به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛  شاید تا روز مسابقه با مراکش هیچ بازیکنی در تیم ملی ایران از جایگاه ثابت خود در اطمینان نداشته باشد و این یکی از جذابیت‌های تیم کی‌روش است. برای بررسی وضع ٢٤ بازیکنی که در فهرست نهایی ایران قرار گرفته‌اند، با ٤ کارشناس درباره پست‌های مختلف به صحبت پرداختیم.

اعتماد به جوان‌ها در غیاب سیدجلال
محمد پنجعلی؛ مدافع سابق تیم ملی

پژمان منتظری: مدافع باتجربه استقلال سابقه حضور در جام‌جهانی را هم دارد. او با این‌که مدتی مصدوم بود و نتوانست بازی کند، اما در اواخر فصل به ترکیب استقلال برگشت. تجربه او می‌تواند کمک حال تیم‌ملی باشد، درحالی‌که پژمان توانایی بازی در ٢ پست دفاع وسط و دفاع راست را دارد.

مجید حسینی: یکی از انتخاب‌های غیرقابل پیش‌بینی کی‌روش حضور مجید حسینی است. این بازیکن با این‌که از نظر تجربی سابقه خاصی در تیم‌ملی ندارد، اما در اوج دوران فوتبال خود به سر می‌برد. حسینی در نیم فصل دوم در قلب دفاع استقلال عملکرد خوبی داشت.

بیشتر بخوانید: ۲۴ روز تا جام جهانی روسیه/باشگاه رُم از تیم ملی ایران حمایت کرد

محمدرضا خانزاده: شاید خیلی از کارشناسان به حضور خانزاده در فهرست نهایی انتقاد داشته باشند، با این حال حتما کی‌روش برای این بازیکن هم برنامه خاصی دارد. خانزاده توانایی بازی در دفاع وسط و دفاع کناری را دارد، باید دید سرمربی تیم‌ملی چطور از توانایی این بازیکن استفاده خواهد کرد.

میلاد محمدی: به نظر می‌رسد در پست دفاع چپ میلاد محمدی گزینه نخست کی‌روش باشد. به جز او دفاع چپ تخصصی دیگری در تیم‌ملی نیست و از همین حالا می‌توان حضور او در ترکیب اصلی را پیش‌بینی کرد، البته در بازی‌هایی که محمدی برای تیم‌ملی به میدان رفته، عملکرد خوبی داشته است.

مرتضی پورعلی‌گنجی: با این‌که سن بالایی ندارد، اما تجربه خوبی در چند‌ سال اخیر جمع کرده و قطعا یکی از گزینه‌های اصلی کی‌روش برای قرار گرفتن در قلب دفاع است. او کیفیت خوبی از خود در سال‌های اخیر نشان داده و شایسته حضور در تیم‌ملی است.

رامین رضاییان: با این‌که جای خالی وریا غفوری در دفاع راست احساس می‌شود، اما رامین رضاییان هم بازیکن باکیفیتی است. او در دفاع راست تیم‌ملی بارها بازی کرده و نفوذهای خوبی دارد. البته کادر فنی باید کمی روی خصوصیات دفاعی این بازیکن کار کند.

احسان حاج‌صفی: در یکی، دو سال اخیر حاج‌صفی بیشتر در پست‌ هافبک دفاعی به میدان رفته و تجربه زیادی هم در تیم‌ملی دارد. حاج‌صفی بازیکنی است که می‌تواند در چند نقطه زمین بازی کند و به کار تیم‌ملی می‌آید. فکر می‌کنم بیش از همه کی‌روش به عنوان ‌هافبک دفاعی روی او حساب کرده است.

سعید عزت‌اللهی: کی‌روش اعتماد ویژه‌ای به این بازیکن جوان دارد، اما غیبت عزت‌اللهی در بازی نخست معادلات را پیچیده کرده است. محرومیت این بازیکن در بازی نخست باعث می‌شود کی‌روش به یک گزینه دیگر اعتماد کند. البته به نظر می‌رسد در ٢ بازی مقابل پرتغال و اسپانیا عزت‌اللهی فیکس تیم‌ملی باشد.

مسعود شجاعی: یکی از بازیکنان باتجربه و تکنیکی محسوب می‌شود که می‌تواند در بازی‌های بزرگ به کار تیم‌ملی بیاید. مسعود شجاعی در پست پلی‌میکر شاید گزینه اول کی‌روش باشد؛ اگرچه کمی کند است و این موضوع در بازی‌های حساس شاید مشکل‌ساز شود.

امید ابراهیمی: این بازیکن فصل خوبی را در استقلال سپری کرد. جنگندگی امید ابراهیمی در میانه میدان نشان می‌دهد که او برای بازی‌های بزرگ می‌تواند کارگشا باشد. باید دید کی‌روش برای ترکیب اصلی به او اعتماد می‌کندیا خیر.

وحید امیری: قطعا وحید امیری یکی از کم ‌نوسان‌ترین بازیکنان لیگ برتر ایران در چند‌ سال اخیر بوده و به همین دلیل هم جایگاه ثابتی در فهرست تیم‌ملی دارد. او می‌تواند در پست وینگر چپ یکی از گزینه‌های اصلی باشد.

مهاجمان باتجربه و آماده
 سیدمهدی سیدصالحی؛ مهاجم سابق فوتبال

علیرضا جهانبخش: این بازیکن با عملکرد فوق‌العاده‌ای که در لیگ هلند داشت و آقای گل هم شد، نشان داد کاملا شایسته حضور در ترکیب ثابت تیم‌ملی است. هیچ شکی در شایستگی‌های جهانبخش نیست اما باید دید کی‌روش دقیقا از او در چه پستی استفاده می‌کند.

