به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پس از اتمام جنگ جهانی دوم و در تاریخ ۱۰ ژوئن سال ۱۹۶۴ میلادی نخستین همایش جهانی صنایع دستی با شرکت نمایندگان بیش از ۴۰ کشور جهان در نیویورک برگزار شد و در قطعنامه پایانی آن تأسیس شورای جهانی صنایع دستی به عنوان یک نهاد وابسته تصویب شد. 

این شورا با هدف تشویق، کمک و راهنمایی صنعتگران دستی و بالا بردن سطح اطلاعات تخصصی و حرفه‌ای آن‌ها با توجه به زمینه‌های متفاوت فرهنگی موجود در هر یک از کشور‌های عضو، حفظ و تقویت صنایع دستی و تجلی آن به صورت رکن عمده‌ای از حیات فرهنگی ملت‌ها و ایجاد همبستگی میان صنعتگران دستی سراسر جهان تشکیل شد و کشور ما نیز از سال ۱۳۴۷ هجری شمسی مصادف با ۱۹۶۸ میلادی به عضویت این شورا درآمد.

 سالروز برگزاری نخستین همایش جهانی صنایع دستی به عنوان روز جهانی صنایع دستی شناخته می‌شود. ما نیز در این گزارش به مناسبت فرا رسیدن روز جهانی صنایع دستی به سراغ برخی از هنرمندان صنایع دستی کشورمان رفتیم تا از آن‌ها بپرسیم که به نظرشان اهداف اولیه شکل‌گیری شورای جهانی صنایع دستی تا چه اندازه در کشور ما تحقق پیدا کرده است.

نیما ذاکری سعید، هنرمند صنایع دستی  در گفتگو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت:ما از تحقق همبستگی میان صنعتگران دستی سراسر جهان چیزی ندیدیم به عبارت دیگر اگر شعار تحقق چنین هدفی را بدهند، قشنگ است، اما باید دید که برای اجرایی شدن آن چه کاری کرده‌اند؟ معمولا برای تحقق چنین هدفی در طول سال همایش‌ها، برنامه‌ها، کلاس‌های آموزشی و نمایشگاه‌هایی برگزار می شود که هنرمندان کشور‌های مختلف در آن شرکت کنند و با افکار و کار‌های یکدیگر آشنا شوند، ولی چنین موضوعی هم‌اکنون وجود ندارد و اینکه نمایشگاهی فقط در ایتالیا یا چند کشور برگزار شود و تعدادی هنرمند در آن شرکت کنند به معنای اعلام همبستگی هنرمندان دنیا نیست، زیرا در دنیا نیز دیده می‌شود که سیاست به همه ابعاد تعریف شده، تسلط پیدا کرده  و همه چیز را به هم پیچانده است به صورتی که در صلح جهانی نیز تأثیر داشته است.

وی افزود:در سال‌های اخیر در کشور ما بیشتر به صورت شعاری به صنایع دستی نگاه شده است؛ به عنوان مثال به دفعات از ترکیباتی، چون حمایت از تولید ملی، حمایت از کالای ایرانی، حمایت از تولیدکننده ایرانی، اقتصاد مقاومتی، حمایت از کارگاه‌های کوچک، حمایت از تولیدکننده‌های خوب و حمایت از هنرمند استفاده شده است، اما در عمل کاری انجام نشده است و هم‌اکنون کارگاه‌های صنایع دستی زیادی به طور کلی تعطیل شده‌اند و من با ناراحتی می‌گویم در صورتی که هنرمندی که فوت می‌شود، حتی پول خرید قبر را ندارد، چگونه می‌توان گفت از هنرمند به شکل مناسبی حمایت شده است و چه کسی و چگونه از وی حمایت کرده است؟

ذاکری سعید تصریح کرد: متأسفانه هم‌اکنون هنرمندان زیادی داریم که مشکل مالی بسیار زیادی دارند و براساس شنیده‌ها، چک‌هایشان برگشت خورده و نتوانسته‌اند پول‌های بدهی‌هایشان را بدهند و کار‌هایی که تولید کرده‌اند را بفروشند. این‌ها معضلاتی هستند که امروزه هنرمندان صنایع دستی ایران با آن‌ها رو به رو هستند. هنرمندان صنایع دستی ما هم‌اکنون بازار فروش ندارند و بازارسازی و هدف‌سازی نشده است و هر چه تا به امروز بیان شده در حد شعار و آمار بوده است.

