به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛حماسه دفاع مقدس روز به روز بالندهتر شد و جوانان ما چونان کوهی استوار در برابر تهاجم دشمن ایستادند. مقدسترین و با ارزشترین استقامت، دفاع از عقیده است و بدون شک دوران هشت ساله جنگ تحمیلی عراق علیه ایران از افتخارات بزرگ و بینظیر ایران اسلامی است.
شهادت زندگانی جاودانه یافتن است؛ اوج و عروج تعالی است. شهادت تکامل ایمان و نهایت خلوص قلبهاست. شهادت مردن تحمیلی نیست، انتخاب آزادانه و آگاهانه است؛ خلوت عاشق و معشوق است.
شما میتوانید در ادامه شرح کوتاه زندگی شهید حسین باپیری یکی از شهدای دوران دفاع مقدس را بخوانید؛
حسین باپیری، در تاریخ 1/1/1344 در روستای کنه کیچ از توابع شهرستان پیرانشهر متولد شد.
تحصیلات ابتدایی خود را در همان روستا سپری نمود. او در اوج سن جوانی همراه برادرش خالد باپیری در سال 1362 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیرانشهر درآمدند.
با توجه به هوش و ذکاوت و شجاعت در میادین رزم از همرزمان خود یک سر و گردن بالاتر بود و فعالانه در مأموریت های محوله حضور داشت. رفته رفته در عملیات ها نبوغ فکری و نظامی او بروز کرد و دوست و دشمن را مبهوت نمود. در اولین مسیر پیشرفت به سمت فرماندهی دسته ی تکاوران در گُردان نبی اکرم سپاه پیرانشهر منصوب گردید. او با فرماندهی مقتدر نیروهای تحت امرش که عمدتاً بومی منطقه¬ی پیرانشهر بودند در تأمین امنیت منطقه نقش بسیار درخشانی ایفا نمود. با شهادت خالد پیری، برادر، همرزم و جانشینش در یکی از مأموریت ها، هرچند مغموم و سیاهپوش بود، هرگز کمر خم نکرد و چون کوه استوار در برابر اشرار مسلح سرسخت تر از همیشه ایستادگی کرد. با آغاز سال 1367 به سمت فرماندهی یگان شهید دریانورد به مأموریت شناسایی و سرکوب اشرار ادامه داد و با طرح ریزی های منحصربفرد و هدایت نیروهای پیشمرگان کرد مسلمان، مقرهای اشرار را یکی پس از دیگری شناسایی کرده و آنان را به سزای اعمال زشت خودشان رسانید. وی عضو اطلاعات سپاه بود و مفتخر به درجه ی جانبازی در چهار مرحله گردید.
در سال 26/5/1386 در کوه های قندیل، همراه با یاران و همرزمان خود در سانحه ی دلخراش سقوط بالگرد به شدت زخمی شد و در مسیر اعزام به بیمارستان به درجه ی رفیع شهادت نائل گشت.
انتهای پیام/