به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛«سرگئی کوژمیاکین» تحلیلگر سیاسی روس در یادداشتی  به بررسی اقدامات اخیر اسرائیل و آمریکا علیه فلسطین پرداخت.

در این یادداشت آمده است: این واقعیت بیش از پیش مسلم می‌شود که دولت «دونالد ترامپ» در حال تبدیل کردن جهان به عرصه درگیری‌های خونین می‌باشد. چرا که این دولت در اصل از تیمی تشکیل شده که از منافع گروه‌های ارتجاعی نمایندگی کرده و از طریق خشونت و خون ریزی مسیر را برای آنان باز می‌کند. چنین سیاستی زخم‌های قدیمی را باز کرده و خطر درگیری‌های گسترده‌ای را افزایش می‌دهد.

یکی از اقدامات مربوطه در ۶ دسامبر سال ۲۰۱۷ انجام شد که بر اساس آن ترامپ بیت المقدس را پایتخت اسرائیل خواند و دستور انتقال سفارت کشورش به این شهر را صادر کرد. در حقیقت این تصمیم روی روند مذاکرات صلح که بسیار شکننده بود، خط بطلان کشید و همزمان حقوق بین الملل را به تمسخر گرفت.

البته سازمان ملل متحد حاکمیت اسرائیل بر بیت المقدس را به رسمیت نشناخته و بر آن است که این شهر باید پایتخت کشور فلسطین باشد. نشست اضطراری مجمع عمومی سازمان ملل که در ۲۱ دسامبر سال گذشته برگزار شد، با اکثریت قاطع آراء این اقدام واشنگتن را غیر قانونی عنوان کرد.

اما مشکل اینجاست که آمریکا به نظر باقی دنیا توجهی ندارد. اتحاد آمریکا و اسرائیل به صورت برنامه‌ای به دنبال تحقق استراتژی نامشروع خود می‌باشند. «مایک پنس» معاون رئیس جمهور آمریکا ضمن سخنرانی در پارلمان اسرائیل، تصمیم ترامپ را «اصلاح اشتباه ۷۰ ساله» نامید و افزود که آن «تن‌ها مبنای واقعی برای صلح عادلانه و پایدار» خواهد بود.

پس از این بود که واشنگتن پرداخت‌های خود به دفتر خاور نزدیک سازمان ملل را که برای پناهندگان فلسطینی در نظر گرفته شده بود، قطع کرد. «نیکی هیلی» نماینده دائمی آمریکا در سازمان ملل اقدام کشورش را به آن مرتبط دانست که فلسطین در جهت حل و فصل مسالمت آمیز قضیه تلاش‌های لازم را انجام نمی‌دهد. شاید نتوان دروغ بی شرمانه‌تر از این را پیدا کرد!

طی ۷۰ سال اسرائیل و آمریکا مانع ایجاد دولت مستقل فلسطین می‌باشند. سرزمین‌هایی را که سازمان ملل برای فلسطین اختصاص داده بود نه تنها واگذار نشد بلکه جمعیت عرب به صورت جمعی از این سرزمین‌ها اخراج کرده شدند. تعداد پناهندگان فلسطینی به بیش از ۴.۵ میلیون نفر می‌رسد که هنوز هم بسیاری از آن‌ها در اردوگاه‌ها به سر برده و حتی از امکانات اولیه هم محرومند.

آن‌هایی که در سرزمینشان باقی ماندند وضعیت بهتر از پناهندگان هموطن خود ندارند. تشکیلات خودگردان فلسطین که در سال ۱۹۹۴ بر اساس پیمان اسلو تأسیس شد، تنها بر نوار غزه و ۱۹ درصد از کرانه باختری رود اردن کنترل دارد که عمدتا از زمین‌های بیابانی غیر بارور و فاقد منابع آب عبارت می‌باشند.

علاوه بر آن در محاصره شهرک‌های یهودی که ساخت آن‌ها توسط سازمان ملل ممنوع بوده، ولی بیش از پیش در حال توسعه می‌باشند، قرار گرفته اند. فقط طی هفته گذشته به شورای عالی برنامه ریزی اسرائیل درخواست تصویب ساخت ۲۵۰۰ واحد مسکونی در سه شهرک یهودی وارد شده است که حاکی از گسترش دامنه اشغالگری‌ها می‌باشد. در این میان فلسطینی‌ها در شرایط محاصره سنگین و سرکوبگری‌های مداوم که حتی به کودکان هم رحمی نمی‌کنند، به سر می‌برند.

