به گزارش خبرنگارحوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛سید ضیا الدین دری کارگردان کارگردانی است که سابقه کاری اش نشان می دهد به استقلال سیاسی و فرهنگی ایران توجه ویژه ای دارد، کیف انگلیسی به عنوان مصداقی از نفوذ و خدشه در استقلال سیاسی ایران و کلاه پهلوی به عنوان مصداقی از نگاه منتقدانه ایشان به استقلال فرهنگی. به واسطه این کار نامه و توجه به مقاطع تاریخی و شخصیت فردی چون حضرت امام خمینی به عنوان فردی که شعار استقلال فرهنگی و سیاسیِ «نه شرقی و نه غربی» را بنیان نهاده اند، با سید ضیا الدین دریگفتگویی داشته ایم که در ادامه می خوانید:

به نظر شما پرداخت سینمایی حضرت امام خمینی چگونه ممکن است؟

به نظرم کار کردن برای حضرت امام در سینما باید یک نیاز و اشتیاق دلی باشد به اضافه تخصص و بودجه لازم. شما نمیتوانید درباره شخصیتی که در تاریخ کشور، در منطقه و بعد  در بخش هایی از جهان تاثیر شگرفی گذاشته است یک فیلم معمولی بسازید. ساخت فیلم معمولی از بین می‌رود و در بازار ایران هم دیده نمی‌شود.

حال راه چاره چیست؟  اول باید آن آدم، آن اشتیاق و آن ذوق وجود داشته باشد، بعد موضوع باید خیلی بزرگ و جهانی دیده شود. چنین بودجه‌هایی وجود ندارد و اگر هم باشد دست چند نفر خاص می‌دهند. بنابر این شما باید بر اساس آن چند نفر خاص آن فیلم ها را ببینید و این درست نیست!

شاید نسل آینده بهتر از ما کار کند، شاید سی و چهل سال دیگر فیلم عجیبی و قابل تحسینی ساخته شود.

حال ما برای آنکه امروز این سوژه را تجربه کرده باشیم می‌توانیم با یک بودجه دلاری اما معقول، نه یک بودجه صد میلیون دلاری یک عاشقانه درباره حضرت امام بسازیم. در واقع پولی نباشد که تعهد برگشتش منجر به آن بشود که روزنامه ها حاشیه درست کنند که: این چه پولی بود دادید و... ؟ اگر یک همچین چیزی باشد، آدم دوست دارد انجام بدهد، چرا ندهد؟

چند نمونه ای که کار شده است دوران کودکی یا نوجوانی ایشان بوده است و ما سیر زندگی 90 ساله ایشان یا پرتره خاص ایشان در دوران انقلاب را کار نکرده ایم.

در این مدل هالیوود خیلی کار کرده است، خیلی تجربه دارد. مثلا زندگی نامه گاندی را ساخته، یا در مقاطع زندگی مثلا زندگی ملکه انگلیس را ساختند و...

آیا بی میلی در این رابطه از طرف مدیران وجود داشته است؟

مدیران با یک سری تجربه های ناموفقی روبرو هستند که کمی می‌ترسند. این را باید از طریق یک تصمیم کلان و درست تصمیم بگیرند. فیلمنامه آن هم باید بسیار بکر و آبرومندانه  باشد، در غیر این صورت جواب نمی‌دهد.

در آن صورت میتوان یک عاشقانه‌ی آرام در رابطه با امام ساخت. امام که فیلمش اکشن نیست، با اینکه 15 خردادی است اما اگر بخواهیم فیلمی بسازیم که بتوانیم به دنیا عرضه کنیم در یک فیلم 3 ساعته، باید خیلی از قسمت های زندگی ایشان را حذف کنیم و یک فیلم آرام و عاشقانه بسازیم. یعنی آن کسی که فیلم را نگاه میکند بتواند همه چیز را معنوی و شاعرانه ببیند و یک کشش خاصی در آن دیده شود، نظر من راجع به حالا و امروز این است.

به نظر شما نگارش چنین فیلم نامه ای چه مدت وقت میگیرد؟

به نظر من حدود دو سال وقت می‌گیرد و شاید یک میلیارد هزینه دارد، برخی‌ها تا این را بشنوند میگویند نه! حاضرند پول اسب و شتر بدهند ولی حاضر نیستند برای فیلم نامه هزینه کنند و این عیب است. چون فیلمنامه ستون فیلم است. مدیران باید باور کنند که باید 2 سال برای فیلمنامه وقت بگذارند و پول درستی بدهند که فیلمنامه نویس وقت درستی خرج کند. مطالعات جدی داشته باشد که حتی شاید از آن استفاده هم نکند، اما این آگاهی ها برای فیلمنامه نویس  لازم است.

به نظر شما کدام وجه از شخصیت امام مورد توجه باید باشد در یک فیلم، چراکه ایشان شخصیتی چند وجهی داشتند و حساسیتی در رابطه است.

امام به دنبال خدا بود چراکه امام نیامده بود ما را مسلمان کند، ما مسلمان بودیم، شیعه هم بودیم! ایشان احساس کرد حکومت ها در طول چند سده از این وجه غفلت کرده اند و اگر آسیبی به این ملت شیعه وارد شده است از این غفلت است.

انتهای پیام/