استان چهارمحال و بختیاری، سرزمین شاهکار‌های خلقت
چهارمحال و بختیاری، سرزمین شاهکار‌های خلقت و زیبایی‌های طبیعی، منشاء آب‌های گوارا و دشت لاله‌های واژگون و مهد رشد و بالندگی علما و شعرا و عرفای بنام است.
به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد؛ استان چهارمحال و بختیاری با مساحت حدود ۱۶ هزار و ۵۳۳ کیلومتر مربع که تقریباً یک درصد از مساحت کل ایران را شامل می‌شود، در جنوب غربی کشور در محدوده رشته کوه‌های زاگرس قرار گرفته است.
چهارمحال و بختیاری، بیست و دومین استان کشور از نظر مساحت می‌باشد که بین ۳۱ درجه و ۹ دقیقه تا ۳۲ درجه و ۳۸ دقیقه عرض شمالی و ۴۹ درجه و ۳۰ دقیقه تا ۵۱ درجه و ۲۶ دقیقه طول شرقی گرینویچ قرار دارد.
این استان از سمت شمال و شرق به استان اصفهان، از جنوب به استان کهگیلویه و بویر احمد و از غرب به استان خوزستان و از سمت شمال غربی به استان لرستان محدود می‌شود.
بر اساس آخرین تقسیمات سیاسی، استان چهارمحال و بختیاری دارای ۹ شهرستان به نام‌های شهرکرد، اردل، بروجن، بن، سامان، فارسان، کوهرنگ، کیار و لردگان می‌باشد.
شهرکرد، مرکز چهارمحال و بختیاری، بیش از یک هزار و ۹۹۱ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و به عنوان مرتفع‌ترین مرکز استان در کشور، به «بام ایران» معروف است.
در بین شهرستان‌های چهارمحال و بختیاری، بیشترین مساحت را شهرستان کوهرنگ با ۳ هزار و ۷۹۰ کیلومتر مربع و کمترین مساحت را شهرستان فارسان با ۵۶۵ و نیم کیلومتر مربع دارا می‌باشد.
این استان محل اصلی ییلاق عشایر بختیاری است و مردم آن به زبان‌های فارسی، ترکی قشقایی و گویش بختیاری تکلم می‌کنند.
نام «چهارمحال و بختیاری» اشاره به دو بخش شامل منطقه «چهارمحال» و منطقه «بختیاری» دارد.
«چهارمحال» بخشی روستانشین میان اصفهان و منطقه بختیاری بود که از چهار ناحیه لار، کیار، میزدج و گندمان تشکیل می‌شد.
در تقسیمات کنونی استان، لار در شهرستان شهرکرد، کیار در شهرستان کیار، میزدج در شهرستان فارسان و گندمان در شهرستان بروجن قرار می‌گیرد.
«بختیاری» هم شامل شهرستان‌های کوهرنگ، فارسان، اردل و لردگان می‌باشد.
بر اساس آخرین نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵، استان چهارمحال و بختیاری دارای ۹۴۷ هزار و ۷۶۳ نفر جمعیت است که از این تعداد، ۴۸۲ هزار و ۳۵۶ نفر مرد و ۴۶۵ هزار و ۴۰۷ نفر زن می‌باشد.
طبق آخرین اطلاعات از کل جمعیت چهارمحال و بختیاری ۱۰۰ درصد مردم این استان، مسلمان و با توجه به شواهد مسلم تاریخی و آثار موجود می‌توان گفت که در دوران حکومت خلفای عباسی بعد از یاران و پیروان خاندان عترت که خانوادگی و فامیلی به ائمه اطهار (ع) و اولاد علی (ع) عشق می‌ورزیدند و مذهب شیعه داشتند.
بختیاری‌ها اولین قوم ایرانی بودند که به طور عام و همه گیر با آغوش باز، مذهب شیعه را پذیرفتند.
تشیع ناب و اعتقادات خالص و توسل به ائمه اطهار (ع) و احترام به سادات و پایبندی به شریعت محمدی (ص) و سیره علوی (ع) از آن‌ها مردمانی با اخلاق نیکو، دیندارانی پارسا و مجاهدانی بزرگ ساخته است.
استان چهارمحال و بختیاری تاریخی کهن دارد، پژوهش‌های علمی و کندوکاو‌های باستان شناسی، آثار و نشانه‌های متنوع و مختلف از سیر تکوینی فرهنگ و تمدن ساکنین قدیمی این منطقه و وجود ابنیه و آثار تاریخی به جا مانده و پیدایش مسکوکات و اشیاء فلزی از ادوار مختلف ایلامی، هخامنشی، سلوکی، اشکانی و ساسانی، گواه قدمت تاریخ این سرزمین باستانی بوده و برگ‌هایی از تاریخ ۹ هزار ساله این منطقه را ورق می‌زند و مؤید این مدعاست که این منطقه در دوران قبل از اسلام تا تسلط اعراب، منطقه دارای فرهنگ و سوابق درخشان تاریخی است.