انتفاضه سوم

حمایت‌های بی دریغ واشنگتن از اشغالگری‌های تل آویو باعث شده تا اسرائیل خود را در برابر هر نوع تعهداتی در زمینه حقوق بشر آزاد بداند. از اینجاست که اعتراضات فلسطینی‌ها در دسامبر سال گذشته به شدت سرکوب و توسط پهپاد‌ها بر روی تظاهرکنندگان بمب‌های گاز اشک آور پرتاب شد. حتی مردم غیر مسلح را هنگام ادای نماز هم به گلوله بستند.

با این وجود در ماه مارس سال جاری اعتراضات دیگرباره راه افتاده و تا هنوز برای یک روز هم متوقف نشده است. این حرکت را می‌توان آغاز انتفاضه سوم مردم فلسطین علیه ظلم و استبداد اسرائیل عنوان کرد.

برای این مردم هیچ گزینه دیگری باقی نگذاشتند. یعنی روند صلح دیگر وجود ندارد و همانگونه که «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین اظهار داشت، پیمان اسلو فاقد اعتبار می‌باشد.

مراسمی که بر روی خون برپا شد

با این حال آمریکا و اسرائیل مصمم به ادامه این مسیر تا پایان کارند. در تاریخ ۱۴ مه در بیت المقدس مراسم افتتاح سفارت آمریکا برگزار شد که در آن «استیون منوچین» وزیر خزانه داری آمریکا و «ایوانکا ترامپ» دختر ترامپ با همسرش «جارد کوشنر» که مشاور ارشد رئیس جمهور آمریکا می‌باشد، شرکت کردند. خود ترامپ به بیت المقدس نیامد، ولی از طریق پیام ویدیویی بر اهمیت این اتفاق تاکید کرد و گفت که «اسرائیل یک کشور مستقل بوده و حق تعیین پایتخت خود را دارد».

۱۴ مه برای انتقال سفارت آمریکا به بیت المقدس اتفاقی انتخاب نشده بود. برگزاری مراسم در این روز معنای تحقیر دیگرباره مردم فلسطین را داشت، زیرا دقیقا در این روز ۷۰ سالگرد اعلام دولت اسرائیل تجلیل شد.

این تاریخ از سوی فلسطینی‌ها «نکبت» عنوان می‌شود، چرا که با این اتفاق صد‌ها هزار نفر از سرزمین‌های اجدادی خود محروم شدند. در اعتراض به این اقدام واشنگتن و تل آویو ساکنان نوار غزه در برابر دیوار حائل با اسرائیل تظاهرات برپا کردند. هرچند برای جان نیرو‌های امنیتی اسرائیل تهدیدی وجود نداشت، اما تظاهرکنندگان را به گلوله بستند.

طی این مدت ده‌ها نفر کشته و حدود ۳ هزار نفر نیز زخمی شدند. وضعیت بیش از ۲۰۰ نفر از زخمی‌ها بسیار وخیم می‌باشد. با توجه به کمبود حاد دارو، جان بسیاری از آن‌ها در معرض خطر قرار دارد. همزمان بالای نوار غزه حملات هوایی و تانکی صورت گرفت که قربانیان زیادی به شمول کودکان بر جای گذاشت.

«مایکل لینک» گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق بشر در سرزمین‌های اشغالی اعلام کرد که کشتار فلسطینی‌ها می‌تواند به عنوان یک اقدام عمدی و جنایات جنگی ارزیابی گردد. به این دلیل وی خواستار محاکمه مقامات اسرائیل و فرماندهی نظامی آن شد. شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز در نشست ۱۸ مه خود با رأی اکثریت (به استثنای آمریکا و استرالیا) دستور انجام تحقیقات در زمینه جنایات جنگی اسرائیل را صادر کرد.

اما تل آویو و متحدانش توجهی به تصمیمات سازمان ملل و کمیسیون‌های آن نداشته و خشونت را برای یک روز هم متوقف نمی‌کنند. به عنوان مثال در ۲۳ مه هواپیما‌های اسرائیلی با توجیه رسمی «پاسخ به تلاش به پرواز درآوردن پهپاد و بادبادک‌ها (توسط فلسطینی ها) با قصد ایجاد آتش سوزی» نوار غزه را بمباران کردند. رهبری اسرائیل اقدامات غیرانسانی اش را «دفاع از خود» عنوان کرده و مورد حمایت آمریکا قرار می‌گیرد. حتی نماینده آمریکا در سازمان ملل در نشست اضطراری شورای امنیت از «تحمل یهودی ها» ستایش هم می‌کند.

