به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان، شیکاگو تریبون در مطلبی نوشت: دونالد ترامپ گفته است اگر مذاکراتش با کیم جونگ اون «بی نتیجه» باشد، وی در کمال احترام جلسه را ترک خواهد کرد! باید به رئیس جمهور آمریکا توصیه کرد آماده پوشیدن کفش هایش باشد، زیرا احتمال بی ثمر بودن این مذاکره بسیار زیاد است.
در این مطلب آمده است: زمانی که دو دشمن تصمیم می گیرند اختلافات خود را از طریق مذاکره و نه جنگ، حل و فصل کنند، امیدها برای سازش و توافق افزایش می یابد. ترامپ خواستار خلع سلاح هسته ای کامل کره شمالی است و در خیالات خود فکر می کند موجی از توهین ها و تهدیدات توییتری وی همراه با اعمال تحریم های بین المللی علیه پیونگ یانگ سبب شده است این کشور به اصطلاح به اشتباه خود پی ببرد و مسیر رفته را بازگردد!
با این حال، باید در نظر گرفت که برگزاری مذاکرات یک روند طولانی و خسته کننده را در پی خواهد داشت و رسیدن به توافق نظر بر سر برنامه هسته ای کره شمالی کار چندان ساده ای نخواهد بود. کره شمالی از حدود سه دهه پیش برنامه های هسته ای خود را در پیش گرفته است. این کشور در سال 1994 پذیرفت فعالیت های هسته ای خود را به حالت تعلیق درآورد؛ اما در واقعیت چنین نشد. در سال 1999 نیز پیونگ یانگ پذیرفت برنامه آزمایش موشک های دوربرد خود را به طور موقت تعلیق کند که این مهلت در سال 2006 به اتمام رسید.
از آن زمان تاکنون کره شمالی به برنامه های هسته ای و موشکی خود با قدرت تمام ادامه داده است و در حال حاضر برآورد می شود این کشور حدود 60 سلاح هسته ای در اختیار داشته باشد. همچنین پیونگ یانگ انواع مختلفی از موشک های بالستیک را آزمایش کرده است که قدرتمندترین آنها موشکی با قابلیت هدف قرار دادن تمام نقاط آمریکا است.
در طول این مدت، روسای جمهور پیشین آمریکا نیز از جمله کلینتون، بوش و اوباما تمام تلاش خود را برای متوقف کردن سیر پیشرفت برنامه های هسته ای و موشکی کره شمالی به کار بستند؛ اما موفق نشدند این کشور را از دستیابی به اهداف خود بازدارند.
در ادامه این مطلب آمده است: چرا ترامپ نیز موفق نخواهد شد با کره شمالی به نتیجه مطلوبی برسد؟ نخستین دلیل این است که تسلیحات هسته ای به عنوان یک تضمین نهایی برای امنیت یک کشور به حساب می آید. هنگامی که ترامپ به بهانه نابودی تاسیسات شیمیایی سوریه به این کشور حمله کرد، کیم جونگ اون دریافت که آمریکا به محض اینکه مطمئن شد بشار اسد هیچ سلاح هسته ای در اختیار ندارد، به این کشور حمله کرد. این حمله وی را مصمم تر کرد تا تسلیحات هسته ای قدرتمند خود را حفظ کند.
دلیل دوم بی اعتمادی به آمریکا است. ترامپ با رویکرد خود در قبال توافق هسته ای ایران نشان داد که نمی توان به توافق با آمریکا دل خوش کرد. بازرسان سازمان ملل تاکنون بارها پایبندی کامل ایران به توافق هسته ای را تایید کرده اند؛ اما ترامپ، جان بولتون و مایک پمپئو هر سه بر فروپاشی این توافق همه جانبه اصرار دارند. ترامپ اعلام کرده است از توافق هسته ای ایران خارج خواهد شد. همین امر به رهبر کره شمالی خواهد فهماند که اگر هم با ترامپ به نتیجه برسد، ممکن است رئیس جمهور بعدی آمریکا تمام تعهدات خود را نادیده بگیرد و توافق را لغو کند.
در حال حاضر کیم جونگ اون سخاوتمندانه پذیرفته است در خصوص خلع سلاح هسته ای خود با آمریکا مذاکره کند، از پذیرفتن این مساله تا امضای توافق میان دو کشور را زیادی وجود دارد. شاید در نهایت کیم جونگ اون اعمال برخی محدودیت ها بر برنامه هسته ای و موشکی خود را بپذیرد؛ اما ترامپ به دنبال چنین نتیجه ای نبوده است. او بلندپروازانه خواستار خلع سلاح هسته ای کامل کره شمالی است.
دست کشیدن کیم جونگ اون از مساله ای که برای مردم کره شمالی دارای ارزش بالایی است و سال ها برای به دست آوردن آن تلاش کرده اند، نیازمند دریافت امتیازات بالایی از طرف آمریکایی است. به طور حتم برداشتن تحریم های اقتصادی، عادی سازی روابط، تضمین امنیت کره شمالی و خروج نیروهای آمریکایی از شبه جزیره کره برخی از امتیازاتی خواهد بود که کیم جونگ اون از ترامپ طلب کند؛ با این حال، اعطای چنین امتیازاتی به پیونگ یانگ برای دولت ترامپ آسان نخواهد بود.
در انتهای این مطلب آمده است: آمریکا اگر بخواهد از کره شمالی امتیازی را سلب کند باید بهای کامل آن را بپردازد و به جای آن امتیازات بیشتری اعطا کند. شاید ترامپ تمایلی به پرداخت چنین هزینه ای نداشته باشد و یا حتی قادر نباشد کنگره را در این خصوص راضی به همراهی کند. در چنین توافقاتی بدون واگذاری امتیازات بزرگ هیچ نتیجه ای به دست نخواهد آمد. در هر حال، چشم انداز مثبت و خوشایندی نسبت به مذاکرات ترامپ و کره شمالی وجود ندارد. کیم جونگ اون نیز به راحتی بر سر دستاوردهای هسته ای و موشکی خود معامله نخواهد کرد. وی احتمالا بهای گزافی برای چنین معامله ای تعیین خواهد کرد که باید منتظر ماند و دید آیا ترامپ قادر به پرداخت چنین بهایی هست یا خیر.
انتهای پیام/