به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان؛ وحید امیری بازیکن تیم ملی فوتبال ایران در تاریخ فوتبال ایران ماندگار شده است. دلیل آن هم کاملا مشخص است؛ لایی انداختن به پیکه. او بدون شک یکی از بهترین بازیکنهای ایران در جام جهانی بود. وحید خیلی دوید و تلاش زیادی کرد تا بتواند کاری برای تیم ملی انجام بدهد. او البته کار خودش را کرد و حالا از مردم هم که میپرسید بهترین بازیکنان جام جهانی چه کسانی بودند نام او در بین ۳ نفر اول است. پس از جام جهانی و استقبال کم نظیر مردم لرستان از امیری با او تماس گرفتیم تا فارغ از هیاهوی جام جهانی به سوالات ما پاسخ بدهد.
اصلا دوست ندارم به عقب برگردم. هر کاری که آنجا انجام دادیم در همان جام باقی ماند. من خاطره خوب حمایت هواداران را هم از یاد نمیبرم. واقعا برای ما سنگ تمام گذاشتند. ضمن اینکه یک اتحادی بین بچهها وجود داشت که امیدوارم این اتحادها همیشه وجود داشته باشد. گلی که سعید عزت اللهی به اسپانیا زد نشان داد که چقدر بچهها با هم همدل هستند. یک نفر هم روی نیمکت نبود! هر چند که آن گل آفساید بود، اما نشان داد که برای بچههای ما واقعا فرقی ندارد که نیمکت نشین باشند یا فیکس در زمین.
حسرت بازی با پرتغال. خیلی حیف شد. البته نه برای اینکه بالا نرفتیم، برای اینکه این تیم دوباره از هم نپاشد. امیدوارم همه دوباره کنار هم باشیم و در جام ملتها بتوانیم اتفاقهای خوبی را رقم بزنیم.
از روزی که به پیکه لایی زدی در همه جا حرف از آن صحنه است. خودت با فروتنی گفتی اهمیتی ندارد، اما شک داریم. مردم هنوز هم که تو را میبینند حرفش را میزنند.
مردم که به من لطف دارند. در کوچه و خیابان وقتی مرا میبینند درباره آن صحنه میپرسند. در فوتبال این چیزها طبیعی است. لایی زدن یا خوردن واقعا اهمیتی ندارد. حرکت، حرکت قشنگی بود و دوست داشتم مهدی آن ضربه سر را گل میکرد. مهدی خیلی پرید و سعی کرد ضربه اش را هم با دقت بزند، اما متاسفانه ضربه سرش تبدیل به گل نشد. البته میدانید که ضربه زدن در آن شرایط چقدر سخت است. با این حال اگر آن توپ گل میشد شرایط خیلی فرق میکرد و لایی که زدم بیشتر به چشم میآمد.
بله، ولی این اتفاق نیفتاد. خیلی تلاش کردیم از گروه خودمان صعود کنیم، اما بدشانس هم بودیم. با این حال وقتی مردم از ما راضی هستند خستگی از تن مان خارج میشود. این را هم بگویم که واقعا جام جهانی فرصت بزرگی برای همه ما بود، هم بازیکنان و هم مردم ایران. ایرانیها خودشان را نشان دادند. در بازی اسپانیا که کل ورزشگاه ایرانی بودند، در بازی پرتغال هم همینطور. در بازی مراکش هم طرفداران ما بیشتر بودند. ایرانیها غیرت به خرج دادند و در هر ۳ مسابقه انگار ما در استادیوم خودمان بازی کردیم.
بازیکنان هم میدانستند، چون این فرصت جام جهانی به هر کسی نمیرسد، از جان مایه گذاشتند و با همه وجود در خدمت تیم ملی بودند. در همه بازیها میگفتیم اگر تیم رقیب زحمت میکشد ما باید چند برابر آنها زحمت بکشیم.
گفتم در فوتبال این اتفاقها هستند که شرایط را رقم میزنند. نه رامین، نه مهدی و نه هیچ بازیکن دیگری دوست ندارد در بازی اشتباه کند. ما موقعیتهای گل زیادی هم داشتیم که بیشتر به خاطر آن ناراحت بودیم. با این حال خوشحالی مان از این است که خودمان را به جهان ثابت کردیم و نشان دادیم که فاصله مان با تیمهای بزرگ تا چه اندازه کم شده است. واقعا دیگر از تیمی نمیترسیم. شاید اگر چند بازی تدارکاتی خوب قبل از جام جهانی داشتیم اوضاع کمی فرق میکرد. با این حال مسئولان تلاش زیادی کردند، اما خب نشد.
من که دوست دارم کی روش در ایران بماند. یکی از ستونهای اصلی تیم، کی روش است. باور کنید کادرفنی ما شرایط را خیلی برای تیم ملی راحت کرده است. آنالیزورهای کی روش بهترین هستند و ما میدانیم که وقتی به زمین میرویم یا وقتی توپ دست بازیکنان حریف است چطور باید عمل کنیم. کی روش بماند در جام ملتها قهرمان میشویم.
فعلا دارم استراحت میکنم، اما من به پرسپولیس مدیون هستم. الان در کنار خانواده ام باید باشم و بعدا در این باره تصمیم خواهم گرفت.
منبع: نشریه سازندگی
انتهای پیام/