را در کام مرگ فرو برد.

اینبار لرزید، زمینی که بی موقع و بی‌مهابا و با شتاب به سوی مرگ گام برمی داشت.

زمین لرزید و همه را بلعید ، مادران و پدران داغدار شدند و چه فرزندانی بی کس و تنها.

زمستان از راه رسید و ننه سرما با اولین قدم‌هایش کوله‌باری از غم راه به دریا داد ، دریایی که آتش آن دلاور مردان و نوعروس اردبیلی را شعله ور کرد و در خود بلعید.

انگار آتش سوختن جگرمان تمامی ندارد و با هیچ موجی خاموش نمی‌‎شود ، داشتیم از این همه رنج می‌سوختیم که شاید دادمان به آسمان برسد، اما دودمان رسید.

آسمان با همه بزرگیش چه بزرگانی را از ما گرفت.

هنوز داغ آتش‌های جانسوز خاموش نشده بود که هواپیمای یاسوج سقوط کرد و باز هم غم ماند و غم...

اینگونه بود که پرونده سال ۹۶ بسته شد، زمستان بار سفر بست و بهار سبز از راه رسید.

امیدواریم حال که خروس بی‌محل جایش را به سگ باوفا سال ۹۷ داده ، امسال حال خوش برایمان رقم بخورد و تقدریمان شیرین باشد.

انتهای پیام/ف

گزارش از ندافاضلی

سال ۹۶ چگونه گذشت؟