به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛لنج "سدیس" به همراه ۱۴ ماهیگیر و ملوان به فرماندهی ناخدا "بشیراحمد جنگالزهی" اواخر اسفندماه ۹۳ برای ماهیگیری، از چابهار عازم آبهای فراساحلی شد و به دلیل از کار افتادن موتور و اهمال در امدادرسانی به موقع به آن، اواخر اردیبهشتماه ۹۴ در آبهای سومالی به گل نشست و ماهیگیران آنهم به اسارت گروه تروریستی "الشباب" درآمدند.
محمدصالح کرمزهی مالک این لنج که در این سه سال برای آزادی صیادان لنجش کم نگذاشته و کم هم ندیده و یکبار از مرگ حتمی به خاطر سکته قلبی با عنایت خداوند نجات یافته، درباره جزئیات اسارت ماهیگیران لنجش گفتگو میکند.
کرم زهی میگوید: لنج ما اواخر اسفندماه راهی آبهای فراساحلی شد؛ لنج در ابتدا هیچ مشکلی نداشت، ما آن را قبل از دریا رفتن چک کرده بودیم و تائید شده بود؛ چند روز بعد از دریا روی در حدود آبهای ۲۰۰ مایلی چابهار، ناخدا بشیر که فرمانده لنج بود با من تماس گرفت و گفت: موتور نقص فنی پیداکرده و از کار افتاده است.
بیشتر بخوانید:حمله گروه تروریستی الشباب به یک پایگاه نیروهای اتحادیه آفریقا در سومالی
او ادامه میدهد: در ابتدا تعجب کردم و از ناخدا خواستم دقیق بررسی کند ببیند مشکل از کجاست چرا که لنج پیش از دریا روی به این دلیل که میخواست در آبهای فراساحلی ماهیگیری کند به طور کامل چک شده بود؛ بعد از چند روز ناخدا اعلام کرد آب مخلوط در سوخت مصرفی لنج بوده و همین موجب از کار افتادن موتور شده که موتوریست (ملوان بخش موتور لنج ماهیگیری) هم قادر به تعمیر آن نیست و لنج حتماً باید تا ساحل یدک کشیده شود.
کوتاهی در امداد؛ اسارت به دست الشباب
بعد از از کار افتادن موتور، مالک لنج خود را به این در و آن در زده تا کسی به کمک صیادان برود، اما دریغ از یک کمک و نجات؛ کرم زهی میگوید: از اوایل فروردینماه به جاهای مختلفی از جمله دریابانی، نیروی دریایی، ادارهکل بنادر و هر جای دیگر مراجعه کردم؛ شیلات که عملاً تجهیزاتی برای نجات در آبهای فراساحلی ندارد؛ نیروی دریایی، بنادر و دریابانی هم هیچ کدام به کمک نرفتند و لنج سرگردان در آبها بود.
مالک لنج ناخدا بشیر میگوید: بعد از ناامید شدن از پیگیری برای امدادرسانی به لنج، یک لنج دیگر از چابهار اجاره کردم تا آن لنج به کمک برود و ملوانان را تا ساحل یدک بکشد؛ متأسفانه به دلیل طولانی شدن و کارشکنی دریابانی در صدور مجوز عبور لنج کمکی؛ لنج من آنقدر در آبها سرگردان شد تا با جریانات آب وارد آبهای بینالمللی اقیانوس هند شد. متأسفانه علاوه بر آنکه دریابانی به من کمک نکرد در صدور مجوز لنج کمکی هم کارشکنی کرد.
بعد از ناامید شدن از نهادهای امدادرسان ایرانی و وارد شدن لنج به آبهای بینالمللی اقیانوس هند؛ مالک لنج با رابطههایی از طریق صلیب سرخ در دبی ارتباط برقرار کرده و با دادن کد لنج به آنها از صلیب سرخ درخواست کمک کرده است.
کرمزهی میگوید: بعد از درخواست کمک من از صلیب سرخ، به درخواست این نهاد کشتیهایی که در اطراف لنج من بودند برای جستجو و نجات آماده شدند و یک کشتی خارجی که نمیدانم دقیقاً ملیتش چه بود به کمک لنج رفت و به ملوانان که تقریباً ۲ ماهی بود سرگردان بودند و آب و غذای خود را تمام کرده بودند؛ غذا داد.