وی افزود: در برخی از مواقع نیز شعار می‌دهند که اشتغال‌زایی کردیم و وقتی می‌پرسیم چگونه در صنایع دستی اشتغالزایی کرده‌اید؟ می‌گویند که ما به طور مثال در سال گذشته ۱۰ هزار پروانه تولید انفرادی صادر کردیم و امسال فرضا این تعداد به ۳۰ هزار عدد رسیده است و این نشان می‌دهد که در عرصه صنایع دستی ۲۰ هزار اشتغال‌زایی کرده‌ایم.

این هنرمند صنایع دستی خاطرنشان کرد:افزایش صدور پروانه تولید انفرادی ارتباطی به اشتغال‌زایی ندارد، زیرا در اصل حمایتی در قالب پرداخت پول کارگاه تولید، آموزش، تأمین مواد اولیه و نیروی کار و فروش انجام نشده است و پروانه تولید سودی برای هنرمند ندارد. امروزه تعداد نمایشگاه‌هایی که برای حمایت از هنرمندان برگزار می‌شود را کاهش داده‌اند و بیمه هنرمندان را قطع کرده‌اند و وصل نشده است.

ذاکری سعید  گفت: فردی که ادعا می‌کند انجمن صادرکنندگان راه انداخته است از وارد کردن صنایع دستی خارجی حمایت می‌کند و این گونه افراد وارد عرصه صنایع دستی شده‌اند و این امر نشان می‌دهد که مسئولان امر توجه چندانی به تولید ندارند و با طرح یک شعار به مردم می‌گویند که امسال، سال حمایت از تولید ایرانی است در حالی که از ابتدای سال تمام مواد اولیه گران شده‌اند و فروشندگان مواد اولیه را با تیراژ بالا در اختیار هنرمند قرار نمی‌دهند، زیرا می‌گویند با توجه به نوسانات قیمت برای من صرف نمی‌کند. هم‌اکنون با رکود کامل اقتصاد صنایع دستی رو به رو شدیم و وضع صنایع دستی خیلی خراب است و واردات صنایع دستی زیاد شده است.

همچنین؛ لوئیز دلجو، یکی دیگر از هنرمندان صنایع دستی کشورمان که در بخش مشبک و فلز فعالیت می‌کند، در خصوص میزان تحقق اهداف اولیه شورای جهانی صنایع دستی در کشورمان گفت:در ایران آنچنان که باید به صنایع دستی بها داده نشده است و کشور ما در زمینه ایجاد همبستگی میان هنرمندان صنایع دستی سراسر جهان در چند سال اخیر ارتباط چندانی میان هنرمندان صنایع دستی سراسر جهان ایجاد نکرده، اما راهی را برای هنرمندان صنایع دستی ایران باز کرده است که در برخی از نمایشگاه‌های صنایع دستی خارج از کشور با هزینه خودشان شرکت کنند که قبلا این هم نبود.

وی افزود:متأسفانه در سال‌های اخیر نه تنها فرهنگ ما از طریق صنایع دستی به مردم کشور‌های دیگر معرفی نشده است بلکه بدتر هم شده است و به جای اینکه فرهنگمان را از طریق صنایع دستی به کشور‌های دیگر معرفی کنیم، فرهنگ پاکستانی، چینی و هندی را در کشورمان رواج می‌دهیم و به صنایع دستی آنها بها می‌دهیم. امروز متأسفانه در تمام نمایشگاه‌های صنایع دستی کشورمان بیشتر از آنکه صنایع دستی ایرانی ببینیم، محصولات چینی، هندی و پاکستانی می‌بینیم.

این هنرمند صنایع دستی خاطرنشان کرد:در زمینه آشنایی هنرمندان با اطلاعات تخصصی نیز نسبت به سال‌های گذشته حرکتی شده که هنرمندان می‌توانند در نمایشگاه‌های خارجی شرکت کنند. هر از گاهی هم سمینار‌ها و همایش‌هایی با هدف آشنایی هنرمندان با بازرگانی و فروش کالا برگزار می‌شود البته این امر نسبت به سال‌های گذشته امیدوارکننده است.

انتهای پیام/

انتقاد هنرمندان  از وضعیت نامساعد صنایع دستی