به گزارش حوزه دولت گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دولت، هیأت وزیران در جلسه 2/3/1397 به پیشنهاد وزارت کشور و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آیین‌نامه اجرایی آموزشگاه‌های رانندگی را به شرح زیر تصویب کرد:

آیین‌نامه اجرایی آموزشگاه‌های رانندگی

ماده 1- در این آیین‌­نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به­ کار می­روند:

الف- پلیس: پلیس راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران.

ب- آموزشگاه: واحد صنفی که براساس مقررات این آیین­نامه و قانون نظام صنفی کشور - مصوب 1382 - و اصلاحات بعدی آن تأسیس و منحصراً دانش و مهارت رانندگی داوطلبان را طبق قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و ضوابط این آیین‌­نامه به آنان تعلیم می‌دهد.

پ- مهارت‌آموز: فردی که به منظور یادگیری قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و فراگیری یا بازآموزی دانش و مهارت رانندگی در آموزشگاه ثبت نام می‌کند.

ت- مؤسس: شخصی حقیقی یا حقوقی که به منظور فعالیت در زمینه آموزش مقررات رانندگی، پروانه تأسیس آموزشگاه را از مراجع ذی‌صلاح اخذ می­‌کند.

ث- مدیر: شخص حقیقی که از طرف مؤسس، مسئولیت اداره آموزشگاه را بر عهده می­‌گیرد.

تبصره- مؤسس می‌تواند در صورت دارا بودن شرایط لازم، همزمان به عنوان مدیر همان آموزشگاه فعالیت نماید.

ج- مدرس: فرد آموزش ­دیده و دارای مجوز که به آموزش قوانین و مقررات رانندگی و اصول ایمنی و فنی به مهارت آموزان در آموزشگاه اشتغال دارد.

چ- مربی: فرد آموزش­دیده، ماهر و دارای مجوز در امر تعلیم مهارت عملی رانندگی و اصول ایمنی به مهارت­آموزان.

ح- وسیله نقلیه آموزشی: وسیله نقلیه­ دارای معاینه فنی و علائم مشخص، تجهیزات و شرایط مندرج در بند (4) ماده (1) آیین­نامه راهنمایی و رانندگی موضوع تصویب­نامه شماره 20873/ت29169هـ مورخ 8/4/1384 و اصلاحات بعدی آن.

خ – اتحادیه: اتحادیه آموزشگاه ­های رانندگی.

د- پروانه کسب: مجوزی که توسط اتحادیه صادر و به مؤسس تسلیم می ­شود.

ذ- گواهی آموزش: مدرکی که پس از طی دوره‌های آموزشی نظری، عملی و فنی و تخصصی متناسب با نوع درخواست مهارت‌آموز از سوی آموزشگاه به وی اعطا می­ شود.

ر- آزمون: فرایند سنجش دانش نظری و مهارت عملی و فنی مهارت آموزان واجد شرایط که پس از اخذ گواهی آموزش عملی، متناسب با نوع گواهینامه توسط افسران آموزش دیده شاغل در پلیس انجام می‌پذیرد.

ماده 2 - انواع آموزشگاه‌های رانندگی به شرح زیر است:

الف- آموزشگاه رانندگی موتورسیکلت: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی با انواع موتورسیکلت به مهارت آموزان فعالیت می‌کند.

ب - آموزشگاه رانندگی پایه سوم: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی با وسایل نقلیه موتوری دارای حداکثر مجموع وزن و ظرفیت بار (5/3) تن یا حداکثر (9) نفر سرنشین با احتساب راننده فعالیت می‌کند.

پ- آموزشگاه رانندگی پایه دوم: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی با وسایل نقلیه موتوری دارای حداکثر مجموع وزن و ظرفیت بار (6) تن یا حداکثر (26) نفر سرنشین با احتساب راننده فعالیت می­ کند.

ت- آموزشگاه رانندگی پایه یکم: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی با وسایل نقلیه موتوری دارای مجموع وزن و ظرفیت بار بیش از (6) تن یا بیش از (26) نفر سرنشین فعالیت می‌کند.

ث- آموزشگاه رانندگی ویژه: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی، هدایت و به‌کارگیری وسایل نقلیه عمرانی، صنعتی، کشاورزی و کارگاهی فعالیت می‌کند.

ج- مجتمع آموزش رانندگی: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی برای حداقل دو نوع گواهینامه فعالیت می‌کند.

تبصره 1- آموزش‌های لازم برای فعالیت مدیر، مدرس و مربی توسط اتحادیه انجام خواهد شد.

تبصره 2- برگزاری آزمون­ ها و نیز تأییدیه صلاحیت مدیر، مدرس و مربی بر عهده پلیس است.

