به گزارش خبرنگار حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روز شنبه بود که خبرگزاریها به نقل از رئیس سازمان حقوق بشر سوریه اعلام کرد نیروهای اطلاعاتی آمریکا  آماده  انجام تحرکاتی با استفاده از سلاح‌های شیمیایی، در نزدیکی شهر تنف سوریه شده‌اند.

این مقام سوری اعلام کرده بود: در حال حاضر در نزدیکی تنف سرویس‌های ویژه آمریکا در هماهنگی با نیروهای گروه تروریستی داعش در این منطقه تدارکاتی را شکل داده‌اند تا اقدام به انجام تحرکاتی مشابه با آنچه در شهر دوما رخ داد، کنند.

شاید وقتی نام شهر دوما به میان بیاید، نا خودآگاه حملات شیمیایی تکفیری‌ها به ذهن خطور کند، حملاتی که بی رحمانه و با چراغ سبز ایالات متحده آمریکا انجام شد و جان بسیاری از شهروندان سوری را به خطر انداخت، و قرار بود این حمله از جانب ارتش سوریه معرفی شود. عملیاتی که آنطور که آمریکا و تروریست‌ها برنامه ریزی کرده بودند پیش نرفت و بعد از مدت کوتاهی مشخص شد که حمله کار دولت سوریه نبوده و بار دیگر رو سیاهی برای ذغال ماند.

عملیات پرچم دروغین به عملیاتی گفته می‌شود که  از سوی نهادهای نظامی، شبه نظامی، اطلاعاتی یا سیاسی به گونه‌ای انجام می‌شود که این تصور به وجود آید که گروه‌ها یا کشورهای دیگری این عملیات‌ها را انجام داده‌اند. هدف از انجام عملیات پرچم دروغین مخفی نگه داشتن هویت مرتکبین اصلی یا بدنام کردن طرف مقابل و ایجاد بهانه‌ای برای حمله به او است.

ایگور کوناشینکوف، سخنگوی وزارت دفاع روسیه اعلام کرد: وزارت دفاع، اطلاعاتی از منابع متعدد دریافت کرده است که بر مبنای آن  نیروهای ارتش آزاد سوریه و نیروهای عملیات ویژه آمریکا در حال آماده‌سازی برای انجام عملیات پرچم دروغین از جمله با استفاده از مواد و ترکیبات سمی در منطقه دیرالزور در بخش شرقی سوریه بوده‌اند.

اکنون هفت سال از جنگ نیابتی آمریکا در سوریه گذشته است، جنگی که در ابتدای کار به سمت پیشبرد اهداف ایالات متحده رفت؛ اما بعد از گذشت مدتی با ورود محور مقاومت به این جنگ قواعد، این بازی عبری - غربی - عربی تغییر کرد و برگ برنده در اختیار دولت و ملت سوریه قرار گرفت. جنگ سوریه صحنه آزمایش انواع و اقسام سلاح های غربی از جمله سلاح های شیمیایی و میکروبی بود که آمریکایی ها در اختیار تکفیری ها قرار می دادند و تروریست‌ها به راحتی از آن استفاده می کردند.

در حالی که مواد شیمیایی مسموم کننده در منطقه غرب آسیا به شدت در حال گسترش یافتن است و تروریست‌ها با چراغ سبز یانکی‌ها از این مواد استفاده می‌کنند، اما دشمنان مردم منطقه بویژه آمریکا، این موارد را نادیده می‌گیرند و با وارونه جلوه دادن حقایق، اتهاماتی را به دولت سوریه نسبت می‌دهند.