مهدی طارمی: از نظر من مهدی طارمی نسبت به سایر مهاجمان تیم‌ملی در سطح پایین‌تری قرار دارد. او فصل خوبی را سپری نکرد؛ اگرچه در دوران اوج خود در پرسپولیس هم از هر ٦ موقعیت یک توپ را تبدیل به گل می‌کرد. شاید بهتر بود کاوه رضایی به جای او در فهرست نهایی تیم‌ملی قرار می‌گرفت.

رضا قوچان‌نژاد: با این‌که آمار گلزنی قوچان‌نژاد در فصل اخیر لیگ هلند چندان چشمگیر نبود اما همیشه در تیم‌ملی کارگشا بوده و می‌توان روی او به‌عنوان یک بازیکن کلیدی حساب کرد. نباید فراموش کنیم که در دوره قبلی قوچان‌نژاد هم گل صعود تیم‌ملی را زد و هم تنها گل ایران در جام‌جهانی را به ثمر رساند.

کریم انصاری‌فرد: بارها نشان داده که گلزن تمام‌عیاری محسوب می‌شود و بدون‌شک شایسته حضور در فهرست نهایی تیم‌ملی بود. کریم این فصل یکی از بهترین گلزنان لیگ یونان بود و حتی می‌تواند گزینه اصلی کی‌روش برای خط حمله تیم‌ملی در جام‌جهانی باشد.

سردار آزمون: نباید به عملکرد باشگاهی‌اش و افت و خیزهایی که در روسیه داشت، نگاه کنیم. سردار آزمون جوان و باانگیزه است و نشان داده بازیکن تأثیرگذاری در تیم‌ملی بوده و هست. آمار گلزنی سردار در تیم‌ملی فوق‌العاده است و نشان از فرصت‌طلبی او در بالاترین سطح دارد.

سامان قدوس: به دلیل حضور این بازیکن در لیگ سوئد که خیلی سطح بالایی ندارد، با وضع او چندان آشنا نیستیم. با این حال آمار نشان می‌دهد که سامان قدوس فصل خوبی را سپری کرده و می‌تواند به تیم‌ملی هم کمک کند. البته باید دید کی‌روش دقیقا در چه پستی از این بازیکن استفاده خواهد کرد.

بیرانوند تجربه بیشتری دارد
هادی طباطبایی؛ دروازه‌بان سابق تیم‌ملی

علیرضا بیرانوند: با وجود این‌که بیرانوند در نیم فصل دوم کمی افت کرده بود و عملکرد خیلی خوبی از خود نشان نداد؛ تصورم این است کی‌روش به تجربه او اعتماد می‌کند. احتمالا بیرانوند به خاطر تجربه‌ای که از بازی‌های ملی دارد، دروازه‌بان اول تیم‌ملی خواهد بود.

امیر عابدزاده: شاید برخی شرایط فعلی عابدزاده را با علیرضا حقیقی در جام‌جهانی ٢٠١٤ مقایسه کنند. او تجربه کمی دارد و برای بازی در جام‌جهانی نیاز به آیتم‌هایی همچون آمادگی روحی و روانی و تجربه دارد. شاید بتوان گفت عابدزاده کمی دیر به تیم‌ملی اضافه شد.

رشید مظاهری: این دروازه‌بان در سال‌های اخیر حضور ثابتی در اردوهای تیم‌ملی داشته، اما کی‌روش کمتر به او برای قرار گرفتن در ترکیب اعتماد کرده است.
در جام‌جهانی هم بعید است نظر کی‌روش درباره مظاهری تغییرکند.

ابهام در پست‌های تخصصی‌ هافبک‌ها
حمید درخشان؛ ‌هافبک سابق تیم ملی

علی قلی‌زاده: از نظر من حضور این بازیکن در فهرست نهایی تیم‌ملی اتفاق غیرمنتظره‌ای نیست. این بازیکن خوش‌تکنیک توانایی خود را در لیگ برتر نشان داد و یکی از عوامل موفقیت سایپا بود. کی‌روش هم به او اعتماد کرده و باید دید چقدر می‌تواند خودش را نشان دهد.

مهدی ترابی: چند سالی است که ترابی به تیم‌ملی دعوت می‌شود و توانایی خودش را نشان داده است. این بازیکن در لیگ هفدهم هم عملکرد خوبی داشت و باعث شد در فهرست نهایی قرار بگیرد. ترابی با توجه به سرعت بالا، توانایی بازی در پست وینگر راست و چپ را دارد.

روزبه چشمی: حضور این بازیکن در فهرست نهایی جام‌جهانی قابل پیش‌بینی بود. روزبه چشمی توانایی بازی در پست‌ هافبک دفاعی و دفاع وسط را دارد. البته بازی کردن در این دو پست خصوصیات مشابهی می‌خواهد. به نظر می‌رسد با توجه به غیبت عزت‌اللهی در بازی نخست، کی‌روش روی چشمی حساب باز کرده است.

اشکان دژاگه: این‌که این بازیکن با وجود مصدومیت شدید و دوری از فوتبال در ماه‌های اخیر در فهرست نهایی قرار گرفته، عجیب است. دژاگه می‌تواند بار سنگینی روی دوش تیم‌ملی بگذارد. بعید است دژاگه در وضع مطلوبی به‌سر ببرد.

منبع: روزنامه شهروند

انتهای پیام/

نگاهی به توانایی‌های 24 بازیکن تیم ملی ایران در جام جهانی