چهارمحال و بختیاری، علاوه بر اینکه محل رشد و بالندگی علما و شعرا و عرفای فراوان و بنامی منجمله حضرت آیت الله سید ابوالقاسم نجفی حسینی دهکردی (ره) صاحب کتاب منبرالوسیله، میرزا حبیب دستان بنی، میرزا نورالله عمان سامانی صاحب کتاب گنجینه الاسرار، میرزا ابوالفتح خان دهقان سامانی صاحب کتاب‌های شکرستان و هزار و یک شب، آصف قهفرخی، پژمان بختیاری، داراب افسر بختیاری، قطره سامانی صاحب کتاب مختارنامه که بالغ بر ۱۵۰ هزار بیت است، دفتری، نیره، واهب بختیاری (معاصر شاه عباس صفوی) و محرم قهفرخی می‌باشد.
این استان، از لحاظ جاذبه‌های گردشگری و طبیعی هم منشاء دو رودخانه بزرگ کشور یعنی زاینده رود و کارون بوده و سرزمین شاهکار‌های خلقت و زیبایی‌های طبیعی به شمار می‌آید که می‌تواند سالانه میلیون‌ها گردشگر را از سراسر کشور و حتی دنیا به خود جذب نماید.
چهارمحال و بختیاری دارای دو منطقه جلگه‌ای و کوهستانی است.
منطقه جلگه‌ای آن را مزارع سبز و خرم و باغ‌های وسیع و منطقه کوهستانی آن را بخشی از رشته کوه‌های زاگرس تشکیل می‌دهد.
زردکوه با ۵ هزار و ۴۸۴ متر ارتفاع، از بلند‌ترین نقاط استان چهارمحال و بختیاری است و دو رودخانه بزرگ زاینده رود و کارون از یخچال‌های دایمی آن سرچشمه می‌گیرند.
موقعیت خاص جغرافیایی و شرایط توپوگرافیکی و برخورداری این استان از اقلیم معتدل و مناسب، نزولات مناسب آسمانی و تنوع پوشش گیاهی بویژه در فصل تابستان و بهار، همراه با تنوع آب و هوای کوهستانی، طبیعت بکر و زیبا، دشت‌های پراکنده و سرسبز و پر گل و هوای مطبوع و خنک، وجود ارتفاعات بلند، کوه‌های سربه فلک کشیده هم، چون زردکوه با هوای پاک و مطبوع، در کنار چهچهه مرغان خوش الحان، زیبایی گل‌های رنگارنگ و اراضی سرسبز و مناطق جنگلی با وسعتی بالغ بر ۳۰۷ هزار هکتار با گونه‌های متعدد گیاهی، تالاب‌های گوناگون و جذاب و مسیر مهاجرت پرندگان آبزی، منابع آبی فراوان رود‌ها و چشمه‌های گوارا (با در اختیار داشتن ۱۰ درصد منابع آبی کشور) و زیستگاه‌های وحوش با تعدد زیست گونه‌های جانوری، به عنوان زیباترین جلوه‌های طبیعی و گنجینه‌های ارزشمند، از دیگر نعمت‌های خدادادی این دیار به شمار می‌آید.
از مهمترین جاذبه‌های گوناگون زیارتی، تاریخی، گردشگری و طبیعی این استان می‌توان آستان مقدس چند تن از حضرات امامزادگان (ع) همچون امامزادگان حلیمه خاتون و حکیمه خاتون (ع) شهرکرد، حضرت امامزاده حمزه علی (ع) بلداجی، حضرت امامزاده سید بهاء الدین محمد (ع) شیخ شبان و حضرت امامزاده سید محمد (ع) بارده، حاشیه زیبای رودخانه زاینده رود، حاشیه جذاب رودخانه کارون، موزه‌های باستان شناسی و مردم شناسی، قلعه تاریخی چالشتر، خانه آزاده چالشتر، قلعه دزک، پل زمانخان، دشت لاله‌های واژگون، تالاب بین المللی چغاخور، تالاب گندمان، آبشار تونل کوهرنگ، آبشار شیخ علیخان، آبشار دره عشق، آبشار آتشگاه، غار یخی چما، غار سراب، چشمه دیمه، چشمه برم، چشمه‌های مولا و سرداب، منطقه حفاظت شده تنگ صیاد، منطقه حفاظت شده سبزکوه، گردشگاه سیاسرد، گردشگاه پیرغار (و کتیبه و سنگ نوشته‌های مشروطیت) و پارک جنگلی پروز را نام برد.
آثار و ابنیه‌های تاریخی با سبک معماری اسلامی (از آثار دیرین دوره اسلامی)، صنایع دستی عشایر بختیاری و دستبافت‌های روستاییان مانند فرش دستباف چالشتری [با معروفیت جهانی که سالهاست که جای خود را در بازار‌های مناطق مجاور و جانبی باز کرده]، قالی، قالیچه، گلیم، جاجیم، خورجین، چوغا، سیاه چادر، وریس، کلاه و دستکش، پلاس و کمچه دان از دیگر جاذبه‌های این استان است.
انتهای پیام/خ
چهارمحال و بختیاری، سرزمین شاهکار‌های خلقت
