پاره حرفات ای کاش سرطان بیماری من بود ولی حروئین بیماریم نبود دوسشدارم ولی جای دیگ برا مصرفم نمونده هیچکیم نمیتونه بگه معتادی که سالها پاکه مواد دوس نداره راهی نیست همه راهها امتحان کردم نمیشه جز برا اولینبار نژنی روزا برا همون روزت زندگی کن . وسوسه شدن راهش جلسه و کمک من این بود همیشه میگفتم فردا میزنم امروز نه بخاطر همین نزدم تا الان چون روزام 1 روزه فردام بهش فکر نمیکنم همین امیدوارم هیچ انسانی لباش برا اولی بار به مواد نخوره اولین ارزوی قلبی منه چون هیچکی جز نوع خودم درکش بمن ممکن نیس جز معتادی مث من ....
واقعاکمپ ها شدند یک منبع درآمد،قبلا یک ماه توی کمپ نگه میداشتن حالا هفت هشت ماه یک سال،تاطرفو عقده ای نکنن ول نمیکنن یه وری هم مخ خانواده رو میزنن که نگو فقط این وسط معتاده ه کشیدنش یه جور نکشیدنش یه جور منفعته برای یه عده خاص؛آقاتوی کمپ زدن هست گرسنگی هست تحقیر هست خلاصه آخره فلاکته
متاسفانه علی الرغم اینهمه مبارزه بعلت سود بالای فروش مواد بازاریبه اندازه کل ایران تشکیل شده وکسی نمیاد درمان علتهای سوق به اعتیاد اگه جایگزینهاش در کشور ازادبشه تبلیغات صورت بگیره مطمُنا میتونم به جرات بگم ۴۰ درصدشون ترک میکنند .بیکاری شکستهای مختلف ودها علت دیگر باعث گرایش به اعتیاده خلاصه وضع خیلی بدتر شده وخانواده ها مستاصل ونگران
متاسفانه اوضاع تو بحث اعتیاد اصلا خوب نیست و هر روز سن اعتیاد پایین تر میاد تو دانشگاهها دبیرستان ها خیلی ها دارن مصرف میکنن باورتون نمیشه اگه بگم توی اتاق 4 نفره ی یه خوابگاه دانشجویی که من هستم سه نفر ماری جوانا مصرف میکنن و چیزای دیگه من نمیشناسم سیگار که دیگه یه چیز عادیه شما زیر هر تخت خوابی رو نگاه کنی یه پاکت سیگار رو می بینی
اگر واقع بین باشیم می بینیم در حال حاضر روزانه بسیار بسیار جوان به این راه خانمان سوز کشیده می شوند و با کمی تحقیق و بررسی در می یابیم عوامل را می یابیم ولی آیا می توانیم پیشگیری کنیم ، در این ضمینه بهزیستی بسیار بسیار بسیار ضعیف عمل کرده و می کند ، بروید و ببینید در کمپ ها چه فجایعی اتفاق می افتد ، نه کسی نیست بررسی کن و آن ماموری که هم ماهی یک بار برای پرکردن برگه خود به کمپ مراجعه می کند با کمی ... بیخیال می شود و واقعیت را نمیبیند و نه می خواهد ببیند