به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از خبرگزاری رویترز، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان در ادامه سخنرانی خود در نشست دو روزه «راهکارهای جهانی» در برلین اظهار داشت: «ما در مورد اهدافی که در دستور کار ۲۰۳۰ در مورد مفهوم توسعه پایدار در موردشان توافق کردهایم، اشتراک نظر داریم. با این حال در مورد چالشهای بشری که تغییرات آب و هوایی از آن جمله است، هر چند نتوانستیم به وحدت (مورد انتظار) دست یابیم، اما به استثناء آمریکا سایر اعضای گروه ۲۰ به اجرای توافقنامه پاریس، متعهد و پایبندند.»
صدراعظم آلمان ادامه داد: «در آن زمان ریاست دورهای آلمان بر گروه ۲۰ بسیار مهم بود. ما پیش از برگزاری این نشست در سال گذشته، دیدارهایی را با هدف انجام گفتگوهای گسترده در حوزههای مختلف جامعه مدنی با هم داشتیم. چون به این شکل میتوانستیم نگاههای کاملا متفاوت را نیز مدنظر قرار دهیم. طبعا از این زاویه، طبیعی بود که اندیشکده بزرگی را برای مباحث سیاسی نیاز داشته باشیم. در این اندیشکده ما تجربیات و دانش تخصصی بسیاری از سران هوشمند گروه ۲۰ را در اختیار خواهیم داشت تا بتوانیم یک استفاده واقعی از فرآیند باورسازی سیاسی و نیز یافتن راهکارهای مورد نیاز داشته باشیم.»
مرکل افزود: «ما باید (در حل بحرانهای جهانی) مسئولیت پذیر باشیم، توان تصمیم گیری داشته باشیم و خلاصه یک دولت جهانی راه بیندازیم. برای استفاده از فرصت جهانی شدن و همزمان کاهش ریسکها باید بدانیم که اشتراکی کار کردن، بهترین نتیجه را میتواند بدست دهد. اما با این حال (این روزها) شاهدیم که رویکردهای چندجانبه گرا همچنان زیر سئوال میروند و مورد تردید قرار میگیرند. به همین خاطر است که توافقنامهها و نهادهای بین المللی تضعیف میشوند و راهکارهای انتخاب شده نیز (لزوما) مورد حمایت قرار نمیگیرند و بعضا این میشود که اقدامات یکجانبه کلید میخورند و آغاز میشوند. این، مسالهای واقعا نگران کننده است.»
آنگلا مرکل تاکید کرد: «نباید فراموش کنیم که نظام چندجانبهگرای ما در قرن بیستم میلادی، درس مهمی از دو جنگ جهانی ویرانگر گرفت. شبکهای از همکاریهای بینالمللی باید بتواند صلح و آرامش را تضمین کند. شاید ما صلح را از دست بدهیم، اما براستی آیا میدانیم بازگشت صلح تا چه میزان سخت و دشوار است؟»
صدراعظم آلمان ادامه داد: «ما اروپاییها این مساله را در همسایگی بدون واسطه خودمان با اوکراین، سوریه و لیبی تجربه کردهایم. چشمانداز و افق زندگی میلیونها انسان به ویژه از سوریه، اجبار آنها به فرار از موطنشان است. در نهایت این شد که ما اروپاییها تبعات مستقیم این بحران و مناقشات مربوط به آنرا دریافت کردیم. امروز بیش از شصت و پنج میلیون انسان در سراسر جهان از موطن خود گریختهاند و ما چنین آماری را حتی در دوران جنگ جهانی دوم نیز تجربه نکرده بودیم. اکنون باید از خود بپرسیم که آیا مسیر حرکت در چندجانبه گرایی که ما تاکنون حرکت در این مسیر را در پیش گرفته بودهایم به بن بست رسیده است؟»
انتهای پیام/