وی ادامه میدهد: در آن موقع طبق جیپیاس و اعلام ناخدا به من؛ لنج در آبهای نزدیک به سومالی و شمال این کشور قرار داشت؛ بعد از کمک غذایی کشتی خارجی، آن کشتی به صلیب سرخ اعلام کرد که لنج را صبح روز ۲۳ اردیبهشت ۹۴ به یکی از بنادر خارجی یدک میکشد و به ساحل میرساند؛ من هم قرار شد کارهای لازم را برای انتقال لنج به ایران انجام دهم.
مالک لنج سدیس میگوید: شب روز ۲۳ اردیبهشت طوفان سختی درجایی که لنج بود شروع شد و کشتی خارجی به دلیل طوفان شدید نتوانست کاری برای ملوانان انجام دهد و از لنج فاصله گرفت و لنج هم با جریانات آب به سمت ساحل شمال سومالی در منطقه الدهیر رفت و به گل نشست.
لنج سدیس به گفته مالکش روزها بود که تحت نظر بود؛ کرمزهی میگوید: ناخدا در تماسهایی که روزهای آخر قبل از به گل نشستن لنج با من داشت اعلام میکرد که افرادی با ماشینهای نظامی را در ساحل میبیند که با دوربینهای شکاری لنج را تحت نظر دارند؛ لنج ما پرچم ایران داشت و آن افراد به گفته ناخدا زیاد به لنج ما نگاه میکردند.
آغاز اسارت بهدست الشباب، شروع تماسها از بی بی سی
روز ۲۳ اردیبهشت ۹۳ بعد از طوفانی شدید؛ لنج در الدهیر سومالی به گل نشست و ۱۴ صیاد و ملوان آن هم به اسارت گروه تروریستی الشباب در آمدند؛ همان روز سخنگوی الشباب در گفتگو با سرویس سومالی بی بی سی تائید کرد که ۱۴ ملوان ایرانی به اسارت این گروه درآمدهاند.
مالک لنج میگوید: بعد از اسارت، ارتباط من با ناخدا بشیر قطع شد و من از طریق رسانهها شنیدم که لنجم در اسارت الشباب درآمده است؛ همان روزها افرادی با شمارههای ناشناس از بی بی سی فارسی با من تماس میگرفتند و خواستار این میشدند که با آنها درباره ملوانان صحبت کنم؛ آنها میگفتند اگر با ما صحبت کنی آزادی ملوانان راحتر میشود؛ من از همان ابتدا این موارد را به شیلات و اطلاعات گزارش دادم و به آنها هم صریح اعلام کردم: "دولت ایران خودش میتواند ملوانان لنج مرا آزاد کند. "
کرمزهی ادامه میدهد: بعدها در شهریورماه الشبابیها با من تماس گرفتند و تلفن را به ناخدا بشیر دادند؛ از ناخدا بشیر و ملوانان جویای احوال شدم؛ ناخدا گفت: حال همه خوب است؛ گفتم کجا هستید؛ گفت: مهمانیم؛ گفتم چرا نمیآیید؛ گفت:، چون ایرانی هستیم ما را نگه داشتهاند. از آن موقع به بعد ارتباطم قطع شد و تاکنون که سه سال میگذرد از سرنوشت ملوانان لنج اطلاعی ندارم.
خواسته الشبابیها سیاسی است
مالک سدیس تصریح میکند: از شهریورماه ۹۴ تاکنون به هزار در زدم تا بتوانم ارتباطی با ملوانان بگیرم و ببینم حداقل خواسته گروگانگیران چیست؛ واسطههایی پیدا کردم، اما این واسطهها با گروه الشباب ارتباطی ندارند. از بعضی مالکان دیگر که لنجشان در سالهای اخیر اسیر شده کمک گرفتم، اما چون تفاوت لنج من این است که در اسارت یک گروه تروریستی درآمده که خواسته مشخصی هم ندارد، نمیتوانم با ارتباط با واسطه و یا پرداخت پول آنها را آزاد کنم؛ با واسطههای مختلفی ارتباط گرفتم، اما همه گفتند که خواسته الشباب پول نیست، سیاسی است.