امروز بر همگان روشن است آمریکا و کشورهای غربی از بکارگیری تروریست‌های تکفیری از سلاح شیمیایی در سوریه آگاهی کامل دارند، اما، مدعیان حقوق بشری این موارد را نادیده می‌گیرند و سعی می‌کنند تا با متهم کردن دولت و ارتش سوریه تحریم‌های بیشتری را علیه این کشور اعمال کنند. فرانسه، انگلیس و آمریکا تلاش می‌کنند تا دولت سوریه را عامل حملات شیمیایی در این کشور معرفی کرده و آگاهانه نسبت به جنایات شیمیایی گروه‌های تروریستی به ویژه داعش، چشم پوشی می‌کنند و به همین بهانه واهی به این کشور تجاوز می کنند.

سازمان ملل نیز به این نتیجه رسیده که ارتش سوریه سلاح شیمیایی ندارد و هیچ وقت از تسلیحات این چنینی استفاده نکرده است و دولت این کشور به تعهدات خود در قبال سازمان منع سلاح‌های شیمیایی پایبند بوده و این سازمان نیز این مساله را تایید کرده است.

اکنون تروریست‌های تکفیری با حمایت و پشتیبانی کشورهای غربی و عربستان هر روز بر دامنه جنایات خود می‌افزایند. تروریست‌ها تصور می‌کردند که کار نظام سوریه را ظرف چند روز می‌توانند یکسره کنند، زیرا حامیان غربی به آنها گفته بودند این جنگ زیاد طول نمی‌کشد و بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه نمی‌تواند مدت زیادی دوام بیاورد، اما ارتش سوریه با همراهی نیروهای مردمی و مقاومت توانست بر تروریست‌ها غلبه کند و معادله بازی تروریست‌ها و حامیان غربی‌شان را تغییر دهد. اکنون تروریست‌ها با دستور مستقیم آمریکا به عنوان آخرین راه برای ضربه‌زدن به نظام سوریه استفاده از سلاح‌های شیمیایی را انتخاب کرده‌اند؛ سلاح هایی که تا کنون گازهایی مثل سارین، کلر، هیدروژن و اعصاب را به خورد مردم سوریه داده اند.

حملات شیمیایی؛ گستره‌ای به پهنای تاریخ

در قرن پنجم پیش از میلاد مسیح، یونانی های اسپارت در جنگ علیه سربازان دشمن از گازهای گوگردی استفاده کردند.  همچنین تاتارهای کریمه با استفاده از منجنیق، به محل استقرار ایتالیایی ها، اجساد طاعون زده پرتاب می کنند. در  سده ١۵٠٠ میلادی، کشورگشایان اسپانیولی علیه مردم بومی به جنگ بیولوژیک دست می زنند.

در دوران جنگ‌های صلیبی، روش متداول در جنگ‌های بیولوژیک، آلوده کردن چاه‌ها با لاشه انسان‌ها و حیواناتی بود که در جریان بیماری واگیردار مرده بودند. در سال ۱۴۵۳ میلادی که ترکان عثمانی به قسطنطنیه آخرین سنگر روم شرقی (بیزانس) حمله بردند و به کندن گودال پرداختند، مدافعان شهر در همان گودال‌ها دود گوگرد پخش کردند و ترک‌ها دچار خفگی شدند. همچنین در سال ۱۴۵۶ میلادی که ترکان به نواحی بلگراد حمله بردند، مردم آن منطقه بر روی موش‌ها پودر کشنده‌ای ریختند و آن‌ها را آتش می‌زدند و به سوی مهاجمان رها می‌کردند. 

مهاجمان روس برای به زانو در آوردن لشکر سوئد در سال ۱۷۱۰ میلادی از میکروب طاعون استفاده کردند. پس از پایان جنگ اجساد طاعون زده سوئد‌ی‌ها برروی دیوار‌های ریوال Reval پراکنده شده بود. در بعضی از این مواقع استفاده از جنگ افزار‌های میکروبی، بی سر و صداتر و در مواقعی، پنهانی صورت می‌گرفت. به عنوان مثال در سال ۱۳۶۳ میلادی انگلیسی‌ها که توسط واکسناسیون نسبت به آبله مصون شده بودند پتو‌های بیماران مبتلا به ویروس آبله را برای رهبران متخاصم سرخپوستان شمال آمریکا در «اوهایو» بردند که منجر به مرگ عده‌ای از سرخپوستان شد.