بی تفاوتی و خیانت

با وجود گستردگی دامنه جنایات فجیع و غیر انسانی کمتر کشور‌های وجود دارند که به طور آشکار جرئت محکوم کردن چنین اقداماتی را داشته باشند. ترکیه، آفریقای جنوبی، ایران، چین و بولیوی جنایات اسرائیل را محکوم کردند.

دیپلمات‌های عربستان سعودی (کشور‌های که مدعی رهبری جهان اسلام می‌باشد) فقط به مغرضانه خواندن اقدامات اسرائیل در قبال فلسطین اکتفا کردند. چنین واکنش قابل فهم است، زیرا رهبران عربستان سعودی مدت طولانی است که متحد آمریکا و اسرائیل می‌باشند. هرچند تماس‌های ریاض با تل آویو رسانه‌ای نمی‌شود، ولی در حقیقت در حال تعمیق و گسترش می‌باشند. به خاطر این نزدیکی که به طور عمده علیه ایران روانه شده است، ریاض به فلسطین و جنبش آزادی خواهی آن خیانت می‌کند.

بر اساس گزارش‌های رسانه ها، «محمد بن سلمان» ولیعهد و عملا نفر شماره اول عربستان سعودی در دیدار خود با سران سازمان‌های یهودی که در ماه مارس سال جاری در نیویورک برگزار شد، گفت که «فلسطینی‌ها یا باید پیشنهادات را پذیرفته و بر سر میز مذاکرات بنشینند و یا خفه شده و دست از شکایت بردارند».

«مسکو» نیز در اصل موقعیت مشابهی دارد. وزارت خارجه روسیه با ابراز نگرانی «از طرفین درگیر خواسته است تا از اقداماتی که منجر به شدت تنش‌های می‌شوند»، خودداری کنند. با چنین لحن بیان یعنی عملکرد اسرائیل و فلسطین همسان ارزیابی شده است که درحقیقت به معنای حمایت از اسرائیل (به عنوان مهمترین شریک آمریکا در سیاست‌های امپریالیستی) می‌باشد. پس از این شعار‌های ضد آمریکایی «کرملین» چه ارزشی داشته می‌توانند، قضاوت با خود خواننده است.

رویداد‌های فلسطین به شدت وضعیت کل خاور میانه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. حتی سیاستمدار محتاطی نظیر محمود عباس دعوت برای اعتصابات عمومی کرد و گفت که مردم فلسطین مبارزه مسالمت آمیز خود را متوقف نخواهد کرد و تا زمان استقرار دولت مستقل ادامه خواهد داد.

اما اسرائیل که احساس مصونیت از مجازات دارد، مصمم است بر اقدامات اشغالگرانه خود ادامه دهد. این امر را برنامه‌های تل آویو برای از سوی واشنگتن به رسمیت خاک اسرائیل شناخته شدن بلندی‌های جولان و مداخلات رو به افزایش آن در امور داخلی لبنان (از طریق حملات هوایی و غیره) تائید می‌کند.

بیشتر بخوانید:نقش کلیدی "سیا" در شهادت "عماد مغنیه" 

در حالی که دولت نتانیاهو نسبت به واکنش‌های بین المللی در برابر اقدامات خود علیه فلسطین بی توجهی ظاهر می‌کند، در داخل سرزمین‌های اشغالی شرایط در حال تغییر است. از جمله جنبش علیه سیاست‌های تجاوزگرانه تل آویو با ترکیبی از یهودی‌ها و اعراب در حال گسترش می‌باشد.

در برابر نهضت‌های ترقی خواه اسرائیل این مسئولیت قرار دارد که از ادامه روند فعلی که ثبات و امنیت کل منطقه را به چالش کشیده است، جلوگیری به عمل بیاورند. چرا که تل آویو و واشنگتن با ادامه این مسیر می‌توانند خاور میانه را گرفتار یک درگیری نظامی تمام عیار کنند که پیامد‌های سنگینی بای کل دنیا خواهد داشت.

منبع:فارس

انتهای پیام/