مالک لنج از شهریور ۹۴ تاکنون تحت فشار خانوادههای ملوانان در بند قرار گرفته؛ او میگوید: خیلی برای خانوادهها توضیح دادم که ملوانان را دزدان نگرفتند که خواسته مالی داشته باشند و بشود به آنها پول داد؛ خانوادهها فکر میکنند من به آزادی ملوانان بیتفاوتم و میگویند؛ گروگانگیران گفتهاند پول میخواهند، ولی تو به آنها نمیدهی تا ملوانان آزاد شوند.
کرمزهی ادامه میدهد: البته حق با خانوادههاست هر چه باشد عزیزترین کسانشان سه سال است اسیرند و خبری و تماسی هم از آنها نیست؛ خدا را شکر بسیاری از خانوادهها توجیه شدند که خواسته الشباب پول نیست، ولی هم آنها تحت فشارند و هم من. به خانوادهها تا جایی که توانستم کمک کردم، در این سه سال، ۳۰ سال به عقب برگشتم، تمام تمکن مالی را از دست دادم؛ فرزندانم که کارشان امور لنج و ماهی بوده بعد از از دست رفتن لنج بیکار شدند و الان تنها درآمدم یارانه است.
مالک سدیس میگوید: هر کار که به فکرتان برسد در این سالها کردهام؛ هر جایی که باشد برای پیگیری رفته ام، هر کمکی هم توانستم به خانوادههای ملوانان کردهام، اما تاکنون خبری از آزادی و یا حداقل تماس و جویای حال شدن از ملوان نیست؛ به جان خودم این ۱۴ ملوان مانند فرزندانم هستند و از فشار روحی و روانی یکبار سکته قلبی کردهام که خداوند عنایت داشت و من را به زندگی بازگرداند.
دستگاههای امنیتی مجدانه پیگیر آزادی ملوانان ناخدا بشیر هستند
مدیرکل شیلات سیستان و بلوچستان نیز میگوید: سازمان شیلات، وزارت خارجه و نهادهای امنیتی بیش از ظرفیت خود برای آزادی صیادان چابهاری که در سالهای اخیر در بند افتادهاند تلاش کردهاند و خدا را شکر مثمر هم بوده و تاکنون ۲۱ نفر آزاد شدند و ۴ نفر دیگر هم به زودی آزاد میشوند، اما اینکه ما نتوانستیم با تلاش و پیگیری بیش از ظرفیت خود تاکنون صیادان لنج ناخدا بشیر را آزاد کنیم به خاطر این بوده که آنها در بند یک گروه تروریستی بینالمللی شرور هستند که مرتب به اقدامات تروریستی دست میزند و خواسته آنها هم سیاسی است.
هدایتالله میرمرادزهی میافزاید: با این وجود، اما نهادها و ارگانهای مربوط حداقل تا آنجایی که من میدانم از هیچ تلاشی از همان ابتدای دستگیری صیادان فروگذاری نکردند منتها برخی از موارد قابل بیان در رسانه نیست، اما این امید جدی وجود دارد که صیادان لنج ناخدا بشیر با وجود اینکه در بند یک گروه تروریستی بینالمللی هستند به لطف خداوند متعال و تلاش بیوقفه سربازان گمنام امام زمان (عج) آزاد میشوند.
از سال ۹۴ تاکنون در مجموع ۳۹ صیاد چابهاری و کنارکی در بند گروههای مختلف سومالی بودند؛ ۱۷ نفر از این صیادان که مهرماه ۹۶ توسط دولت خودخوانده سومالی لند دستگیر شده بودند با رایزنی سفارت ایران در کنیا، ۳۱ خردادماه با استقبال معاون کنسولی وزارت خارجه به ایران برگشتند. به جز این ۱۷ نفر، ۴ نفر دیگر نیز که از سال ۹۴ تاکنون در بند دزدان دریایی بودند با تلاش وزارت اطلاعات و سربازان گمنام امام زمان (عج) با استقبال وزیر اطلاعات ۱۷ خردادماه به ایران برگشتند.
این ۴ صیاد که با عملیات وزارت اطلاعات آزاد شدند در واقع ۸ نفر بودند که ۴ نفر باقیمانده از آنها هم بهزودی آزاد میشوند؛ با این حساب این امید جدی وجود دارد که ۱۴ ملوان لنج ناخدا بشیر هم به گفته مدیرکل شیلات سیستان و بلوچستان با تلاش بیوقفه سربازان گمنام امام زمان (عج) آزاد شوند.
منبع:تسنیم
انتهای پیام/