ناپلئون بناپارت در سال ۱۷۹۷ میلادی هنگامی که در حال جنگ با ایتالیا بود تلاش کرد تا بیماری تب مرداب را به سربازان ایتالیایی سرایت دهد. علاوه بر این‌ها در طول تاریخ موارد عدیده‌ای استفاده از سلاح شیمیایی و میکروبی وجود دارد، چه در کشور‌های عربی و چه در جنگ استقلال آمریکا از جمله موارد معمول آن مسموم کردن چاه‌های آب بوده است که موجب مرگ گله‌های گوسفندان و گاو و انسان‌ها شده است.

نخستین جنگ شیمیایی زمانی که آلمانی ها در اکتبر 1914 در نوشاپل گلوله های حاوی گاز اشک آور به سوی فرانسوی ها پرتاب کردند، آغاز شد. با این حال آلمانی ها دست از تلاش بر نداشته و گاز کلر را نیز نخستین بار در 22 آوریل 1915 در «یپرس»  بلژیک علیه سربازان مستعمراتی فرانسه و پیاده نظام کانادایی که هیچ ماسکی برای حفاظت از خود نداشتند به کار بردند. عامل تاول زای خردل گوگردی به وسیله آلمانی ها در 1917 و در نزدیکی دهکده یپرس بر ضد سربازان فرانسوی به کار گرفته شد، به طور کلی در جنگ جهانی اول حدود 125هزار تن عوامل سمی مشتمل بر 45 نوع عامل شیمیایی مختلف به کار رفت که در بین آنها 18 عامل کشنده و 27 عامل تحریک کننده بود. از میان عوامل ذکر شده به طور عمده خردل حدود یک میلیون و 300 هزار سرباز را از صحنه نبرد خارج کرد که تعداد بیشماری از آنها برای همیشه نابینا شدند و تقریباً 100 هزار نفر جان باختند.

اما استفاده از سلاح‌های شیمیایی تنها به این مورد ختم نمی‌شود، تاریخ نشان می دهد که در جنگ های جهانی اول و دوم، جنگ یمن، جنگ تحمیلی عراق به ایران و جنگ ویتنام از سلاح های شیمیایی بطور گسترده استفاده شده است، استفاده ای که در همه موارد دست چدنی آمریکا را پشت خود دارد. در واقع جنگ شيميايی با جنگ جهانی اول در اوايل قرن بيستم آغاز شد و با جنگ شيميايی عراق عليه ايران در اواخر قرن بيستم به اتمام رسيد، پایانی که زیاد هم به طول نینجامید و تروریست‌های تکفیری در سوریه و عراق باز هم داغ آن را تازه کردند.

نخستین حمله شیمیایی در سوریه در سال 91 توسط افراد مسلح به شمال حلب در روز ۳۰ اسفند رخ داد. بشار جعفری سفیر سوریه در سازمان ملل در آن روزها در جمع خبرنگاران گفت: وی به نمایندگی از دولت سوریه از بان‌کی‌مون خواست تا کمیته فنی بی‌طرف مستقلی را برای بررسی اقدام گروه‌های تروریستی در استفاده از تسلیحات شیمیایی تشکیل دهد. وی یادآوری کرد که دولت سوریه در نامه‌ای به دبیر کل سازمان ملل و شورای امنیت ارسال کرده بود که در آن درباره امکان اقدام افراد مسلح در استفاده از تسلیحات شیمیایی هشدار داده بود.

 به دنبال فشار غرب به دولت سوریه، روسیه در شهریور سال 92 پیشنهاد محو سلاح شیمیایی را داد و مورد موافقت سوریه نیز قرار گرفت. اولین توافق، این بود که سوریه ظرف مدت یک هفته، گزارشی از نوع سلاح‌های شیمیایی‌اش در اختیار سازمان ملل قرار دهد. دومین مطلب مورد توافق این بود که در یک زمان‌بندی مشخص و هرچه سریع تر به شکلی امن سلاح‌های شیمیایی سوریه در اختیار سازمان ملل برای نابودی قرار گیرد و تعهد شد که مراقبت از جان محققان سازمان ملل که راهی سوریه خواهند شد به عهده دولت سوریه است.