ماده 3- آموزشگاه باید برای انجام آموزش‌های مربوط، دارای شرایط و تجهیزات زیر باشد:

الف - شرایط عمومی:

1- در اختیار داشتن حداقل یک کلاس مناسب آموزشی با مساحت (40) مترمربع با ظرفیت حداکثر (25) نفر، دفتر کار، سالن انتظار، نمازخانه و سرویس‌های بهداشتی مناسب مجموعاً به مساحت اعیانی حداقل (130) متر مربع زیر بنای مفید در کاربری مرتبط و دارای ورودی و خروجی مجزا از توقفگاه (پارکینگ).

2- مجهز بودن به تجهیزات اطفای حریق و کمک­های اولیه.

3- دارا بودن مدرس و مربیان واجد شرایط متناسب با خدمات مورد نیاز.

4- دارا بودن رایانه و ملحقات جانبی برای انجام خدمات بر خط.

5- اخذ تأیید صلاحیت شدآمدی (ترافیکی) از پلیس با رعایت موارد زیر:

5-1- حداقل عرض معبر دسترسی به آن (12) متر باشد.

5-2- فاصله آن تا تقاطع‌ها و میادین واقع در معابر اصلی حداقل (100) متر باشد.

5-3- فاصله آن تا توقفگاه (پارکینگ) اختصاصی آموزشگاه از (200) متر تجاوز ننماید.

6-3- رعایت حداقل فاصله به شعاع (1000) متر تا آموزشگاه هم نوع.

7-3- رعایت حریم حفاظتی امنیتی اماکن نظامی و انتظامی در شهرها.

ب - شرایط اختصاصی:

1- آموزشگاه رانندگی موتورسیکلت:

1-1- در اختیار داشتن حداقل دو دستگاه دوچرخه، دو دستگاه موتورسیکلت برقی، دو دستگاه موتورسیکلت خودکار (اتوماتیک) با حجم موتور کمتر از CC (200)، دو دستگاه موتورسیکلت دنده­ای با حجم موتور کمتر از CC (200) همگی به صورت سالم و آماده به کار با تجهیزات ایمنی مناسب که مدل آنها بیش از پنج سال از مدل سال پایین­تر نباشد.

1-2- در اختیار داشتن محلی آسفالت شده و محصور به مساحت حداقل (1000) متر مربع برای آموزش عملی با ضوابط تعیین شده از سوی پلیس.

2- آموزشگاه رانندگی پایه سوم:

2-1- در اختیار داشتن حداقل (6) خودروی آموزشی سالم آماده به کار، فاقد عیب و نقص که بیش از هفت سال از مدل سال پایین­ تر نباشد.

2-2- در اختیار داشتن حداقل (100) متر توقفگاه (پارکینگ) اختصاصی متمرکز به صورت محصور و مسطح برای توقف وسایل نقلیه آموزشی.

3- آموزشگاه رانندگی پایه دوم :

3-1- در اختیار داشتن حداقل دو دستگاه کامیونت (لوری) و دو دستگاه مینی بوس آموزشی سالم آماده به کار که بیش از ده سال از مدل سال پایین­ تر نباشد.

3-2- در اختیار داشتن حداقل (200) متر توقفگاه (پارکینگ) اختصاصی متمرکز به صورت محصور و مسطح برای توقف خودروهای آموزشی.

3-3- در اختیار داشتن معبر آموزشی ویژه وسایل نقلیه نیمه سنگین بر اساس ضوابط اعلامی.

3-4- دارا بودن کارگاه آموزش فنی با مساحت حداقل (50) متر مربع با تجهیزات کمک آموزشی فنی و قطعات منفصله مورد نیاز، متناسب با نوع وسایل نقلیه آموزشی.

4- آموزشگاه رانندگی پایه یکم :

4-1- در اختیار داشتن حداقل دو دستگاه کامیون و دو دستگاه اتوبوس آموزشی سالم و آماده بکار به صورت دنده ­ای که بیش از ده سال از مدل سال پایین­تر نباشد.

تبصره – استفاده از کامیون و اتوبوس­های بیش از ده سال ساخت تا سقف پانزده سال منوط به بازدید فنی کارشناس پلیس و تأیید آن می ­باشد.

4-2- در اختیار داشتن تپه و معبر آموزشی ویژه وسایل نقلیه سنگین برابر ضوابطی که پس از سه ماه از ابلاغ آیین نامه توسط پلیس اعلام می شود و (200) متر محل توقف (پارک) اختصاصی.

4-3- دارا بودن کارگاه با مساحت حداقل (50) متر مربع با تجهیزات کمک آموزشی فنی و قطعات منفصله مورد نیاز، متناسب با نوع وسایل نقلیه آموزشی.

انتهای پیام/