وزیر امور خارجه وقت آمریکا در آن زمان تاکید کرد که در توافق حاصل شده مقرر شد که دولت سوریه شرایط را برای محققان و بازرسان سازمان ملل برای بازرسی از هر منطقه‌ای که لازم می‌دانند فراهم کنند و تمام سلاح‌های شیمیایی سوریه حتی سلاح‌هایی که از این کشور خارج شده باشند باید نابود شود.

دربهمن 93، سازمان منع گسترش تسلیحات شیمیایی اعلام کرد که 98 درصد از تسلیحات شیمیایی سوریه تخریب شده و قرار است 29 تن ماده هیدروژن فلوراید باقی مانده در تاسیسات منهدم شود.

طبق اعلام رسمی نهادهای بین‌المللی ذی‌ربط، دولت سوریه بیشترین همکاری را با سازمان منع گسترش تسلیحات شیمیایی برای تخلیه زرادخانه‌های شیمیایی خود داشته است. سرانجام این سازمان در روز ۲۳ ژوئن ۲۰۱۴ رسما اعلام کرد که آخرین محموله از تسلیحات شیمیایی دولت سوریه نیز از این کشور خارج شده است.

نمونه‌ای از حملات شیمیایی تکفیری‌ها به مردم سوریه و عراق با دستور مستقیم آمریکا

بر همگان روشن است که طرح ادعای استفاده دمشق از تسلیحات شیمیایی علیه غیرنظامیان در شرایطی که سازمان‌های بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد و سازمان منع گسترش تسلیحات شیمیایی بر تخلیه زرادخانه شیمیایی دولت سوریه مُهر تأیید زدند، تنها با اهداف سیاسی صورت می‌گیرد و این ادعا چیزی جز آخرین تیر ترکش پیاده‌سازی سناریوی شوم تجاوز نظامی به سوریه نبوده است. آمریکا برای فراری دادن تکفیری‌ها از باتلاق سوریه دست به هر کاری می‌زند، روزی ادعای حمله شیمیایی، روز دیگر درخواست آتش‌بس و خرید زمان برای تروریست‌ها و روزی هم بمباران مواضع ارتش سوریه و محور مقاومت؛ غافل از اینکه در باتلاق هر چقدر که بیشتر دست و پا بزنی، بیشتر گرفتار می شوی.

نکته دیگر این است که حتی در صورت وجود تسلیحات شیمیایی نزد دولت دمشق، دولت سوریه به دلیل برتری کاملا محسوس بر تروریست‌های تکفیری در عرصه میدانی و همچنین برتری بر معارضان تحت‌ حمایت محور غربی ـ عربی در عرصه سیاسی و دیپلماتیک، اساسا نیازی به استفاده از این تسلیحات در شرایط کنونی نداشته و ندارد. امروز تکفیری ها در حال احتزار هستند و قطعا دولت بشار اسد نیازی به استفاده از سلاح شیمیایی نمی‌بیند تا بهانه به دست محور غربی - عبری - عربی بدهد.

در هر صورت دولت سوریه و محور مقاومت باید گوش به زنگ باشند، تاریخ نشان داده که آمریکایی ها برای رسیدن به اهداف خود به هر روشی مثل حملات شیمیایی و اتمی، ترور مستقیم و حذف فیزیکی، استفاده از تروریسم و حتی خودزنی‌های مصلحتی دست می‌زنند. دولت سوریه امروز باید پرچم عملیات پرچم آمریکا را به زمین بیندازد، همانگونه که پرچم تروریسم در این کشور را به زیر کشید.

انتهای پیام/